Ο άκαιρος νηπιοτροφισμός ...

Γράφει η Ρουποτιά Ευμορφία  

Φιλόλογος

Δημοτική Σύμβουλος

Μια άλλη αρνητική πτυχή της σύγχρονης κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας είναι ο νηπιοτροφισμός, μια στάση συμπεριφοράς και φυσιογνωμικής αποτύπωσης που, όταν εκδηλώνεται σε ευρεία κλίμακα του ενεργού ενήλικου πληθυσμού, κατατρώει κάθε κρηπίδα κοινωνικής ανέλιξης. 

Εκτυλίσσοντας το νήμα του νηπιοτροφισμού σίγουρα είναι αναγκαίος στην ανατροφή του νηπίου του οποίου η ηλικία οριοθετείται περί τα πέντε χρόνια. Τότε χρειάζεται την αμέριστη φροντίδα, επίβλεψη, προστασία και καθοδήγηση των βηματισμών του, τότε έχει ανάγκη τον γονέα να του εξασφαλίζει ένα περιβάλλον υγιές παρέχοντας του υλικά, πνευματικά και ηθικά εφόδια, πολύτιμα για την επιβίωσή του και για τη πνευματική και συναισθηματική ισορροπία.

Ωστόσο, ο νηπιοτροφισμός συνεχίζεται και μετά τα πέντε χρόνια κατά την παιδική και εφηβική ηλικία. Και συμφωνούμε όλοι ότι είναι ακόμα μικρό το παιδί και χρειάζεται τη βοήθειά μας, αλλά από αυτή την ηλικία χτίζεται η αυτονόμηση, η αυτοπεποίθηση και ο ισχυρός χαρακτήρας.

Εδώ, λοιπόν, γονείς και εκπαιδευτικοί οφείλουν να καταβάλουν προσπάθειες, ώστε παιδιά και έφηβοι να εφοδιαστούν με πνευματική, ηθική και ψυχική ωριμότητα, προκειμένου να αποτρέπονται από την οκνηρία και τη διανοητική ραθυμία, από την ήσσονα προσπάθεια, από την ευθυνοφοβία και τον αθέμιτο ανταγωνισμό και να κατανοήσουν ότι η ζωή που ανοίγεται μπροστά τους είναι μια μοναδική και ξεχωριστή για τον καθένα ευκαιρία να φθάσει στις κορυφές της έντιμης γνώσης, της καταξίωσης και της επιτυχίας με μόνο μέσο την προσωπική αξία έχοντας πάντα στον νου τα λόγια του Καζαντζάκη: "Να αγαπάς την ευθύνη, να λες: "εγώ, εγώ μονάχος μπορώ να σώσω τον κόσμο"

Όταν γαλουχηθούν με τέτοιες αρχές  ως ενήλικοι πια και με διαμορφωμένο ένα ισχυρό πνευματικό και ηθικό έρεισμα, περήφανοι και αυτονομημένοι, απέχοντας από τη μοιρολατρική αντιμετώπιση της ζωής δε θα καταδέχονται να γίνουν ενσαρκωτές της τυχάρπαστης και τυχοδιωκτικής προσωπικότητας, εκείνης που εκμεταλλεύεται τον συνάνθρωπο - ή τον παραγκωνίζει - για να πετύχει ιδιοτελείς στόχους, δε θα ανέχονται την επαιτεία και την τέχνη του"γλείφτη", για να καρπωθούν θέσεις που δεν τις αξίζουν και θα αντιστέκονται σε κάθε προσπάθεια μείωσης και υποβιβασμού της αξίας τους.

Ένας τέτοιος πολίτης του "αύριο" θα είναι πάντα κοινωνικά και πολιτικά παρών, όχι με φιλοκερδείς βλέψεις και προσδοκίες άλλα με αγαθές προθέσεις. Βέβαια, επειδή ο άνθρωπος ζει και κινείται σε ένα κοινωνικό περιβάλλον, του οποίου ο τρόπος λειτουργίας τον επηρεάζει καθοριστικά εδώ χρειάζονται και οι στιβαροί και τιτάνιοι πολιτικοί ταγοί που θα βρουν γη δύναμη να πατάξουν θεσμικά τον νηπιοτροφισμό, να καταστήσουν την αξιοπρέπεια οδηγό ζωής και να κόψουν τον ομφάλιο λώρο που δένει - μάλλον αλυσοδένει - την πολιτική ζωή με τις πελατειακές σχέσεις, με το ρουσφέτι - οθωμανικό κατάλοιπο - και με την εξυπηρέτηση των ημετέρων που δυστυχώς εξακολουθούν να υπάρχουν, δημιουργούν αντιπαλότητες, ναρκοθετούν την ομαλή λειτουργία υπηρεσιών και οργανισμών πράγμα που επιφέρει πλείστους κινδύνους, ενώ διαιωνίζουν και τη δουλοπρέπεια.

Τα ευχολόγια, τα συνέδρια, τα σεμινάρια, οι ποικιλόμορφες εκδηλώσεις και οι δράσεις ατελείωτες που ευαγγελίζονται ένα κόσμο αξιοκρατίας, ένα κόσμο στον οποίο ο πολίτης δε θα αντιμετωπίζεται ως νήπιο, αλλά θα του δίνονται τα εχέγγυα της εκδίπλωσης της προσωπικότητας του και a priori θα γνωρίζει καλά γιατί είναι ικανός και όχι a posteriori να διαπιστώνει τον παραγκωνισμό του. πράξεις, όμως, απόδειξης αυτού λιγοστές, γιατί αφενός δεν έχει εκλείψει η νοοτροπία του "μπάρμπα στην Κορώνη" αφετέρου ο κομματικός εναγκαλισμός δημιουργεί πάντα ένα άλλοθι στη μη πάταξη του νηπιοτροφισμού.

Σε μια σύγχρονη κοινωνία της τεχνητής νοημοσύνης που θέλει να λέγεται προηγμένη πως είναι δυνατόν να μην μπορούμε να νικήσουμε τέτοια κατάλοιπα που προωθούν ακόμα τον "ραγιά";

Όποιος απαντήσει σε αυτό το ερώτημα η μάλλον όποιος καταφέρει να απαλείψει τον όρο αυτό, όχι από το λεξικό - πάντα οι λέξεις θα υπάρχουν - αλλά από την κοινωνική πραγματικότητα, θα σταθεί απέναντι στην ιστορία και θα πει: "ναι, εγώ άλλαξα τον ρου του τόπου μου και κατέστησα τον πολίτη πραγματικά ελεύθερο."