ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΕΠΩΦΕΛΟΥΣ ΑΝΑΚΩΧΗΣ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΟΪΤΑΛΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ ΤΟΥ 1940
Ο μακαρίτης ακαδημαϊκός Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος σε άρθρο του στην «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» της 28ης Οκτωβρίου 2010, αναφέρει ότι ο Ιωάννης Μεταξάς «ανεπηρέαστος» από τις επιτυχίες του ελληνικού στρατού στο Αλβανικό Μέτωπο, δεν επιθυμούσε την συνέχιση του πολέμου σκεπτόμενος την απεμπλοκή της χώρας από τον πόλεμο για να μην καταστεί η Ελλάς «τμήμα Θυσίας» του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Δοκίμασε λοιπόν με μυστική αποστολή εμπίστου προσώπου, που ήταν ο Γεώργιος Πεσμαζόγλου, πρώην υπουργός με άψογο παρελθόν, στον οποίο ανέθεσε να μεταβεί στην Ελβετία και να προβεί εκεί στις δέουσες ενέργειες για σύναψη ανακωχής επωφελούς για την Ελλάδα, με κεκτημένα τη δόξα του ελληνικού στρατού και τα κατεχόμενα (απελευθερωθέντα) εδάφη της Βορείου Ηπείρου. Και συνεχίζει ο Κ. Δεσποτόπουλος, ότι άκουσε ο ίδιος, προ ετών, σε τηλεοπτική εκπομπή από τον Γεώργιο Πεσμαζόγλου τις παραπάνω ενέργειες που του είχε αναθέσει ο Ιωάνης Μεταξάς.
Επήλθε όμως τότε, πολύ άκαιρα, ο Θάνατος του Μεταξά, και έτσι εματαιώθη η ως άνω σπουδαία μυστική αποστολή του. Η εμπλοκή της Ελλάδος στον πόλεμο συνεχίσθηκε.
Παραλλήλως, επειδή ο Χίτλερ στην βιασύνη του να επιτεθεί κατά της Ρωσίας, δεν ήθελε να εμπλακεί σε στρατιωτικές περιπέτειες στα νώτα του στα Βαλκάνια, ήδη από τον Νοέμβριο του 1940 και σε συνθήκες απόλυτης μυστικότητος, η Γερμανία επεδίωξε να έλθει σε επαφή με την Ελληνική πλευρά προκειμένου να επιτευχθεί ένα σχέδιο ειρήνευσης στο Αλβανικό μέτωπο.
Στις 4 Δεκεμβρίου, ο αρχηγός της Γερμανικής αντικατασκοπείας (ABWEHR) ναύαρχος φον Κανάρης, (απωτέρας Ελληνικής καταγωγής) πήγε στην Ισπανία προκειμένου να μεταφέρει στον εκεί ‘Ελληνα Πρεσβευτή Περικλή Αργυρόπουλο τις Γερμανικές προτάσεις. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκε ως μεσάζων ο Ούγγρος Πρέσβης στην Ισπανία Ρούντολφ Αντόρκα, πρώην αρχηγός της Ουγγρικής Υπηρεσίας πληροφοριών και παλιός γνώριμος του φον Κανάρη.
Στις 17 Δεκεμβρίου 1940 ο Αντόρκα συνάντησε τον ‘Ελληνα πρεσβευτή Περικλή Αργυρόπουλο και αφού τον διαβεβαίωσε ότι ενεργεί κατόπιν επίσημης υπόδειξης της Γερμανικής κυβέρνησης του υπέβαλε το σχέδιο ανακωχής που περιελάμβανε τα ακόλουθα:
«Η Ελλάς Θα ηδύνατο να διατηρήσει τας θέσεις που κατέλαβε ο Στρατός της στην Αλβανία κατ να συναφθεί ειρήνη με την Ιταλία. Προς αποφυγήν μελλοντικών επεισοδίων μεταξύ Ελλήνων και Ιταλών Θα εδημουργείτο νεκρή ζώνη, εντός της οποίας Θα παρενεβάλλοντο μεταξύ των δύο αντιπάλων στρατών γερμανικές δυνάμεις ως παρατηρητές.
Η Γερμανική κυβέρνηση, εάν εδέχετο η Ελληνική, θα ανελάμβανε την μεσολάβηση. Φυσικά η Ελλάς Θα καθίστατο εκ νέον ουδετέρα με την υποχρέωση να μεριμνήση όπως αποχωρήσουν οι ευρισκόμενες στα εδάφη της κατά την στιγμήν της ανακωχής, βρετανικές στρατιωτικές δυνάμεις».
Ο Περικλής Αργυρόπουλος έστειλε αμέσως σχετική αναφορά στην Αθήνα αναφέροντας στη συνοδευτική εισήγησή του, ότι η Ελληνική πλευρά θα έπρεπε να δεχθεί τις γερμανικές προτάσεις « ... ίνα αποφύyωμεν πάσαν μελλοντικήν επέμβασιν της Γερμανίας εις τον Ελληνοϊταλικόν πόλεμον ... ».
Επίσης, κατά πληροφορίες, στις 28 Δεκεμβρίου 1940 έφθασε μυστικά στην Αθήνα ο ίδιος ο φον Κανάρης ο οποίος είχε επαφές με Έλληνες Αξιωματούχους, όπως κατέθεσε αργότερα ο στρατιωτικός Ακόλουθος της Γερμανικής Πρεσβείας συνταγματάρχης Κρίστιαν Φον Κλέμπ και μετέφερε εκ νέου την Γερμανική πρόταση.
Σύμφωνα με μαρτυρία του Μανιαδάκη ο Ιωάννης Μεταξάς μελετούσε σοβαρά προβληματισμένος τη γερμανική πρόταση, ενώ ο βασιλιάς, προσηλωμένος στους Βρετανούς, στάθηκε αντίθετος.
Είναι γεγονός ότι οι Άγγλοι αδιαφορούντες τελείως για τα Ελληνικά συμφέροντα δεν ήθελαν την επίτευξη ανακωχής με την Ιταλία, αφ’ ενός για να μην ενισχυθούν τα ιταλικά στρατεύματα στην Αφρική, μεταφερόμενα από την Αλβανία και αφ’ ετέρου για να εμπλακεί η Γερμανία στα Βαλκάνια ανοίγοντας και εκεί δεύτερο μέτωπο.
Συνεπώς από την συνολική Αγγλική στάση, συνεκτιμωμένων και εγγράφων από τα Βρετανικά αρχεία, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η Γηραιά Αλβιών επεδίωκε την παράταση των εχθροπραξιών Ελλάδος και Ιταλίας. Εξ άλλου ο Μεταξάς, δεν εννοούσε να επιτρέψει στους Άγγλους, μία συμβολική μόνον στρατιωτική παρουσία στην Βόρειο Ελλάδα, διότι εκτιμούσε ότι μία τέτοια ενέργεια ενώ δεν Θα είχε κανένα πρακτικό για την Ελλάδα αποτέλεσμα, θα προκαλούσε την γερμανικήν επέμβαση.
O Τσώρτσιλ απέβλεπε να επεκτείνει τον πόλεμο σε όλη την Βαλκανική συμπαρασύροντας σ’ αυτόν και τα άλλα βαλκανικά κράτη, ώστε να δημιουργηθεί ένα δεύτερο μέτωπο κατά της Γερμανίας.
Σχετικά με τον θάνατο του Μεταξά στις 29 Ιανουαρίου 1941 υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες φήμες για έντεχνη δολοφονία του από Άγγλους πράκτορες τις οποίες έσπευσε αμέσως να εκμεταλλευθεί τότε η Γερμανική προπαγάνδα.
Από δημοσιεύματα των εφημερίδων «ΒΡΑΔΥΝΗ» και «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» με ημερομηνία 30 Ιανουαρίου 1941 σχετικά με την καθημερινή πορεία της ασθενείας του πρωθυπουργού, που δημιουργούν και απορίες με τι πραγματικά συνέβη τις τελευταίες μέρες του Ιανουαρίου γύρω από τον ασθενή.
Ποιός από τους Άγγλους γιατρούς τον επεσκέφθη και τι πραγματικά έκανε στον ασθενή.
Ποιό ήταν το όνομα του Άγγλου ιατρού-πλοιάρχου τον οποίον μετέφερε από την Κρήτη, ο πτέραρχος Νταλμπιάκ, τι είδους ήταν η ένεση που του έκανε ο μυστηριώδης αυτός Άγγλος αρχίατρος, αγνώστων λοιπών στοιχείων.
Γιατί δέχθηκαν φιάλη οξυγόνου και τον χειρισμό της από Άγγλους γιατρούς, ενώ θα μπορούσε να βρεθεί από κάποιο ελληνικό νοσοκομείο.
Αυτά έκαναν τον Μανιαδάκη να πει ότι ο Μεταξάς θα ζούσε εάν τον πήγαιναν έστω και στην Γ’ θέση Νοσηλείας του «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ» καθώς και δεν έπαυε να επαναλαμβάνει ότι: «οι γιατροί έφταιξαν και οι Άγγλοι επωφελήθηκαν».
O Άγγλος συγγραφέας Ντίβιντ ‘Ιρβινγκ στον 2° τόμο του μεταπολεμικού του βιβλίου «0 πόλεμος του Χίτλερ» (εκδόσεις στην Ελληνική γλώσσα Γκοβόστης -επιμέλεια-σχόλια Ν. Κολόμβος Αντιστράτηγος επ. Δ/της Γ’ Σώματος Στρατού) στη σελ. 774 του βιβλίου του γράφει ότι ο Πρωθυπουργός Μεταξάς, είχε δηλητηριασθεί από δηλητήριο εξωτικού φιδιού.
Ήταν ένας χαρακτηριστικός «βαλκανικός Θάνατος» όπως είπε ο ‘Επινγκερ χωρίς όμως αυτά να έχουν επιβεβαιωθεί.
‘Ενας από τους ανθρώπους που γνώριζε σημαντικά στοιχεία για την υπόθεση ήταν ο τότε Διοικητής της Υπηρεσίας Αλλοδαπών της Αστυνομίας Σ. Παξινός.
Μετά την εισβολή των Γερμανών ο Παξινός ακολούθησε την εξόριστη Ελληνική κυβέρνηση στο Κάϊρο και όταν ρωτήθηκε, σε μία δεξίωση από Άγγλο διπλωμάτη με τι ασχολείται, από απερισκεψία του, είπε ότι γράφει ένα βιβλίο για τον θάνατο του Ιωάννου Μεταξά, που δεν Θα ενθουσίαζε τους Άγγλους. Η συζήτηση δεν συνεχίστηκε αλλ’ ο Παξινός από της επομένης καταδιώχθηκε και τελικά βρέθηκε μυστηριωδώς δολοφονημένος.
Γεώργιος Α. Γραμματίκας
Δρ. Νομικής
