Όμιλος Φίλων Δάσους Λαμίας : ΕΞΟΡΜΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟXΗ ΤΗΣ ΚΕΡΚΙΝΗΣ
Ένα ακόμη οδοιπορικό μας αυτή τη φορά στη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, στην καρδιά τη Άνοιξης, με επίκεντρο τον οικολογικό παράδεισο της περιοχής Κερκίνης, έκλεισε με τις καλύτερες εντυπώσεις.
Ένα τριήμερο που μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε σημαντικά σημεία οικολογικού, ιστορικού, θρησκευτικού και πολιτισμικού ενδιαφέροντος και να αγαπήσουμε περισσότερο τη φύση και τη χώρα μας.
Πρώτη στάση η περιοχή της Αμφίπολης,την αρχαία αυτή πόλη χτισμένη στην ανατολική Μακεδονία, στις όχθες του ποταμού Στρυμόνα, στη θέση πόλης που παλαιότερα ονομαζόταν Εννέα Οδοί . Με ξεναγό μας την κα Σιάσιου περιηγηθήκαμε στο αρχαιολογικό μουσείο Αμφίπολης που διαθέτει εκθέματα της περιοχής από τους προϊστορικούς χρόνους έως και την βυζαντινή περίοδο, γνωρίσαμε το Λέων της Αμφίπολης και ατενίσαμε το Λόφο Καστά, μαθαίνονται τις τελευταίες εξελίξεις σε μια ανασκαφή με παγκόσμιο ενδιαφέρον που συνεχίζεται.
Στην καταπράσινη πόλη των ΣΕΡΡΩΝ περιηγηθήκαμε το μεσημέρι μας, μια πόλη με πεζοδρομημένο το κέντρο της, με υπέροχα πάρκα με νερά και δεντροστοιχίες, πριν πάρουμε το δρόμο για το σημαντικότερο προσκύνημα της Μακεδονίας μετα το Άγιο ορός, την Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου.
Μια Ιστορική Ιερά μονή που στέκει εκεί στους πρόποδες του Μενοικείου όρους από το 1270 μ.Χ. παρά τις απανωτές καταστροφές και λεηλασίες. Μαγευτικό το φυσικό τοπίο, μόνο δέος μας προκάλεσε το μοναστήρι που με γυναικεία αδελφότητα από το 1986 την αναμόρφωσε, πάνω στα χαλάσματα των βαρβάρων και αναστηλώθηκε, έχοντας Μουσειακό χώρο και διατηρώντας αίθουσες επισκέψεων από το παλιό οινοποιείο και ελαιοτριβείο που προϋπήρχαν, αλλά και κατασκευάζοντας τοπικά προϊόντα από πρώτες ύλες της Μονής . Φιλόξενες μοναχές μας ξενάγησαν στο ησυχαστήριο τους πριν πάρουμε το δρόμο για το κατάλυμά μας που ήταν αμφιθεατρικά κτισμένο στη Λίμνη Κερκίνη, στο Λιθότοπο. Αν και σούρουπο τα χρώματα της λίμνης σε μαγεύουν και τα τοπικά καταστήματα σε προκαλούν να γευθείς παραδοσιακούς μεζέδες, ψάρι γριβάδι όπως το λένε οι ντόπιοι αλλά και βουβαλίσιες νοστιμιές που είναι και η ταυτότητα της περιοχής.
Δεύτερη μέρα του οδοιπορικού και είμαστε στο ΒΔ τμήμα του νομού Σερρών. Θαυμάσαμε τον ορεινό όγκο της Κερκίνης (Μπέλλες) με υψόμετρο 2031μ, ο οποίος αποτελεί το φυσικό σύνορο Ελλάδας – Βουλγαρίας, το Δύσωρο και το Μαυροβούνι (Κρούσσια) με υψόμετρο 1179 m.
Ο ποταμός Στρυμόνας, με μήκος 410 χλμ., από τα οποία 120 χλμ. στην Ελλάδα, λατρεύτηκε ως θεός κατά την αρχαιότητα για τις πλούσιες δωρεές των υδάτων του στον κάμπο των Σερρών, μα και για την καταστροφική δύναμή του όταν πλημμύριζε, μπαίνει στην Ελλάδα, προερχόμενος από τη Βουλγαρία, από τα στενά του Ρούπελ.
Λίμνη Κερκίνη, μια περιοχή με μεγάλη επισκεψιμότητα, ένας από τους 10 Υγροτόπους Διεθνούς Σημασίας της Ελλάδας (γνωστοί και ως Υγρότοποι Ramsar), μια λίμνη δημιουργήθηκε τo 1932, στη θέση μιας άλλοτε μικρής λίμνη ( Μπoύτκoβoυ) με την κατασκευή ενός φράγματος στο ποταμό Στρυμόνα, για την ανάσχεση και συγκράτηση των πλυμμηρικών παροχών αλλά και φερτών υλών καθώς και για την άρδευση της πεδιάδας των Σερρών.
Μόνιμοι ή περιστασιακοί κάτοικοι της Κερκίνης, οι πελαργοί, οι αργυροπελεκάνοι, οι κορμοράνοι, οι ερωδιοί, οι βίδρες, οι βάτραχοι τα χέλια, οι νεροβούβαλοι και ένα σωρό άλλα πλάσματα δίνουν ζωή στη λίμνη που αποτελεί έναν από τους σπουδαιότερους υγροβιότοπους της χώρας μας. Η βιοποικιλότητα της περιοχής είναι πολύ σημαντική. Έχουν παρατηρηθεί περισσότερα από 300 είδη πουλιών στη λίμνη και στα βουνά που την περιβάλλουν. Εκτός από τα πουλιά σημαντική είναι η παρουσία και των άλλων ειδών ζώων, όπως αμφιβίων (11 είδη), ερπετών (25 είδη), θηλαστικών (>58 είδη), ψαριών (30 είδη), φυτών (>1.200 είδη) και ασπόνδυλων (>4.700 είδη από τα οποία περισσότερα από 4.300 είδη εντόμων με τουλάχιστον 50 νέα είδη για την επιστήμη), ενώ η χλωρίδα του υγροτόπου αντιπροσωπεύεται από τα νούφαρα, τη μαρσίλεα, τη σπιροντέλλα, το νεροκάστανο, τη σαλβίνια κ.ά και στα βουνά από βελανιδιές, οξιές, φλαμουριές, έλατα κ.λ.π.
Οι άνθρωποι του Ο.ΦΥ.ΠΕ.Κ.Α πάντα πρόθυμοι να μας συντροφέψουν στις περιηγήσεις μας, ξεναγός μας ο Αντώνης Ηλιάδης, άριστος γνώστης της περιοχής και παθιασμένος άνθρωπος της φύσης, με τον οποίο κάναμε τον διάπλου της λίμνης και δεν σταμάτησε λεπτό να μας μυεί στα μυστικά της περιοχής. Τι να πρωτοθυμηθούμε, τα πουλιά, τη λίμνη, τις ιστορίες της περιοχής, το φυσικό τοπίο, την πεζοπορία μας τις όχθες της λίμνης, τη μονάδα εκτροφής βουβαλιών που επισκεφθήκαμε, που από 80.000 ζώα το 1970 καταφέραμε ναέχουμε σήμερα μόνο 7500 ! Εικόνες ανεξίτηλες.
Ακούραστοι συνεχίσαμε νωρίς το απόγευμα για τα Άνω Πορόια , πατρίδα του Δημήτρης Ίτσιου, του θρυλικού λοχία που σταμάτησε την γερμανική επέλαση με πέντε άντρες. Εξολόθρευσε από το πολυβολείο πάνω από 250 στρατιώτες της Βέρμαχτ! Πολύτιμα ιστορικά στοιχεία μας έδωσε εδώ και στο Ρούπελ το μέλος μας Χρόνης Βάρσος Φιλόλογος - Ιστορικός Ερευνητής, ΜΑ Νεώτερης & Σύγχρονης Ιστορίας
Ένα χωριό που έχει πολυμελή πολυφωνική χορωδία, καθώς και πολυόργανη Φιλαρμονική ! Περιστοιχισμένο από βουνά, αιωνόβια πλατάνια, νερά κελαρυστά και γάργαρα, μια υπέροχη μεγάλη πλατεία με πέτρινες βρύσες. Περιηγηθήκαμε στον παλιό Μακεδονίτικο συνοικισμό και τα σοκάκια του χωριού με ξεναγό μας τον οδηγός βουνού Βαγγέλη Καλαμπάκας, κάτοικο της περιοχής.
Τρίτη μέρα και η εξόρμησή μας αρχίζει με επίσκεψη στον ορεινό όγκο του ΡΟΥΠΕΛ (Όρος Άγκιστρο)
Είναι το μεγαλύτερο από τα 21 οχυρά της «Γραμμής Μεταξά» στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Δεσπόζει το στρατηγικό πέρασμα των ομώνυμων στενών του Στρυμόνα και για αυτό σφυροκοπήθηκε από στεριά και αέρα με σφοδρότητα από τους Γερμανούς εισβολείς.
Στο οχυρό, που λειτουργεί σήμερα ως επισκέψιμο ιστορικό μνημείο, ξεναγηθήκαμε από στρατιώτη, άριστο γνωστή της ιστορίας του μνημείου, επισκεφθείτε τις δαιδαλώδεις υπόγειες στοές του όπου το μήκος τους αγγίζει τα 4.251 μ.) Υπάρχει και οργανωμένο μουσείο με εκθέματα (οπλισμός, στολές, σημαίες φωτογραφίες κ.α) και σύστημα «Ήχος και Φως» με οπτικοακουστική αναπαράσταση της μάχης.
Το Ρούπελ υπήρξε ο κυματοθραύστης των Γερμανών εισβολέων στην Ελλάδα, στις 6/4/1941. Οι υπερασπιστές του αντιστάθηκαν γενναία τρεις ολόκληρες μέρες στις σιδηρόφρακτες ναζιστικές ορδές και παραδόθηκαν, αφού προηγουμένως είχε καταληφθεί η Θεσσαλονίκη. Όταν οι Γερμανοί μπήκαν στο Ρούπελ, βρήκαν σε τοίχο γραμμένο με κιμωλία το μήνυμα: «Στις Θερμοπύλες σκοτώθηκαν οι 300, εδώ θα πέσουν οι 80» (όσο ήταν Έλληνες που επάνδρωναν τον συγκεκριμένο τομέα).
Και βέβαια δεν σταματήσαμε εδώ αφού κατευθυνθήκαμε στη διασυνοριακή λίμνη Δοϊράνη του Νομού Κιλκίς ! Στα σύνορα της Ελλάδας με Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας(Σκόπια)
υπάρχει ένας τόπος με μεγάλη ιστορία και φυσικό πλούτο. Η ηρεμία του τοπίου της νεκρής φύσης σε καθηλώσει. Η λίμνη που το 1/3 της ανήκει στην Ελλάδα και το μεγαλύτερο τμήμα στα γειτονικά Σκόπια, είναι ενταγμένη στο δίκτυο «Natura 2000» και αποτελεί καταφύγιο για πλήθος πουλιών, είτε ως μόνιμη κατοικία είτε ως ενδιάμεσο σταθμό κατά τη μετανάστευσή τους.
Συνολικά έχουν καταγραφεί περί τα 36 είδη πουλιών, με σημαντικότερα τη λαγγόνα και τον αργυροπελεκάνο που είναι παγκοσμίως απειλούμενα. Με μήκος που φτάνει το 1,8 μ. και άνοιγμα φτερών περί τα 3 μ., η εικόνα των αργυροπελεκάνων να πετούν κατά ομάδες πάνω από τη λίμνη είναι ονειρική. Στην λίμνη ζουν επίσης 19 είδη ψαριών γριβάδια, τσιρόνια, πλατίτσες, γοβιοί, πεταλούδες, χέλια, πέρκες, κυπρίνοι.
Η αλήθεια βέβαια είναι πως η ελληνική πλευρά της λίμνης, υστερεί σημαντικά σε σχέση με την απέναντι πλευρά των Σκόπιων, όπου η Δοϊράνη αποτελεί έναν δημοφιλή προορισμό όλες τις εποχές του χρόνου. Εμείς δυστυχώς βρήκαμε το κέντρο ενημέρωσης κλειστό και μια αίσθηση υποβάθμισης της όλης παραλίμνιας περιοχής!
Όπως και να έχει, ολοκληρώσαμε το οδοιπορικό μας στη Μακεδονία, περπατήσαμε γνωρίζοντας τη φύση , τον τόπο και την ιστορία του, γεμίσαμε με χιλιάδες εικόνες στο μυαλό και χιλιάδες φωτογραφικά κλικ τις μηχανές μας!
Συνεχίζουμε τις εξορμήσεις στον τόπο μας, εσείς τα μέλη και οι φίλοι του ΟΜ.ΦΙ.ΔΑΣ είστε η δύναμή μας, σας ευχαριστούμε για την εμπιστοσύνη 32 χρόνια τώρα.
Σκοπός μας η ανάδειξη των περιβαλλοντικών προβλημάτων, η ανάπτυξη οικολογικής συνείδησης, η εξερεύνηση κάθε γωνίας της όμορφης της πατρίδας μας, ελπίζοντας στην ήπια και αειφόρο ανάπτυξη, για να την παραδώσουμε στην επόμενη γενιά, αν όχι καλύτερη, τουλάχιστον όπως την παραλάβαμε.
