Η χώρα του Υπαρκτού Σουρρεαλισμού
Γράφει ο Παναγιώτης Ιακωβής
Το 1924, πριν ακριβώς 100 χρόνια, ο André Breton παρουσιάζει το μανιφέστο του Σουρρεαλισμού.
Ζητά απελευθέρωση από τη Λογική και τους ηθικούς φραγμούς, προτείνει μια ονειρική πνευματική δραστηριότητα και χρήση των αυτοματισμών του Υποσυνείδητου αντί για την επιβολή του Ορθού Λόγου. Κι όπως εύστοχα το ανέφερε ο Paul Feyerabend, απαίτησε τον Αποχαιρετισμό στον (Ορθό) Λόγο:
Farewell to Reason.
Εκείνη την εποχή, ο καθωσπρεπισμός, η κοινωνική υποκρισία, η ανηλεής εκμετάλλευση των αδύναμων και η τραυματική εμπειρία του ιμπεριαλιστικού σφαγείου του Α! Παγκοσμίου Πολέμου, καθιστούσαν τον Σουρρεαλισμό, μια κοινωνική αναγκαιότητα.
Σήμερα, όμως, στην φαιδρή χώρα της πορτοκαλέας που εισάγει χυμό πορτοκάλι από την Βραζιλία, έναντι αστρονομικού τιμήματος, ο Σουρρεαλισμός, είναι μια κωμικοτραγική Πραγματικότητα.
Μια απτή καθημερινότητα με τα ένστικτα να έχουν αντικαταστήσει τη λογική, τους Πολίτες να συντάσσονται άνευ φραγμών με τον Νόμο της Ζούγκλας και το διαδίκτυο να αντικαθιστά ονειρικά την Πραγματικότητα. Μηρυκάζουμε ντανταϊστικά τις λίγες λέξεις ή γηπεδικά και πανηγυριώτικα επιφωνήματα με ενστικτώδη διονυσιακή απόλαυση.
Προφανώς, ο Andrè Breton δεν είχε κάτι τέτοιο στο μυαλό του όταν εισήγαγε πριν 100 χρόνια το μανιφέστο του. Δυστυχώς, όμως, η Χώρα του Υπαρκτού Σουρρεαλισμού, επανέρχεται ως κακόγουστο και δυσάρεστο ανέκδοτο αντί για ιδανική Πολιτεία. Όταν αλλάζουν τα κοινωνικά δεδομένα, η Ιστορία μπορεί να μοιάζει με κακόγουστη φάρσα.
