Ενισχύονται οι δεξιοί ευρωσκεπτικιστές και οι ακροδεξιοί αντιευρωπαίοι

Του ευρωβουλευτή της Ν∆, Γιώργου Κύρτσου

Η κλιµάκωση της προσφυγικής, µεταναστευτικής κρίσης υποχρέωσε τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο σε ιδιαίτερα εντυπωσιακά ανοίγµατα έναντι της Τουρκίας.

Οι Ευρωπαίοι εταίροι ανέλαβαν συγκεκριµένες δεσµεύσεις, από την κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους πολίτες που επισκέπτονται χώρες της Ε.Ε. µέχρι την επιτάχυνση της ενταξιακής διαδικασίας της Τουρκίας, για να συµβάλει η Άγκυρα στον έλεγχο των προσφυγικών, µεταναστευτικών ροών.

Τον τελευταίο µήνα οι ροές προσφύγων και µεταναστών προς την Ε.Ε. µέσω Τουρκίας περιορίστηκαν στο ελάχιστο, γεγονός που έγινε δεκτό µε ιδιαίτερη ικανοποίηση από τις κυβερνήσεις χωρών όπως η Γερµανία, οι οποίες είναι ο τελικός προορισµός των προσφύγων και των µεταναστών.

Λαϊκή αντίδραση

Θα µπορούσαµε να κάνουµε λόγο για µια αποτελεσµατική συνεργασία Ε.Ε.-Τουρκίας, η οποία όµως προκαλεί αλυσιδωτές πολιτικές αντιδράσεις.

Στην Ολλανδία απορρίφθηκε µε δηµοψήφισµα η συµφωνία οι- κονοµικής και πολιτικής συνεργασίας Ε.Ε.-Ουκρανίας. Ριζοσπάστες της Αριστεράς, Οικολόγοι και ακροδεξιοί αντιευρωπαίοι ένωσαν τις δυνάµεις τους για να απορρίψουν µια συµφωνία την οποία θεωρούν µέρος µιας ευρύτερης στρατηγικής διεύρυνσης της Ε.Ε. προς προβληµατικές χώρες, όπως είναι η Ουκρανία και η Τουρκία.

Τα ευρωπαϊκά ανοίγµατα στην κατεύθυνση της Τουρκίας εξη- γούν σε µεγάλο βαθµό και τον θρίαµβο του υποψηφίου της άκρας ∆εξιάς στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών της Αυστρίας. Οι Αυστριακοί δεν θέλουν µια Ε.Ε. που θα συµπεριλαµβάνει την Τουρκία και εναντιώνονται στην αναβάθµιση της ευρωτουρκικής συνεργασίας, η οποία βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Η προετοιµαζόµενη από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατάργηση της βίζας για τους Τούρκους που µεταβαίνουν σε χώρες της Ε.Ε. αναµένεται να ενισχύσει την επιχειρηµατολογία των υποστηρικτών του Brexit, στην πορεία προς το δηµοψήφισµα της 23ης Ιουνίου.

Οι περισσότεροι Βρετανοί ζητούν πρόσθετες εγγυήσεις για τον περιορισµό του αριθµού των εργαζοµένων που εισέρχονται στην αγορά εργασίας της χώρας τους προερχόµενοι από λιγότερο αναπτυγµένες χώρες της Ε.Ε. και από χώρες που συνδέονται µε την Ε.Ε.

Σε ό,τι αφορά τις σχέσεις Ε.Ε. και Τουρκίας, η τακτική συγκρούεται µε τη στρατηγική. Για λόγους τακτικής πρέπει να υπάρξει αναβάθµιση των ευρωτουρκικών σχέσεων και απ’ ό,τι φαίνεται τα αποτελέσµατα της συνεργασίας µεταξύ Ε.Ε. και Τουρκίας στο θέµα του περιορισµού των µεταναστευτικών και προσφυγικών ροών είναι ενθαρρυντικά. Λόγοι στρατηγικής όµως, επιβάλλουν την τήρηση αποστάσεων ασφαλείας από την κυβερνητική πολιτική και το καθεστώς της Τουρκίας.

Σε λάθος δρόµο

Είναι φανερό ότι η Ε.Ε. δεν αντέχει, σε οικονοµικό και κοινωνικό επίπεδο, την προώθηση της διεύρυνσης προς την Τουρκία. Επιπλέον, πολλές επιλογές του προέδρου Ερντογάν προκαλούν τη δικαιολογηµένη αντίδραση των Ευρωπαίων πολιτών.

Μεταξύ των άλλων, το καθεστώς που έχει δηµιουργήσει ο πρόεδρος Ερντογάν επιβάλει αυστηρό πολιτικό έλεγχο στη ∆ικαιοσύνη, οργανώνει διώξεις κατά των αντιπολιτευόµενων ΜΜΕ, αντιµετωπίζει τα αιτήµατα και τις διεκδικήσεις των Κούρδων της Τουρκίας µε βάρβαρες µεθόδους που φτάνουν µέχρι και στον βοµβαρδισµό πόλεων και χωριών που ελέγχονται από τους Κούρδους αυτονοµιστές.

Και σε ζητήµατα εξωτερικής πολιτικής η Τουρκία λειτουργεί σε αρκετές περιπτώσεις αποσταθεροποιητικά. Η κλιµάκωση του εµφυλίου πολέµου στη Συρία οφείλεται και στην παρέµβαση της Τουρκίας, η κυβέρνηση της οποίας εκτίµησε ότι θα µπορούσε να ανατρέψει σχετικά εύκολα τον πρόεδρο Άσαντ προκειµένου να ενισχύσει την τουρκική επιρροή στη Συρία.

Η Τουρκία ειδικεύεται και σε ριψοκίνδυνες έως ανεύθυνες επιλογές, όπως η κατάρριψη ρωσικού µαχητικού αεροσκάφους στον εναέριο χώρο της Συρίας, οι οποίες θα µπορούσαν να προκαλέσουν ανεπανόρθωτη ζηµιά στην υπό διαµόρφωση εξωτερική πολιτική της Ε.Ε.

Η Τουρκία δεν έχει θέση στην Ε.Ε. και οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να βρουν τρόπους να συνεννοηθούν µαζί της για το προσφυγικό, µεταναστευτικό και άλλα ζητήµατα χωρίς να κάνουν υπερβολικά πολιτικά ανοίγµατα στην κατεύθυνση της Άγκυρας, τα οποία εξοργίζουν τους πολίτες πολλών χωρών µελών της Ε.Ε. και ενισχύουν τις φυγόκεντρες τάσεις στην Ε.Ε.