Άδικοι φόροι, άδικες πολιτικές

Γράφει ο Χρήστος Αλεξανδρής 

Ένας διανοητής είχε πεί κάποτε ότι το μεγαλύτερο ελάττωμα της δημοκρατίας είναι ότι τις λύσεις στα προβλήματα τις έχουν πάντοτε οι αντιπολιτεύσεις. Με τις υποσχέσεις που δίνουν και τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνουν ενώπιον της λαϊκής ετυμηγορίας. Υποσχέσεις και δεσμεύσεις που ουδέποτε υλοποιούν όταν γίνονται κυβέρνηση. Φυσικά όπως είχε πεί και ο Μιτερράν “οι προεκλογικές υποσχέσεις, δεσμεύουν πάντα τους ψηφοφόρους, ποτέ τους πολιτικούς.

Το φαινόμενο αυτό γνώρισε την αποθεωσή του στην μνημονιακή Ελλάδα. Κορυφαίο παράδειγμα ανακολουθίας λόγων και έργων η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης που από θεσμός προβολής σχεδίων για την ανάπτυξη της χώρας, έχει εξελιχθεί σε γιορτή του λαϊκισμού και της παροχολογίας. Από την πρώτο χρόνο εφαρμογής της μνημονιακής πολιτικής, οι πολιτικοί μας αυτό που κάνουν είναι πρώτα να ψηφίζουν στη Βουλή περικοπές μισθών και συντάξεων και αυξήσεις φόρων και στη συνέχεια μπροστά στην πίεση από την συνέχιση της κρίσης, ψάχνουν ισοδύναμα και χαράσσουν επικοινωνιακές κόκκινες γραμμές.

Η ιστορία του ΕΝΦΙΑ είναι αποκαλυπτική του φαινομένου του πολιτικού συνδικαλισμού. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις υπόσχονται να καταργήσουν τον φόρο γιατί τον θεωρούν άδικο και αντισυνταγματικό, αλλά όταν έρχονται στην κυβέρνηση τον εφαρμόζουν κανονικά και με το νόμο. Να αντικαταστήσει τον ΕΝΦΙΑ -εμπνευσης Βενιζέλου - με έναν άλλο φόρο που θα επιβάρυνε τις μεγάλες ακίνητες περιουσίες είχε δεσμευτεί απο το Ζάππειο ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς. Στη θητεία του δεν το κατάφερε  και το πλήρωσε στις εκλογές. Οι δημοσκόποι έχουν αποφανθεί. “Ο Σαμαράς έπεσε από τον ΕΝΦΙΑ”.

Στη συνέχεια ήρθε ο Αλέξης Τσίπρας για να εκμεταλευτεί πολιτικά τον άδικο φόρο υποσχόμενος ότι θα τον καταργήσει φτιάχνοντας περιουσιολόγιο. Ενάμισυ χρόνο τώρα όχι μόνο δεν κατάφερε να τον καταργήσει, όχι μόνο περιουσιολόγιο δεν έφτιαξε, αλλά ο ΕΝΦΙΑ παραμένει και πολλοί ιδιοκτήτες ακινήτων τώρα που ήρθαν τα ραβασάκια ανακαλύπτουν ότι πληρώνουν περισσότερα με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για δύο πολύ συγκεκριμένους λόγους. Πρώτον γιατί έπεσε το αφορολόγητο από τα 300.000 ευρώ στα 200.000 ευρώ και δευτερον γιατί αυξήθηκαν οι συντελεστές φορολόγησης.
Λίγη απο την ...δόξα του ΕΝΦΙΑ όμως θέλησε να πάρει και ο νέος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κυριάκος Μητσοτάκης γι'αυτό και στη συνεντευξή του στο ΣΚΑΙ δεσμεύτηκε να τον μειώσει κατά 30%.

Ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις τα χρόνια του μνημονίου ο ΕΝΦΙΑ. Η επιβολή αυτού του φόρου όμως αποκαλύπτει και την γύμνια του πολιτικού μας συστήματος. Το μόνο που κάνουν είναι να τον καταγγέλλουν ως άδικο, ενώ κανένας πρωθυπουργός και κανένας υπουργός δεν ενδιαφέρθηκε όλα αυτά τα χρόνια να θεσπίσει ένα απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα εξαλείφοντας τις αδικίες και τους παραλογισμούς στην φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας των πολιτών, τιμωρώντας ουσιαστικά αυτούς που επένδυσαν τα λεφτά τους στην Ελλάδα φτιάχνοντας ενα σπίτι και αφήνοντας στο απυρόβλητο όσους φρόντισαν να βγάλουν τα λεφτά τους στο εξωτερικό ή να διατηρήσουν τα κεφαλαιά τους σε εξωχώριες εταιρείες και φορολογικούς παραδείσους.
Η αλήθεια είναι οτι σε ολες τις χώρες συναντάμε φόρους ακίνητης περιουσίας με τη μια ή την αλλη μορφή. Ωστόσο οι φόροι αυτοί έχουν το μειονέκτημα ότι αφορούν αποκλειστικά τα ακίνητα και τα δάνεια κατα κανόνα δεν αφαιρούνται απο την αξία των περιουσιακών στοιχείων. Αποτέλεσμα είναι ενας φορολογούμενος με βαριά χρέη να φορολογείται όπως ένα άλλο που δεν έχει καθόλου χρέη. Το ίδιο συμβαίνει και με τους φορολογούμενους που μέσα στην κρίση είχαν την ατυχία να χάσουν τη δουλειά τους, παρόλα αυτά συνεχίζουν να πληρώνουν για το σπίτι που κατάφεραν να φτιάξουν ή να αγοράσουν στα χρόνια προ κρίσης.

Όλα αυτά όμως ουδόλως έχουν απασχολήσει τους πολιτικούς μας στην Ελλάδα που δίνουν μόνο υποσχέσεις τις οποίες δεν είναι ουτε κάν σε θέση να τηρήσουν.