Η βιομηχανία της μίζας και της αρπαχτής!
Ο Μπέπε Γκρίλο στην γειτονική μας Ιταλία κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου είχε προτείνει μεταξύ άλλων την κράτηση των περισσότερων πολιτικών που άσκησαν εξουσία και διαχειρίστηκαν δημόσιο χρήμα σε ένα μεγάλο γήπεδο μέχρις ότου ομολογήσουν στις Αρχές τις διαχειριστικές αμαρτίες τους και αποκαλύψουν “που είναι τα κλεμμένα”.
Στην Ελλάδα κάτι τέτοιο είναι αδύνατον να συμβεί πρώτον γιατί δεν υπάρχει πολιτικός για να το προτείνει και δεύτερον γιατί η ανοχή των πολιτών σε θέματα διαφθοράς είναι εντυπωσιακή και έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η μοναδική επιχείρηση στην Ελλάδα που δεν αντιμετωπίζει κρίση και δεν πλήττεται από τα μέτρα λιτότητας και την ισοπεδωτική οικονομική πολιτική της κυβέρνησης είναι η βιομηχανία της μίζας και της παραγωγής μαύρου πολιτικού χρήματος.
Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας έχει στηθεί ένα σκηνικό άγριας λεηλασίας του δημόσιου χρήματος με τους αφελείς και τα κορόιδα των ελλήνων φορολογουμένων να πιστεύουν ότι όλα γίνονται στο όνομα της εθνικής άμυνας, του κοινωνικού κράτους, της ανάπτυξης και του εκσυγχρονισμού της ελληνικής οικονομίας. Η διαφορά είναι ότι πριν την κρίση οι μίζες έπεφταν στο όνομα της ανάπτυξης και τώρα μέσα στην κρίση οι μίζες πέφτουν στο όνομα της σωτηρίας της χώρας από τη χρεοκοπία.
Το τελευταίο κρούσμα διαφθοράς με πρωταγωνιστή τον Διοικητή του Νοσοκομείου Παίδων “Αγλαία Κυριακού”, αλλά και τα όσα σκανδαλώδη αποκαλύπτονται στον τομέα των εξοπλιστικών προγραμμάτων αποτελούν περίτρανη απόδειξη ότι ακόμη και στη Μνημονιακή Ελλάδα οι μίζες όχι μόνο δεν σταματούν, αλλά η εφαρμογή του μνημονίου και του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής γίνεται με έναν απόλυτα ταξικό τρόπο. Τιμωρούνται οι ειλικρινείς και συνεπείς φορολογούμενοι και διευκολύνονται αυτοί που αποθησαύρισαν στα χρόνια του μαύρου πολιτικού χρήματος και όσοι συμμετείχαν σε κυκλώματα παράνομου πλουτισμού με πολιτική κάλυψη και συμμετοχή. Κάθε φορά που ξεσπά ένα σκάνδαλο οι πολιτικοί της συγκυβέρνησης παριστάνουν τις αθώες περιστερές και τους Πόντιους Πιλάτους, ξεχνώντας ότι είναι αυτοί που διορίζουν σε θέσεις ευθύνης τα κομματικά και κρατικά στελέχη τα ονόματα των οποίων εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφθοράς και σκανδάλων στα εξοπλιστικά προγράμματα, στον τομέα της υγείας και σε άλλους τομείς διαχείρισης δημοσίου χρήματος.
Δεκαετίες τώρα από τα δύο κόμματα εξουσίας τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ ακούμε τα ίδια και τα ίδια. Ότι θα υπάρξει κάθαρση, ότι θα μπει το μαχαίρι στο κόκκαλο και ότι θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Και κάθε φορά γίνονται τα ακριβώς αντίθετα. Το σύστημα κατά κανόνα προστατεύει τα παιδιά του σ' ένα καθεστώς απόλυτης αδιαφάνειας και ατιμωρησίας. Με τη βουλή σε ρόλο πολιτικού πλυντηρίου των μεγαλυτέρων διαχειριστικών σκανδάλων. Θυμίζουμε ότι γαλάζιοι και πράσινοι βουλευτές υπερψήφισαν την πλήρη απαλλαγή του Άκη Τσοχατζόπουλου για τις μίζες στα εξοπλιστικά προγράμματα, γαλάζιοι και πράσινοι βουλευτές υπερψήφισαν την πλήρη απαλλαγή της Ζήμενς από τις ευθύνες της για την καταλήστευση του ελληνικού δημοσίου όπως επίσης γαλάζιοι και πράσινοι βουλευτές καταψήφισαν την πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ για τη σύσταση εξεταστικής επιτροπής για την υπόθεση των υποβρυχίων. Επίσης η κυβερνητική πλειοψηφία με τροπολογίες που ψηφίζει στη Βουλή σπεύδει να εξαφανίσει τα ίχνη παλαιότερων υποθέσεων που κόστισαν στους φορολογούμενους πολίτες δισεκατομμύρια ευρώ απαλλάσσοντας από κάθε αστική και ποινική ευθύνη τις Διοικήσεις της κρατικής Ολυμπιακής και της κρατικής ΛΑΡΚΟ.
Σε μια περίοδο δηλαδή κατά την οποία η κυβέρνηση επιτρέπει την ποινική δίωξη οποιουδήποτε πολίτη χρωστά στην εφορία πάνω απο 5.000 ευρώ, ψηφίζει νόμους στη Βουλή και απαλλάσσει όλους όσους θησαύρισαν μέσω προβληματικών κρατικών εταιρειών και της δημιουργίας χρεών πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό που είναι πραγματικά προκλητικό και εξοργίζει τους πολίτες είναι ότι τα κυκλώματα της διαφθοράς, της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι και σήμερα. Η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου επιβάλλει σκληρά οικονομικά μέτρα σε βάρος της πλειονότητας των ελλήνων φορολογουμένων ενώ την ίδια ώρα επιδοτεί πλουσιοπάροχα τα μεγάλα συμφέροντα. Ένα είναι βέβαιο. Ότι η πολιτική που ακολουθείται θα οδηγήσει σε σκληρές κοινωνικές και πολιτικές συγκρούσεις.
Χρήστος Αλεξανδρής
