Ο αμφίθεος κ. Αλέξης Τσίπρας
Η αθεϊα είναι γνώρισμα κάποιων ανθρώπων. Ο ένθεος άνθρωπος είναι πιο συχνό φαινόμενο, καθημερινό και συνιθισμένο. Ο κ. Τσίπρας κατά τα λεγόμενα υπευθύνων του κόμματος είναι άθεος. Δικαίωμά του να μην ασπάζεται καμμία θρησκεία και ιδιαιτέρως τις δύο θρησκείες, τον Χριστιανισμό και τον Ισλαμισμό, που έχουν κοινή καταγωγή το κράτος του Ισραήλ. Ο αθεϊσμός του δεν τον αποτρέπει να αγαπά τον λαό και να ασπάζεται το νόημα, την θεωρία και την πρακτική της Δημοκρατίας. Ας μην ξεχνάμε πως η Δημοκρατία και η ιδέα της αποδεδειγμένης πλειψηφίας δια της ψήφου του λαού είναι ολοκάθαρα και ιστορικα σκέψη του Ελληνικού πολιτισμού. Οι Ελληνες σκέφθηκαν και ολοι οι άλλοι λαοί συναποφάσισαν πως τη κυβέρνηση μιας χώρας εως τον μικρότερο σύλλογο αναλαμβάνει εκείνος πού από τον λαό θα πάρη την πλειοψηφία. Η λαική εντολή δεν είναι διαρκής αλλά ανανεώνεται κάθε τέσσερα ή πέντε χρόνια και πάλι από την λαϊκή πλειοψηφία.
Ο κ. Τσίπρας επιδιώκει να κυβερνήση τη χώρα αποδεχόμενος τους όρους της Δημοκρατίας και την πεμπτουσία της λαϊκής εντολής. Αποδέχεται επίσης πως η διάρκεια της διακυβέρνησής του θα βρίσκεται εντός των χρονικών ορίων όπως αυτά προβλέπονται από το Σύνταγμα και τους νόμους του Ελληνικού κράτους. Τούτο συνεπάγεται πως ο κ. Τσίπρας δεν επιδιώκει την μόνιμη παραπονή του στην εξουσία. Είναι όμως άθεος και κατά τον νόμο που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων είναι σύννομος. Αν αυτό συνέβαινε κατά την εποχή του Ιουστινιανού (462-656μ.Χ) ο κ. Τσίπρας θα εστερείτο του δικαιώματος να έχει δικό του σπίτι διότι ο Αυτοκράτωρ είχε απαγορεύσει το δικαίωμα της περιουσίας σε όποιον δεν ήταν Χριστιανός. Καθόλου κολακευτικό για τον Ιουστινιανό και τη θρησκεία του Χριστιανισμού. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης κάνει χρήση του νόμιμου δικαιώματός του να μην πιστεύει σε καμία υπερκόσμια δύναμη. Πιστεύει όμως αποδεδειγμένα στη Δημοκρατία και γι αυτό άλλωστε ζητάει και την προσφυγή, στην μοναδική κατά την γνώμη του, δεξαμενή δύναμης, ζητάει την προσφυγή στο λαό.
Αν πίστευε στο Θεό είμαι βέβαιος πώς πιθανόν δεν θα πίστευε στο λαό. Για παράδειγμα, οι ευσεβείς κατά τα άλλα, Μητροπολίτες, εκλέγονται από ένα εκλογικό σώμα των 50-60 ανθρώπων, όσοι είναι οι Ιεράρχες της Ιεράς συνόδου, οι οποίοι και αυτοί έχουν εκλεγεί κατά τον ίδιο τρόπο από το ολιγάριθμο αυτό εκλογικό σώμα. Δεν τους εκλέγει ο λαός. Ο λαός παραμένει αμέτοχος στην εκλογή των Μητροπολιτων. Η ολιγάριθμη αυτή εκλογική αναμέτρηση συμβαίνει άπαξ για τον κάθε Μητροπολίτη ιερωμένο και ουδέποτε επαναλαμβάνεται μέχρι τελευτής του βίου του. Αντίθετα με τους πολιτικούς, ο Δεσπότης δεν ξαναμπαίνει στην διαδικασία της επανεκλογής του ούτε από το ολιγάριθμο εκλογικό σώμα της Ιεράς συνόδου. Ο λαός εδώ παραμένει βουβός θεατής χωρίς γνώμη και ψήφο. Ο Ελληνικός πολιτισμός άλλα πρεσβεύει και διδάσκει. Διακρίνουμε στο σημείο αυτό μια σοβαρή αντίθεση μεταξύ Ελληνικης σκέψης και Ιεραρχών. Ο κ. Τσίπρας δεν αγαπάει το Θεό αλλά σέβεται το λαό. Οι Μητροπολίτες σέβονται το Θεό αλλά αγνοούν το λαό. Φαίνεται πώς όποιος αγαπάει το λαό δεν αναζητάει το Θεό και όποιος αγαπά το Θεό δεν ζητάει τη γνώμη του λαού.
Και στις δύο περιπτώσεις υπάρχει διαχείριση μεγάλων ποσών. Η κυβέρνηση διαχειρίζεται τους φόρους των πολιτών και η Εκκλησία τις δωρεές των πιστών. Στην πρώτη περίπτωση ο λαός μπορεί να αποπέμψει την Κυβέρνηση μετά τέσσερα χρόνια, στη δεύτερη δεν θα του δοθή ποτέ η ευκαιρία ψήφου και κρίσης για να δηλώσει την σύμφωνη γνώμη του η την αποδοκιμασία του. Είναι δια γυμνου οφθαλμού ορατη η υπεροχή του παγκόσμιου Ελληνικού επιτεύγματος της Δημοκρατίας. Ο κ. Τσίπρας δηλώνει πίστη στα αιώνια επιτεύγματα των προγόνων του έστω και μη αναγνωρίζοντας κανένα υπέρτατο όν. Δεν υπάρχει επομένως κανένας ψόγος κατά του κ. Τσίπρα αφού αυτός βρίσκεται στις επάλξεις της Δημοκρατίας ‘’τοις κείνων ρήμασι πειθόμενος’’. Η ανθρωπότητα έχει χύσει χιλιάδες Αμαζόνιους και Νείλους αίμα για να κατακτήσει τη δυνατότητα να ρίχνει εκείνο το μοναδικό μαγικό χαρτάκι στη σχισμή της κάλπης κάθε τέσσερα χρόνια. Η ανθρωπότητα έχει ακολουθήσει τυφλά την Ελληνική ιδέα της Δημοκρατίας και της πλειοψηφίας τα τελευταία διακόσια χρόνια. Την θεωρεί την ασπίδα της κατά των δυνατών και της εκμετάλευσης, θεωρεί την Ελληνική ιδέα το φρούριο της ελευθερίας και το φώς της ανέσπερης ελπίδας. Η ανθρωπότητα με την αποδοχή της επαναλαμβανόμενης ψηφοφορίας ανά τακτά διαστήματα δηλώνει την αφοσίωσή της στις ιδέες του Κλεισθένη και του Περικλή, ιδέες πού οφείλει η πολιτισμένη ανθρωπότητα να αποδεχθεί και να ενστερνισθεί στο σύνολό της, σε όλες τις βαθμίδες της. Ο κ. Τσίπρας τις έχει αποδεχθεί και παρά τις οποιεσδήποτε διαφορές μου με τις πολιτικές ιδέες του τού αναγνωρίζω το έντιμον των προθέσεών του. Ασπάζεται τη Δημοκρατία και αγνοεί το Θεό, είναι δικαίωμα που του κατοχύρωσε η Δημοκρατία και όχι ο Θεός. Είναι δικαίωμα πού χάρισαν οι ΄Ελληνες σε όλους τους λαούς έως τα πέρατα του κόσμου και χρήση αυτου του δικαιώματος κάνει ο αρχηγός της Αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Φοίβος Ιωσήφ
