Ο έγκλειστος “ψηφιακός μαθητής”

Γράγει ο ΚΑΡΑΝΑΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

“Ο εγκέφαλος των παιδιών δεν είναι φτιαγμένος για οθόνες,
η βιολογική του ισορροπία είναι φτιαγμένη,
έτσι ώστε να χειρίζεται το περιβάλλον με τρόπο ανθρώπινο”.
Μ. Desmurget

Στις 11 Μαρτίου του 2020 η μολυσματική νόσος του COVID-19 κηρύχτηκε πανδημία  από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας. Ιστορικά καταγεγραμμένες πανδημίες, ήταν οι μολυσματικές ασθένειες της πανώλης, της ευλογιάς, της φυματίωσης,  του HIV, η γρίπη του 1918-1920 και η γρίπη του 2009. Όλες είχαν κοινό χαρακτηριστικό την γρήγορη εξάπλωση τους με υψηλά ποσοστά  θανάτων σε παγκόσμια κλίμακα.
Δεν μπορούμε να μη λάβουμε υπ’ όψη τις βιο-ψυχο-κοινωνικές επιπτώσεις, που προκαλεί η πανδημία.
Στη χώρα μας, έρευνα του Πανεπιστήμιου Αθηνών σε 3.000 άτομα με θέμα τις ψυχολογικές αντιδράσεις που σχετίζονται με τον  COVID-19, κατέγραψε ότι το 35,7% των ανθρώπων είχαν υψηλό φόβο, το 22,8% συναισθήματα κατάθλιψης και το 77% αρκετά σοβαρό άγχος.
“Μπορείτε να πεθάνετε από αυτόν τον ιό, αλλά και από τη μοναξιά”. Η άποψη για την κρίση ψυχικής υγείας επαναλήφθηκε από ειδικούς σε όλη την Ευρώπη.
Σύμφωνα με τον Diego Figueras, ψυχίατρο στο Νοσοκομείο San Carlos στη Μαδρίτη, “το συσσωρευμένο τραύμα και η ψυχολογική ταλαιπωρία θα είναι ένας εχθρός τόσο αόρατος όσο ο ιός, με τη δυνατότητα να αφήσει τόσες πολλές, αν όχι περισσότερες συνέπειες, ειδικά στην περίπτωση της μοναξιάς στα παιδιά”.

Διαβάστε περισσότερα στην εφημερίδα μας στο φύλλο της Tετάρτης 23 Δεκεμβρίου.