Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Κάθε μέρα κοιτάζω στον ουρανό, εκεί που οι άνεμοι κυνηγάνε τα σύννεφα

Βαδίζω προς τον 60ο χειμώνα της ζωής μου, το βλέπω στο φως που λιγοστεύει, στις σκιές που μακραίνουν, στο σύγκρυο του σούρουπου. Θά ‘πρεπε να νιώθω ευνοημένος, ο πατέρας μου έζησε 57 χειμώνες και ο παππούς μου μόλις 46. Και οι χειμώνες τους είχαν κρύο. Μα οι σκιές σε κρύβουν, ακόμα και από τον εαυτό σου. Κάθε μέρα κοιτάζω στον ουρανό, εκεί που οι άνεμοι κυνηγάνε τα σύννεφα. Αναζητώ κάποια άλλα σύννεφα, μήπως και ζωντανέψουν την παιδική ανάμνηση, τα πουλιά. Ατελείωτα σμήνη, να μαζεύονται και να απλώνουν καθώς μετακινούνται. Εδώ και δεν θυμάμαι πόσο, δεν περνούν κρώζοντας. Θύματα των μεταβολών. Αρχίζω να μετρώ με δεκαετίες ότι ξεκίνησε με πείσμα, τη δουλειά μου. Όνειρα εκπληρωμένα, όνειρα κομματιασμένα.

Και ΤΟ όνειρο, στην πάντα, αγνοείται. Ο κόσμος περνάει απογυμνωμένος από φτιασίδια, το μόνο ίσως καλό του αυτοφυούς κυνισμού. Δεν έχει νόημα, να καταγράψεις τη μιζέρια όσων περνάνε, ακόμη και τις δικές σου ενοχές. Όλοι εξάλλου καβαλάνε τη ρέουσα χίμαιρα. Αχτίδες υπάρχουν. Νέοι με ψήγματα πολύτιμα. Γυναίκες και άνδρες συνεργάτες με ειλικρινείς αγωνίες. Λίγοι κοντινοί που διαρκώς κρίνουν και κρίνονται. Και η θυμηδία που παράγει, συνήθως, η πανταχού παρούσα ανοησία, ιδιαίτερα της κάποιας εξουσίας. Και των εκλογικευμένων η ιδεολογικοποιημένων επιδιώξεων. Χειμώνας λοιπόν. Που χαίρεται ο καλός νοικοκύρης.

Bασίλης Μπακόλας

 

    

 

Ενημερωτικά δελτία

Ενημερωθείτε άμεσα από την εφημερίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση.
randomness