ΓΕΛΑΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ

Γράφει η
Γιώτα Τριανταφύλλου

Φθαρτός κόσμος
ψηλαφίζει  την μήτρα μου
πριν ακόμη ανθίσει ζωή.

Ταπεινά θέλω
ζητούν να γεννηθούν
σε καιρούς ξεχασμένους
απ' αγκαλιές, σιμά
στην στόφα της υπομονής.

Έπαψε να θυμάται το μυαλό
κι ανέλαβε το σώμα
να δώσει παραστάσεις
Περιφέροντας την αγωνία γυμνή
στα μάτια των πολλών.

Παγωμένη σιωπή...
Καταδίκη φτιαχτεί...
Πράχτηκαν φανερά σας!

Τα βάσανα πήραν το δρόμο τους.

Κι εγώ, σε ιστό, μόνη
έπλεξα γελαστό πρόσωπο.
ξεχασμένο απ' την μοίρα
ικανό, να με γλυτώσει, από
ελπίδες ιερόδουλες.

Κι ήρθαν χέρια
γεμάτα υποσχέσεις
αλάνθαστα...

Κρατώντας ψαλίδια
να ελευθερώσουν το πρόσωπο, να το γυρίσουν
στην μοίρα.

Και τώρα...

Φθαρτός κόσμος
ζυγώνει το θεό
στο γελαστό πρόσωπο..

@ Το σκίτσο είναι του Άγγελου Κορδογιάννη