«Η δύναμίς μου εν ασθενεία τελειούται» Μνήμη Πρωτοπρεσβυτέρου – Θεολόγου ΣΥΜΕΩΝΟΣ Α. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ
Δρ. Θεολογίας ΑΠΘ
«Δεν ξέρω πότε, δεν ξέρω αν πριν
από χρόνια ή μετά το θάνατό μου
θα ‘ρθει αυτό το γράμμα που θα επιτείνει
ακόμα πιο πολύ τη σύγχυση κι αλήθεια
ποιος μας διώχνει από ηλικία σε ηλικία;
Η βροχή σταμάτησε. Τα δέντρα στάζουν μοναξιά…»
ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, «Απόβροχο»,
στο: Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου,
εκδ. Κέδρος, Αθήνα 1990, 75.
Η μαρτυρία του μικρού αυτού σημειώματος αποσκοπεί να καταθέσει ένα προσωπικό καταπίστευμα: τη βαθύτατη θλίψη μου, όταν πριν σαράντα ημέρες έμαθα για το «δύσκολο» θάνατο του θείου μου Συμεώνος Α. Καλαμάτα. Δεν προτίθεμαι να καταγράψω και να κουράσω τους αναγνώστες με ζητήματα που αφορούν τη βιογραφία του αξέχαστου θείου μου.
Διαβάστε περισσότερα στην εφημερίδα μας, στο φύλλο της Τρίτης 18 Νοεμβρίου.
