Είναι ένας δρόμος ανηφορικός

Γράφει ο  Παναγιώτης Ιακωβής

Νομίζω ότι το "πρόστιμο" των 100 ευρώ, δίνει ένα άτοπο μήνυμα στην κοινωνία μας, όπως και τα 150 ευρώ που χρησιμοποιήθηκαν ως "κίνητρο" εμβολιασμού στους νέους.
Το μήνυμα είναι ότι υπάρχει για τις ενέργειες ή παραλείψεις μας, ένα χρηματικό κόστος ή επιβράβευση.
Μπορεί κανείς να εξαιρείται της κρατικής υποχρεωτικότητος αν δύναται να πληρώσει γι' αυτό;
Όσοι έχουν την οικονομική δυνατότητα μπορούν να "εξαιρούνται" των κινήτρων και προστίμων της Πολιτείας, αφού για τους εύπορους αυτά είναι ασήμαντα ποσά, ενώ για τους απλούς Πολίτες, είναι σημαντικά ποσά.
Αυτή ,ας μου επιτραπεί η έκφραση, χρήση χρήματος, "μονεταρισμός" δεν είναι ακριβώς κίνητρα και αντικίνητρα. Είναι μια επιφανειακή νοοτροπία.
 Άλλωστε, ο φόβος που διακατέχει πολλούς συμπολίτες μας έναντι του εμβολιασμού, είναι ένα συναίσθημα που δεν ανταποκρίνεται σε χρηματική επιβράβευση ή τιμωρία, αλλά ανταποκρίνεται στην ανθρωπιά και την καταλλαγή. Όλοι μας γνωρίζουμε ότι όταν φοβόμαστε χρειαζόμαστε στοργή και χαμόγελο και όχι χρήματα.
Ουκ επ' άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος.
Φυσικά, δεν ισχύουν τα ίδια για τους κακόβουλους και συμφεροντολόγους υποκινητές του φόβου, οι οποίοι εκμεταλλεύονται πολιτικά και χρηματικά τους ευάλωτους Συμπολίτες μας.
Ο σκοπός, δεν αγιάζει τα μέσα. Αντιθέτως, νομίζω ότι ευτελή μέσα, μπορούν να ευτελίσουν και έναν ιερό σκοπό όπως τον καθολικό εμβολιασμό.
Θα προτιμούσα την προσωποποιημένη, πόρτα-πόρτα ενημέρωση με "επιστράτευση" όλων των προοδευτικών επιστημονικών δυνάμεων της κοινωνίας.
Αλλά αυτά είναι ένας δρόμος ανηφορικός.