Νοείται, άραγε, Υπουργός χωρίς περγαµηνές;

Του ∆ηµήτρη Γ. Μπράνη, Σ.Σ. - Νοµικού - ∆ηµοσιογράφου

Α.- Υπουργός χωρίς περγαµηνές είναι, ίσως, πρωτοτυπία! Και: «δη» παγκόσµια!

Β.- Η Κοινή Γνώµη, «επ’ ουδενί λόγω», κάνει αποδεκτό Υπουργό, χωρίς περγαµηνές, χωρίς αυξηµένα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα!!!

Γ.- Περγαµηνή = Πανεπιστηµιακό πτυχίο!!! Τίτλος σπουδών. Λέµε: Ο Α’ έχει πολλές περγαµηνές. ∆ηλαδή πολλά πανεπιστηµιακά πτυχία. Πολλούς τίτλους σπουδών. Έχει κύριο πτυχίο, µεταπτυχιακά πτυχία, µετάλλια, βραβεία, εύσηµα, διακρίσεις κλπ.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο φύλλο του "Λαμιακού Τύπου", που κυκλοφορεί την Τρίτη 12 Ιουλίου 2016.

στικά προσόντα!!! Γ.- Περγαµηνή = Πανεπιστη- µιακό πτυχίο!!! Τίτλος σπουδών. Λέµε: Ο Α’ έχει πολλές περγαµη- νές. ∆ηλαδή πολλά πανεπιστηµιακά πτυχία. Πολλούς τίτλους σπου- δών. Έχει κύριο πτυχίο, µεταπτυχιακά πτυχία, µετάλλια, βραβεία, εύσηµα, διακρίσεις κλπ. ∆.- Στον πολιτικό στίβο ευδοκιµούν οι πολιτικοί, που έχουν περ- γαµηνές και επιπλέον έχουν υπηρετήσει και τη στρατιωτική τους θη- τεία, διότι στο παρελθόν αναφέρθηκαν ονόµατα πολιτικών και Υ- πουργών, που δεν φόρεσαν το χακί, που δεν υπηρέτησαν την Πα- τρίδα. Ε.- Κι αυτό στην Κοινή Γνώµη έκανε τη χείριστη εντύπωση! ΣΤ.- Στον πολιτικό στίβο ευδοκιµούν Υπουργοί οξυδερκείς, διο- ρατικοί, προορατικοί!!! Ζ.- Ευδοκιµούν Υπουργοί, που έχουν ιδανικά και οράµατα!!! Η.- Υπουργός περγαµηνών δεν χαρακτηρίζει τη Γενοκτονία των Ποντίων: «Εθνοκάθαρση». Θ.- ∆εν προσβάλλει και δεν πικραίνει τον Ποντιακό Ελληνισµό! Ι.- ∆εν ταράσσει όλο τον Ελληνισµό! ΙΑ.- Η Γενοκτονία –σφαγή– των Ποντίων έχει αναγνωριστεί από την ολοµέλεια της Ελληνικής Βουλής το 1994 και µε το νόµο 2193. ΙΒ.- Είναι σύµφωνη µε τον επιστηµονικό ορισµό της Γενοκτονίας. ΙΓ.- Είναι συστηµατική και ολοκληρωτική εξόντωση φυλής, έθνους! Ι∆.- Υπουργός περγαµηνών έχει συνείδηση των λόγων του και των πράξεών του. ΙΕ.- ∆εν αλλάζει τα ιστορικά και επιστηµονικά δεδοµένα!!! ΙΣΤ.- ∆εν γράφει: «Την 25η Μαρτίου εορτάζουµε τα γενέθλια της Ελλάδας». ΙΖ.- Η Ελλάδα ποτέ δεν έχασε το όνοµά της, το όνοµά της το έν- δοξο, το ιστορικό!!! ΙΗ.- Το έχει από αρχαιοτάτων χρόνων και θα το έχει µέχρι συντε- λείας των αιώνων. ΙΘ.- Έχασε το 1453 από τους Οθωµανούς Τούρκους την εθνική της ελευθερία και ανεξαρτησία, αλλά όχι και το όνοµά της. Κ.- Η 25η Μαρτίου είναι η επίσηµη ηµέρα της κήρυξης της Ελλη- νικής Επανάστασης του 1821!!! Της Ελληνικής Επανάστασης, που ε- λευθέρωσε το σκλαβωµένο ελληνικό Έθνος και το έκανε: «ΕΘΝΟΣ- ΚΡΑΤΟΣ». ΚΑ.- Το έκανε: «ΕΘΝΟΣ-ΚΡΑΤΟΣ». Του έδωσε και πολιτική οντό- τητα!!! ΚΒ.- Η έλλειψη περγαµηνών προκαλεί το στραγγαλισµό της Ιστο- ρίας. Προκαλεί τη διαστρέβλωση της Αλήθειας!!! ΚΓ.- Η µαθητιώσα νεολαία αποκτά ιστορική συνείδηση από την ορθή διδαχή της Ιστορίας!!! Κ∆.- Κατά τον ιστορικό Τάκιτο: «Νόµος της Ιστορίας είναι να γρά- φει την αλήθεια και µόνο την αλήθεια». ΚΕ.- Η Αλήθεια είναι ταυτόσηµη µε τη ∆ικαιοσύνη και την Ελευ- θερία!!! ΚΣΤ.- Η δε ∆ικαιοσύνη και η Ελευθερία είναι ταυτόσηµη µε την Αλήθεια!!! Σχόλιο 1ο: Η Ελληνική Νεότητα πρέπει να διδάσκεται ποιο, ακρι- βώς, ιστορικό γεγονός εορτάζεται κατά τις εθνικές επετείους και ποιο, ακριβώς, εορτάζεται κατά τις τοπικές εθνικές επετείους, για να απαντά ορθά στην κλασσική ερώτηση: «ποιο ιστορικό γεγονός εορ- τάζεται την 25η Μαρτίου» ή «ποιο ιστορικό γεγονός εορτάζεται την 28η Οκτωβρίου…»; Σχόλιο 2ο: Την Ιστορία του Ελληνικού Έθνους οφείλει να την γνω- ρίζει κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα, για να µην επαληθεύεται η ρήση: «ΠΑΣ ΕΛΛΗΝ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΟΣ». Σχόλιο 3ο: Οι ελληνικές εκπαιδευτικές µεταρρυθµίσεις, που έγι- ναν από τη σύσταση του νεότερου Ελληνικού κράτους έως σήµερα, αποτελούν παγκόσµιο ρεκόρ! Σχόλιο 4ο: Ελάχιστες δε –ελαχιστότατες– απ’ αυτές είχαν τη σφρα- γίδα και το χαρακτήρα της πραγµατικής µεταρρύθµισης!!! Ήταν α- ληθινά µορφωτικε΄ς!!! Σχόλιο 5ο: Το ΥΠΕΠΘ έκανε την Παιδεία: «πειραµατόζωο». Σχόλιο ακροτελεύτιο: Παιδεία = Μόρφωση. Παιδεία = Ήθος και Γνώση!!! Γνώση χωρίς ήθος, χωρίς αρετή: «πανουργία και ου σο- φία φαίνεται» ΠΛΑΤΩΝ. Το Brexit επιβεβαιώνει την δεινή ήττα των ελίτ, του πολι- τικού προσωπικού και της α- ποχαυνωµένης ευρωπαϊκής ι- ντελλιγκέντσιας. Μικροµεσαίοι διαχειριστές µε- γάλης εξουσίας καταρράκωσαν το όραµα των πατέρων της Ευ- ρώπης για µια ισχυρή συµπολιτεία των λαών, των εθνών και των κρατών της ηπείρου. Η παγκοσµιοποίηση επαίρονταν ότι εκµηδένισε τις εθνικές ταυτό- τητες, εξαφάνισε την αίσθηση του ανήκειν, τις παραδόσεις, την πο- λιτισµική ιδιοπροσωπεία των λαών. Η ψήφος των Βρετανών την διέψευσε παταγωδώς. Οι µεγαλύτε- ρες ηλικίες υπερψήφισαν την έξοδο. Οι νεώτεροι την παραµονή. Ο- ρισµένη ερµηνεία διαβλέπει «ταξικό» στίγµα στην ψήφο. Οι παλαιό- τεροι θυµούνται το 8ωρο και τους εργατικούς αγώνες λένε, που εί- ναι άγνωστα στους νέους. Αυτό όµως θα ίσχυε αν χειροτέρευε αι- σθητά η εισοδηµατική θέση των Βρετανών οι οποίοι µακράν ελλα- δικών µνηµονίων και εξοντωτικής λιτότητας δεν βίωσαν τα τελευ- ταία χρόνια ανάλογες µε εµάς συνθήκες. Πιο κοντά στην πραγµατι- κότητα βρισκόµαστε αν ψηλαφήσουµε την ψυχή των Ευρωπαίων πολιτών. Προφανώς ήγγικεν η ώρα ο πολλαπλώς ποδοπατούµενος στις αξίες ζωής του πολίτης, να αντιδράσει. Τι είναι τελικά η Ευρωένωση των ηµερών µας; Ξεκίνησε µε το µύθο της Ενιαίας Αγοράς - και των Αγορών που τα ξέρουν και τα µπορούν ό- λα. Θα ήταν πανάκεια προβληµάτων και πληγών. ∆ηµοκρατία, πολιτι- κή, οικονοµική και κοινωνική. ∆ίκαιη ανάπτυξη, διαρκής ευηµερία. Ε- ξήγγειλε την οικονοµική και νοµισµατική ενοποίηση, αλλά ξέχασε την οικονοµική. Αλλά στην πράξη έµεινε µόνο στην νοµισµατική το έκτοτε καταλυτικό εργαλείο του γερµανικού ηγεµονισµού. Γερµανική οικονοµικοπολιτική επικυριαρχία, στυγνότερη από την γνώριµή µας στρατιωτική Κατοχή. Χρυσοπληρωµένη γραφειοκρα- τία των Βρυξελλών. Κρίσιµες αποφάσεις από όργανα χωρίς την πα- ραµικρή δηµοκρατική νοµιµοποίηση. Κυρίαρχοι του παιχνιδιού ε- θνικοί εργολάβοι και προµηθευτές. Πλεονάζουν οι επικοινωνιακοί κεκράκτες που κατασκευάζουν προγραµµατισµένους πολίτες µέσω εξωνηµένων ΜΜΕ, ελεγχόµε- νων δηµοσκοπήσεων, τώρα και στοιχηµάτων. Σ΄ αυτήν την επιχεί- ρηση πλύσης εγκεφάλου µε ψευδολόγο εκτίµηση της ψήφου τους, γύρισαν την πλάτη οι Βρεταννοί ψηφοφόροι. Το αποτέλεσµα διέψευσε παταγωδώς τους προγραµµατιστές του. Η εξέλιξη θα έχει ασφαλώς κόστος για τους ιδίους και τη χώ- ρα τους, αλλά έδωσαν ένα ηχηρό ράπισµα στο «εγώ» του µοιραί- ου διδύµου Μέρκελ- Σόιµπλε. Και επειδή ο λύκος στην αναµου- µπούλα χαίρεται, οι αγορές αφηνίασαν. Τα χρηµατιστήρια έπε- σαν, οι µετοχές έχασαν 2 τρισ. δολλάρια! Ο ιδιωτικός πλούτος του κόσµου ανέρχεται σήµερα στα 232 τρισ. δολλάρια και από αυτά τα 77 τρισ. είναι εις χείρας του 0,334% του παγκόσµιου πληθυσµού. Η βρετανική έκπληξη συνιστά ισχυρό ταρακούνηµα στην ευρω- παϊκή τάξη. Εκτιµάται ότι θα αφυπνίσει και θα απελευθερώσει δυ- νάµεις ενεργοποιώντας πολίτες που είχαν την αίσθηση περιθωριο- ποίησης, χωρίς όµως την βούληση αντίστασης. Θα ξεσηκώσει τον κόσµο των φτωχών και νεόπτωχων, το “πρεκαριάτο”. Αλγεινή η εµπειρία µας από την ανεπάρκεια της ευρωπαϊκής τά- ξης πραγµάτων. Ανίκανη να επιλύσει το ελεγχόµενο πρόβληµα της ελλάσονος των οικονοµιών της, της ελληνικής (2%) παρά τα προ- γράµµατα καθ΄ ολοκληρίαν ιδιοκτησίας της. Η αναξιοπιστία της βάλλεται εκ των έσω π.χ. Βελκουλέσκου: «Το πρόγραµµα δεν βγαί- νει ακόµα και αν εφαρµοσθούν τα πάντα». Παραταύτα το ευρωιερα- τείο επιµένει πεισµόνως σ΄ αυτό. Από τις µέχρι τώρα συζητήσεις στα όργανα της Ε.Ε για το Brexit, τα ηγετικά κλιµάκια της Ένωσης δεν δείχνουν να έλαβαν το µήνυ- µα. Ορισµένοι ξεσπαθώνουν λάβροι µε τιµωρητική διάθεση κατά των ατάκτων. Άλλοι τους θέλουν «εντός, εκτός και επί τ΄ αυτά». Αλ- λά ουδείς θέτει τον δάκτυλον «εις τον τύπον των ήλων». Όσοι βλέπουν µακρύτερα παρακολουθούν ανήσυχοι ότι οι «θε- σµικοί» των Βρυξελλών «ουκ ηβουλήθησαν συνιέναι». Μια ράθυ- µη και τελείως αναποτελεσµατική εκεί γραφειοκρατία ζει και κινεί- ται, αµειβόµενη ηγεµονικά και… αφορολόγητα χωρίς να παράγει κανένα σοβαρό έργο. Αυτοί δεν κατάλαβαν τι και γιατί έγινε στη Βρετανία και ευελπιστούν ότι µε τους «πρόθυµους», κεκράκτες και αναλυτές τους θα κουκουλώσουν και πάλι την κατάσταση. Και θα ζήσουν αυτοί καλά και οι λαοί βεβαίως χειρότερα. Η Ευρώπη δεν χρειάζεται επισκευή. Χρειάζεται αναθεµελίωση και ανακατασκευή. Υ.Γ: Είχαµε επανέλθει επιµόνως στην ανάγκη άµεσης αξιοποίησης της µέχρι προχθές ρωσοτουρκικής και ισραηλοτουρκικής ρήξης. ∆υστυχώς δεν εισακουσθήκαµε. Ήδη οι σχέσεις τους ξαναγίνονται µέλι-γάλα. Στη διεθνή πολιτική συµµαχίες και έχθρες είναι εφήµε- ρες. Αιώνια είναι τα συµφέροντα. Η νέα τροπή στην εγγύτερη περιοχή µας ασφαλώς θα πολλαπλα- σιάσει τις δυσκολίες χειρισµών. Τα µάτια µας τετρακόσια! Ο σουλτάνος αφού πούλησε αγριάδες σε Μόσχα και Τελ Αβίβ τώρα έπεσε ικέτης στα γόνατα ζητώντας τη συγνώµη τους. Και επει- δή πρόκειται για αδίστακτο τυραννίσκο το κλείσιµο των δύο σοβα- ρών µετώπων του λύνει τα χέρια να κινηθεί προς Κύπρο- Αιγαίο- Θράκη. Οψόµεθα. Αυτό µας υποχρεώνει να τεθούµε σε κατάσταση συναγερµού! Και να ακούσουµε τον Σωκράτη: «Οµόνοια µέγιστον αγαθόν ταις πό- λεσιν είναι (…) άνευ δε οµονοίης ουτ΄ αν πόλις εύ πολιτευθείη, ουτ΄ οί- κος καλώς οικηθείη»(Ξενοφώντος Αποµνηµονεύµατα, ∆΄, 16). Νοείται, άραγε, Υπουργός χωρίς περγαµηνές; Κατάντησαν την Ευρώπη “ένα πουκάµισο αδειανό” Τ