ΜΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ ΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ: Eλληνικοί παραλογισμοί
Από τον Φώτη Κουλαρμάνη*
Οι Έλληνες σήμερα φαίνεται πως άλλαξαν την συνηθισμένη σημασία των λέξεων και τους έδωσαν όχι την πραγματική, αλλά εκείνη που κατά τη γνώμη τους συμφέρει. Οι λέξεις παίρνουν τη σημασία τους ανάλογα με το ποιος τις εκφράζει και ποια σκοπιμότητα εξυπηρετούν.
Η ανευθυνότητα, και η έλλειψη ατομικής ευθύνης, διευκολύνει αφάνταστα ορισμένους να διατυπώνουν και να υποστηρίζουν παράλογα και αντιφατικά πράγματα, τα οποία όμως τους εξυπηρετούν, διότι ναι μεν δεν έχουν απήχηση στους πολλούς και συνετούς, ικανοποιούν όμως τους ολίγους και περισσότερο φωνάζοντες και εκείνους που έχουν τη δύναμη να επιβάλλονται παράνομα και εκβιαστικά.
Η ασυλλόγιστη τόλμη και απρέπεια, θεωρείται ως ένδειξη αγωνιστικού πνεύματος και προάσπισης των δημοκρατικών θεσμών, ενώ η σωφροσύνη και η σύνεση, θεωρείται δειλία και αδράνεια.
Όποιος φαίνεται σκληρός και αγενής θεωρείται άξιος και σπουδαίος, ενώ όποιος προβάλλει αντιρρήσεις και εύλογες επιφυλάξεις, θεωρείται ύποπτος και επικίνδυνος. Όποιος μηχανεύεται επιβουλές και τεχνάσματα κατά των αντιπάλων του και τα επιτυγχάνει θεωρείται έξυπνος.
Η ειλικρίνεια και η αλήθεια προς το λαό θεωρείται αδυναμία και μειονέκτημα εκείνων που τις εκφράζουν, ενώ το ψέμα και η παραπληροφόρηση θεωρείται πλεονέκτημα και χαρακτηριστικό ικανών ανθρώπων. Η μεταμόρφωση και ο χαμαιλεοντισμός ανθούν και ο καθένας προσαρμόζεται κάθε φορά όπως το απαιτεί το ατομικό του συμφέρον, αν και είναι κοινωνικά αντίθετο με το γενικό και κοινό συμφέρον.
Όλοι εμφανίζονται ως υπέρμαχοι υποστηρικτές των δημοκρατικών θεσμών, αλλά δεν είναι λίγοι εκείνοι που νυχθημερόν, ενώ κραυγάζουν για την προστασία των θεσμών αυτών, οι ίδιοι ποδοπατούν και αχρηστεύουν τους θεσμούς της δημοκρατίας και της πολιτικής. Ο Ισοκράτης έλεγε ότι «οι πιο κακοί άνθρωποι και άξιοι της μεγαλύτερης τιμωρίας, είναι εκείνοι, που τολμούν να κατηγορούν τους άλλους για πράγματα που οι ίδιοι είναι ένοχοι» (Ισοκράτης περί Αντιδόσεως 14).
Η πολιτεία ψηφίζει νόμους, αλλά αδυνατεί να επιβάλλει την εφαρμογή τους. Το τραγικότερο δε είναι ότι μειοψηφίες πολιτών αγνοούν τους νόμους και επαίρονται που δεν τους εφαρμόζουν, ενώ οι παραβάτες μένουν και ατιμώρητοι.
Ο λαός διακατέχεται από φόβο και διαβιώνει ώρες αγωνίας από την επιδρομή της επιδημίας, για απώλεια προσφιλών προσώπων και συνανθρώπων.
Η Ελληνική Βουλή ψήφισε νόμο που τιμωρεί τους αρνητές της πανδημίας που διαδίδουν ανεύθυνες απόψεις και ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς, όμως ουδείς τιμωρείται που δεν τηρεί τον νόμο. Η Κυβέρνηση απαγορεύει τις συγκεντρώσεις, αλλά κατά εκατοντάδες, ακόμη και κατά χιλιάδες ορισμένοι, αγνοούν την σχετική απαγόρευση και το κύμα του κορωνοϊού οργιάζει θερίζοντας ανθρώπινες ζωές. Τότε προκύπτει το λογικό και αυτονόητο ερώτημα, γιατί δεν εφαρμόζονται οι νόμοι;
Όταν ένας πολίτης προξενήσει ζημία, έστω και ευτελούς αξίας, σε άλλο πολίτη, υποχρεούται από το νόμο σε αποζημίωση, ενώ δεν διαπιστώθηκε ότι ισχύει το ίδιο για εκείνους, που συλλογικά συχνά-πυκνά προξενούν ζημίες εκατομμυρίων ευρώ σε ιδιωτικές περιουσίες, σε καταστήματα, σε τράπεζες, Δημόσια και ιδιωτικά κτήρια. Και εύλογα βέβαια κάθε φιλήσυχος και νομοταγής πολίτης ρωτάει: Ποιος άραγε θα με αποζημιώσει για το κατάστημα ή το εμπόρευμα που μου έχουν καταστρέψει, χωρίς να φταίω σε τίποτα και το οποίο δημιούργησα, ύστερα από αιματηρές οικονομίες σε όλη μου τη ζωή;
Το δραματικό ερώτημα προβάλλει και πάλι αμείλικτο: Γιατί η πολιτεία και οι φορολογούμενοι να πληρώνουν αυτές τις ζημίες και δεν καταλογίζονται σε βάρος σ’ αυτούς που τις διέπραξαν;
Οι Έλληνες πολίτες φορολογούμενοι δεν μπορεί να πληρώνουν τα «σπασμένα» επειδή η πολιτεία παρίσταται άτολμος θεατής της καταστροφής περιουσιών από κάθε λογής κακοποιά στοιχεία.
Η ελευθερία και ισότητα στη δημοκρατία αποτελεί απαράβατο κανόνα και κανένας χώρος δεν μπορεί να αποτελεί σκέπη των κακοποιών.
Δραματικό ερώτημα, αλλά στην Ελλάδα συμβαίνουν και αυτά. Ως πότε όμως; Δεν είναι καιρός να δούμε την πραγματικότητα και η πολιτεία να εφαρμόζει το νόμο, όσο σκληρός και αν είναι, το ίδιο για όλους τους Έλληνες. «Αν καταργηθούν οι νόμοι και έχει ο καθένας την εξουσία να κάνει ό,τι θέλει, όχι μόνο η πολιτεία εξαφανίζεται, αλλά και αυτή η ζωή μας δεν θα διαφέρει καθόλου των θηρίων». (Δημοσθένης – Αριστογείτονος 21).
*Ο Φώτης Κουλαρμάνης είναι επίτ. Δ/ντής Οικ. Επιθ. Υπ. Οικ/κών & τ. Δικηγόρος
