Μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης!

Η περίφημη διαπραγμάτευση που υποτίθεται κάνει η κυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου με την Τρόικα και τους δανειστές του ελληνικού δημοσίου κατά την αποψή μας είναι εικονική και προσχηματική και εξυπηρετεί απλά και μόνο ένα επικοινωνιακό παιχνίδι της κυβέρνησης.

Δυστυχώς όμως παρά την προσπάθεια της κυβέρνησης και των κεντρικών μέσων ενημέρωσης να εμφανιστεί η διαπραγμάτευση με την Τρόικα σαν ένας θρίαμβος της διπλωματίας του πρωθυπουργού, η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκληρή και πεζή. Η υπερχρέωση και στη συνέχεια η ελεγχόμενη χρεοκοπία του ελληνικού δημοσίου έχει οδηγήσει τη χώρα σε έναν νέο Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο ανάλογο με εκείνον που ακολούθησε το “Δυστυχώς επτωχεύσαμεν” του Χαριλάου Τρικούπη με τη μόνη διαφορά ότι εκείνη την περίοδο ο έλεγχος γινόταν από τους Βρετανούς, ενώ σήμερα το πάνω χέρι έχουν οι Γερμανοί. Μάλιστα η πρόσφατη δήλωση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα ότι το μνημόνιο αποτελεί το πιό σοβαρό πολιτικό κείμενο διαπραγμάτευσης αποτελεί την αναγνώριση της χρεοκοπίας του πολιτικού μας συστήματος, την αδυναμία του να παρουσιάσει εναλλακτικές λύσεις σ' αυτά που προτείνει η Τρόικα και παράλληλα την αδυναμία του να εφαρμόσει τα συμφωνηθέντα. Δεν είναι τυχαίο ότι από την αρχή της κρίσης μέχρι και σήμερα παρά το γεγονός ότι έχουμε αλλάξει τρείς κυβερνήσεις και τρείς πρωθυπουργούς, τα προγράμματα που εφαρμόστηκαν εκπονούνταν από την Τρόικα, γίνονταν αποδεκτά χωρίς καμιά αντίρρηση από την ελληνική κυβέρνηση, ψηφίζονταν στη Βουλή από την πλειοψηφία των βουλευτών και στη συνέχεια άρχιζε ένα παιχνίδι από υπουργούς της κυβέρνησης, βουλευτές και στελέχη όλων των κομμάτων για να μην ισχύσουν τα συμφωνηθέντα. Από την αρχή  της κρίσης έχουμε ακούσει διάφορα από τους κυβερνώντες αλλά και αντιπολιτευόμενους για ισοδύναμα μέτρα που θα μπορούσαν δήθεν να ανατρέψουν τη φιλοσοφία του μνημονίου και των δανειακών συμβάσεων, για προγραμματικές συμφωνίες των τριών και αργότερα των δύο κυβερνητικών εταίρων και αλλα πολλά.

Επί της ουσίας το πολιτικό μας σύστημα αλλά και τα συμφέροντα που είχαν οικοδομηθεί στο στενό και ευρύτερο δημόσιο τομέα αρνούνται συστηματικά να παραδεχτούν ότι ηττήθηκαν πολιτικά και ιδεολογικά και κάνουν αγώνα για να υποστηρίξουν κεκτημένα και προνόμια. Όλα όσα ακούγονται περί διαπραγμάτευσης τον τελευταίο καιρό καταμαρτυρούν την δεινή θέση της κυβέρνησης Σαμαρά - Βενιζέλου η οποία αισθάνεται να υποχωρεί το έδαφος κάτω από τα πόδια της και νοιώθει έντονα την απειλή του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος χωρίς να έχει να αντιπροτείνει κάτι το διαφορετικό σ' αυτά που λέει η Τρόικα επιδιώκει να εκμεταλευτεί πολιτικά ένα νέο κύμα λαϊκής δυσαρέσκειας για την επιδείνωση της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης.

Αυτό κατά την αποψή μου ήταν και το μεγαλύτερο λάθος της Τρόικας. Υπερεκτίμησε τις δυνατότητες του πολιτικού μας συστήματος και της δημόσιας διοίκησης. Κόπτονται για παράδειγμα οι βουλευτές του κυβερνώντων κομμάτων για την φορολογία των ακινήτων, την ώρα που το ίδιο το πολιτικό προσωπικό έχει αυτοεξαιρεθεί από την φορολογική ισοπέδωση, εφόσον τα 2/3 των αποδοχών τους παραμένουν αφορολόγητα.  Στην πραγματικότητα οι πολιτικοί αδιαφορούν για τα αποτελέσματα της οικονομικής πολιτικής που εφαρμόζεται. Απλώς θέλουν να αγοράσουν χρόνο για λόγους πολιτικής επιβίωσης και για λόγους εξυπηρέτησης συμφερόντων.

Χρήστος Αλεξανδρής