ΠΑΙΔΕΙΑ ΤΟΥ 2020 ….
«Κεραυνός εν αιθρία» η επιλογή της Υπουργού Παιδείας κας Νίκης Κεραμέως να καταθέσει στο «και πέντε» τροπολογία που ισοπεδώνει τα Πτυχία των Ελλήνων Επιστημόνων. Όχι μόνο χωρίς διάλογο αλλά και χωρίς την εκδήλωση πρόθεσης. Δίνοντας την αρμοδιότητα σε ένα τμήμα του Υπουργείου Παιδείας (ΑΤΕΕΝ) να αποφαίνεται εάν το πτυχίο του οποιοδήποτε κολλεγίου και αμφιβόλου επιστημονικής επάρκειας, μπορεί να αναγνωρίζεται ως ισοδύναμο με τα διπλώματα και πτυχία των Πολυτεχνείων και Πανεπιστημίων μας, όπως επίσης και των εγνωσμένης αξίας επιστημονικών ιδρυμάτων του εξωτερικού. Άσχετα εάν οι επιστημονικοί φορείς είναι και οι καθ’ ύλη αρμόδιες δημόσιες αρχές για όλα τα νομοθετικά ρυθμιζόμενα επαγγέλματα στη χώρα μας. Και παρά το γεγονός ότι με βάση τις εγκύκλιες οδηγίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης ρητά αποκλείονται τέτοιες ισοπεδωτικές αλλαγές.
Βέβαια, για να λέμε και του «στραβού το δίκιο», δε θα μπορούσε κάποιος να μην παρατηρήσει ότι στην Ελλάδα, η άσκηση των πολιτικών οι οποίες με αναφορά τη νεολαία πλειοδοτούν στην απονομή πτυχίων και τίτλων σπουδών δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Τα ίδια περίπου έγιναν πριν δύο περίπου χρόνια με το νομοσχέδιο του κ. Γαβρόγλου και την «de facto» Πανεπιστημιοποίηση των Τ.Ε.Ι. Ακόμα και των «ιδρυμάτων» με βαθμό εισαγωγής το δύο (2) !!.
Τα ίδια δρομολογήθηκαν και παλαιότερα από άλλες «φιλολαϊκές» κυβερνήσεις που εξήντλησαν την παρεμβατικότητά τους στις πολιτικές της «ήσσονος προσπάθειας» και του χαϊδέματος των αυτιών. Λες και στη χώρα μας δεν θα έπρεπε να διδασκόμαστε τίποτα στη βάση των παγκόσμιων εξελίξεων. Θεωρώντας ότι είμαστε η κοινωνία που μπορεί να επενδύει στο αύριο στηριζόμενη σε πολίτες του «ότι δηλώσεις είσαι». Με επιβράβευση παρωχημένων απόψεων, σε παραγωγικές διαδικασίες «οριζόντιες» χωρίς διαβάθμιση καμιάς ευθύνης. Και με φυσική κατάληξη την υπερδεκαετούς διάρκειας οικονομική μας κρίση, που τα λέει όλα.
Οι απορίες και τα ερωτήματα σε σχέση με τα παραπάνω δεν έχουν, από χρόνια τώρα, αρχή και τέλος. Γιατί η υποβάθμιση του ρόλου των επιστημονικών μας φορέων -όπως μπορεί να λεχθεί και για το Τ.Ε.Ε.- με κύρος και διεθνείς συμμετοχές που τιμούσαν και τιμούν τη χώρα δε γίνεται αντιληπτό ότι πρέπει να αντιστραφεί ; Γιατί αυτές οι υποτιμητικές για όλους επιλογές να φαίνεται ότι έχουν διαπαραταξιακές καταβολές ; Αρκεί η αιτιολογία της ανέξοδης προσέγγισης των νέων και της συνεπαγόμενης ψηφοθηρίας ; Και για να έλθουμε στα σημερινά, για ποιο λόγο η Υπουργός Παιδείας προχώρησε σε τροπολογία, που αντιβαίνει σε όσα προβλέπονται από το Σύνταγμα αλλά και τις σχετικές κατευθύνσεις των οδηγιών της Ε.Ε. ; Γιατί επιλέχθηκε η εκπρόθεσμη κατάθεση της «ρύθμισης» και ποια συμφέροντα ίσως εξυπηρετούνται ; Πρόκειται μόνο για τα συμφέροντα των «εμπόρων της γνώσης» ή μήπως υποβόσκουν και περισσότερο σημαντικές επιβουλές ; Μπορεί να υπάρχουν οφέλη από την ενδεχόμενη κατάρρευση των επιστημονικών δομών και φορέων, που στηρίζουν τον όποιο παραγωγικό ιστό μας απέμεινε ;
Είναι πράγματι δύσκολο έχοντας υπόψη όλα αυτά να βρεθεί «κοινός παρανομαστής». Και θα ήταν για προφανείς λόγους λάθος, εάν η δρομολόγηση τέτοιων επιλογών επιχειρηθεί να ερμηνευθεί με υποθέσεις. Ας παρατηρηθεί όμως ότι έτσι και αλλιώς καταντήσαμε η Κοινωνία της «αλιμούρας» πτυχίων. Με αποκλειστική αιτία την «άσκηση» συγκεκριμένων πολιτικών. Και με χαρακτηριστικά ισχνές τις δυνατότητες προστασίας του δημοσίου συμφέροντος, αφού τα προαπαιτούμενα για τη σωστή και έγκυρη παροχή υπηρεσιών των επιστημόνων διαχρονικά παραγνωρίζονται. Όπως είναι για παράδειγμα και οι ανάγκες πιστοποίησης των ικανοτήτων τους με θεσμοθέτηση αδιάβλητων διαδικασιών χορήγησης αδειών άσκησης επαγγέλματος.
Ειδικότερα βέβαια και σε ότι αφορά τα μέλη του Τ.Ε.Ε. ας σημειωθεί για άλλη μια φορά ότι οι επαγγελματικές τους δραστηριότητες, που στην Ε.Ε. θεωρούνται από τις αποδοτικότερες, στη χώρα μας κατάντησαν από τις χειρότερες ….
ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ
