Δεν είναι αγγαρεία, είναι δημοκρατία! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Τον τελευταίο μήνα στην πολιτική ζωή του τόπου ζούμε την επανεπινόηση της εσωκομματικής δημοκρατίας. Τα κόμματα που πρωταγωνιστούν στην κεντρική πολιτική σκηνή οργάνωσαν τα συνέδριά τους και έστησαν κάλπες για την εκλογή των προσώπων που θα στελεχώσουν τους κομματικούς μηχανισμούς και θα διαδραματίσουν κομβικό ρόλο στο σχεδιασμό των προεκλογικών εκστρατειών των κομμάτων τους και στη συγκρότηση των ψηφοδελτίων με την επιλογή των υποψηφιοτήτων.
Στη Νέα Δημοκρατία το συνέδριο του κόμματος ολοκληρώθηκε με την εκλογή της νέας Πολιτικής Επιτροπής.
Στο ΠΑΣΟΚ-Κίνημα Αλλαγής έγινε η αναβάπτιση του ονόματος της δημοκρατικής παράταξης, με την παράλληλη εκλογή νέων νομαρχιακών και τοπικών οργανώσεων στην πορεία προς το συνέδριο που πραγματοποιήθηκε την προηγούμενη εβδομάδα.
Στο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία μετά την ολοκλήρωση του συνεδρίου, πριν τρεις εβδομάδες, στήθηκαν κάλπες για την εκλογή του αρχηγού από τα μέλη του κόμματος, πιστοποιώντας την απόλυτη κυριαρχία του Αλέξη Τσίπρα.
Όλες αυτές οι διαδικασίες με τις ομιλίες στα συνέδρια, τις υποψηφιότητες και τις εσωκομματικές κάλπες για την εκλογή κομματικών μελών και αντιπροσώπων είναι όμορφες και δίνουν ζωή και περιεχόμενο σε ζωντανούς πολιτικούς οργανισμούς, όπως ειναι τα κόμματα. Και έχουν το ιδιαίτερο ενδιαφέρον τους από τη στιγμή που αυτές τις διαδικασίες τις αγκαλιάζει ο κόσμος.
Στα μάτια μιας συγκεκριμένης κατηγορίας πολιτών όλα αυτά μπορεί να μοιάζουν παλιομοδίτικα και ξεπερασμένα, σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί το διαδίκτυο και η πολιτική επικοινωνία έχει αποκτήσει πλέον εντελώς άλλα χαρακτηριστικά με τους επαγγελματίες του μάρκετινγκ να κυριαρχούν.
Μπορεί αυτές οι εσωκομματικές διαδικασίες να μην λένε απολύτως τίποτα και σε ένα μεγάλο κομμάτι της νέας γενιάς σήμερα. Ίσως να μην έχουν να προσθέσουν τίποτα στο κεφάλαιο της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης στα κόμματα και τους πολιτικούς.
Θα μας επιτρέψετε να διαφωνήσουμε και να μην συμμεριστούμε αυτές τις απαξιωτικές, κατά την ταπεινή μας άποψη, θέσεις. Τέτοιες θέσεις το μόνο που κάνουν είναι να ρίχνουν νερό στον μύλο των αρνητών της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Να ενισχύουν με επιχειρήματα τη φαρέτρα αυτών που συστηματικά εχθρεύονται την πολιτική κοινωνία και τους θεσμούς μιας φιλελεύθερης δημοκρατίας, όπως αυτή που λειτουργεί και στη δική μας χώρα.
Δεν αμφιβάλλουμε ότι τα κόμματα είναι και μηχανισμοί απόκτησης και διατήρησης της εξουσίας. Κανείς δεν είπε το αντίθετο. Αλλά ποιος μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά σήμερα ότι ο πολιτικός ανταγωνισμός δεν αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό της δημοκρατικής λειτουργίας μιας κοινωνίας ;
Χωρίς δημοκρατία δεν υπάρχει πολιτικός ανταγωνισμός, οι πολιτικοί αντίπαλοι δηλητηριάζονται, διώκονται και κλείνονται σε κάποια φυλακή και χωρίς πολιτικό ανταγωνισμό δεν υπάρχει δημοκρατία. Τόσο απλά είναι τα πράγματα.
Τα γράφουμε όλα αυτά σήμερα γιατί κάποιοι περίεργοι τύποι που κυκλοφορούν ανάμεσά μας και είτε είναι πολιτικοί, είτε δημοσιογράφοι αναλυτές, είτε ακαδημαϊκοί και διαχειριστές μπλογκ, προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλα αυτά τα κομματικά συνέδρια, οι ψηφοφορίες για εκλογή αντιπροσώπων δεν έχουν κανένα νόημα και το να συμμετέχει κανείς σε αυτές τις εκδηλώσεις είναι χάσιμο χρόνου και μια βαρετή αγγαρεία.
Τους απαντάμε λοιπόν ότι δεν είναι αγγαρεία. Είναι δημοκρατία !
Χρήστος Αλεξανδρής
