Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Ποιος θα τολμήσει την επανάσταση αναδημιουργίας της Πατρίδας;

Γράφει ο Δημήτριος Ζιώγας, Υπτγος ε.α (ο αιρετικός)

 

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι προϊόν συνθέσεως των λέξεων ΔΗΜΟΣ που σημαίνει ΛΑΟΣ και ΚΡΑΤΟΣ που σημαίνει ΙΣΧΥΣ, ΔΥΝΑΜΙΣ και όχι Πολιτεία.
Συνεπώς ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σημαίνει η ΙΣΧΥΣ του ΔΗΜΟΥ, του ΛΑΟΥ και όχι ισχύς του Κράτους-Πολιτείας.
O Αριστοτέλης χαρακτήριζε την αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία αποκλίνον/παρεκβατικό πολίτευμα, δηλαδή άδικο.
Bεβαίως η λέξη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ σαν περιεχόμενο δεν είναι αυθύπαρκτη και μονοσήμαντη έννοια. Αν είναι αποκλίνον/παρεκβατικό ή όχι πολίτευμα εξαρτάται από το περιεχόμενο αυτής και από το ποιός τη κτίζει.
Η σύγχρονη Ελληνική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και το σύγχρονο Ελληνικό Σύνταγμα, έχουν δομηθεί και είναι κομμένα και ραμμένα από το πολιτικό προσωπικό με τα δικά του σταθμά και τα δικά του μέτρα, ερήμην του ελληνικού λαού, για να εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα από πάσης πλευράς, καταδυναστεύοντας τους υπηκόους του.
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ είναι μία λέξη βαθειά και πλατειά σε έννοια και περιεχόμενο. Μέσα στην λέξη αυτή πρέπει να ενυπάρχει η αγάπη, η ευσπλαχνία, η αλληλεγγύη, η αξιοπρέπεια, ο ανθρωπισμός, ο σεβασμός πρώτα στον εαυτό μας και μετά σε όλους τους άλλους, η ανοχή και η ανεκτικότητα των άλλων, η αναγνώριση και η παραδοχή της αξίας και της ικανότητας των άλλων, η ευαισθησία, η ευθιξία, ο εγωισμός και όχι η φιλαυτία, η μπέσα και το φιλότιμο.
Ο Ελληνικός Λαός διαθέτει όλα τα στοιχεία αυτά. Συνεπώς είναι ένας λαός βαθειά δημοκρατικός. Δυστυχώς το πολιτικό σύστημα τον διαπαιδαγωγεί με λάθος τρόπο, τον φανατίζει και τον διχάζει, για να τον χρησιμοποιεί όπως θέλει αυτό για το ίδιον αυτού συμφέρον. Διότι λαός, σωστά διαπαιδαγωγημένος και πραγματικά ενωμένος, ποτέ νικημένος.
Εξ αιτίας της κολοβής και της κατ’ επίφαση Δημοκρατίας που εγκαθιδρύθηκε απ΄την παλιγγενεσία μέχρι και σήμερα, η Ελλάδα από το 1821 μέχρι σήμερα έχει πτωχεύσει 7 φορές και έχουν διαπραχθεί 20 στρατιωτικά ή πολιτικά κινήματα και Πραξικοπήματα.
Και το «επίτευγμα» αυτό είναι έργο της λίαν ελλειμματικής Δημοκρατίας της χώρας μας που την έχει έχει δομήσει αποκλειστικά και μόνο το πολιτικό προσωπικό της χώρας σύμφωνα με τα ίδια αυτού συμφέροντα.
Οι πολιτικοί επτώχευσαν τη χώρα μας επτά φορές. Τα λεφτά δεν τα έφαγαν μαζί με τον λαό, όπως ισχυρίστηκε κάποιος «μέγας» υπουργός εξωτερικών. Τα «έφαγαν» και τα διεσπάσθισαν μόνοι τους, με αποτέλεσμα να υποθηκεύσουν την Ελλάδα για 99 χρόνια και να περιορίσουν την εθνική κυριαρχία μας όπως προανήγγειλε η τέως πρόεδρος της Ελληνικής Βουλής, κυρία Ψαρούδα Μπενάκη, το 2005, στη προσφώνηση του τότε προέδρου της Δημοκρατίας: «Τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιορισθούν χάριν της ειρήνης, της ευημερίας και της ασφάλειας στη διευρυμένη Ευρώπη.»
Όλοι οι πολιτικοί κυβερνούν στο όνομα τάχα της Δημοκρατίας. Ακόμη και οι δικτάτορες την Δημοκρατία επικαλούνται και σ’ αυτή αναφέρονται κι’ ας την έχουν βάλει στο γύψο.
Οι ίδιοι, οι πολιτικοί, είναι υπαίτιοι και για τα είκοσι κινήματα-πραξικοπήματα που έκαναν οι στρατιωτικοί, εκτός από ένα το οποίο έγινε με υποκίνηση προσωπικά του ιδίου του ‘‘Εθνάρχη’’ και ‘‘δημοκράτη’’, του Ελ. Βενιζέλου, του κολλητού του και επίσης «δημοκράτη» Νικ. Πλαστήρα, διότι οι πολιτικοί διεμόρφωναν κάθε φορά τις κατάλληλες συνθήκες και προετοίμαζαν το έδαφος για να πραξικοπηματήσουν οι στρατιωτικοί. Και τούτο διότι η Δημοκρατία στην Ελλάδα έχει εγκαθιδρυθεί από τους πολιτικούς, αφ’ ενός μεν ερήμην των πολιτών, αφ’ ετέρου δε κατά το δοκούν και τρίτον πάνω σε μη δημοκρατικές βάσεις και αξίες. Το δημοκρατικό πολίτευμα της Ελλάδας, όπως έχει αποδείξει η ιστορία, δεν κινδυνεύει από το λαό της, αλλά ούτε και από το στρατό της. Είναι δομημένο και λειτουργεί κατά τέτοιο τρόπο που κινδυνεύει αποκλειστικά και μόνο από το πολιτικό προσωπικό.
Για να μπεί η Πατρίδα μας σε τροχιά προόδου και ευημερίας απαιτείται να επανιδρύσουμε τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, να ξαναθεμελιώσουμε, να αναδιοργανώσουμε και γενικά να ανασυγκροτήσουμε το Κράτος σε νέες δημοκρατικές και αξιοκρατικές βάσεις. Η Δημοκρατία πρέπει να λειτουργεί ως δίπολο. Ο ένας πόλος πρέπει να είναι ο λαός, που θα υπέχει τη θέση του εντολέα, και ο άλλος πόλος το πολιτικό προσωπικό, που θα ενεργεί ως εντολοδόχος. Στο σημερινό πολιτικό σύστημα εντολέας και εντολοδόχος, ελεγκτής και ελεγχόμενος, είναι συγχρόνως ένα και το αυτό πρόσωπο, δηλαδή το πολιτικό προσωπικό. Τα πολιτικά κόμματα γενικά οφείλουν την ύπαρξή τους στον «κυρίαρχο» λαό τον οποίον περιφρονούν, εμπαίζουν και εν πολλοίς αγνοούν. Ο λαός χαρακτηρίζεται κατ’ επίφαση, κολακευτικά και ειρωνικά από τους πολιτικούς ως κυρίαρχος λαός. Και η όλη κυριαρχία του αρχίζει και τελειώνει μόνο με την ψήφο του, που διαρκεί μόνο 10 λεπτά της ώρας. Τα δέκα λεπτά της ψήφου του «κυρίαρχου» λαού είναι αρκετά για τη νομιμοποίηση του πολιτικού προσωπικού, το οποίο έχουν αναδείξει διάφοροι μηχανισμοί, τα ΜΜΕ, η διαπλοκή, τα συμφέροντα κ. λπ. και εν πάση περιπτώσει όχι ο «κυρίαρχος» ελληνικός λαός. Ο «κυρίαρχος» λαός μέσα σε δέκα λεπτά παραδίδει στο πολιτικό προσωπικό μία λευκή επιταγή. Με τη λευκή αυτή επιταγή το πολιτικό προσωπικό νομιμοποιείται να ενεργήσει κατά τη βούλησή του και κατά το δοκούν. Ο «κυρίαρχος» λαός ουδεμία συμμετοχή έχει στις αποφάσεις της πολιτείας. Τα κόμματα αποφασίζουν για λογαριασμό τάχα του «κυρίαρχου» λαού και ερήμην αυτού. Στο σημερινό «δημοκρατικό» πολίτευμα της Ελλάδας ο «κυρίαρχος» λαός δεν συμμετέχει ούτε καν σαν κομπάρσος.
Η Δημοκρατία θα πρέπει να ξεκινάει από το λαό και να καταλήγει στο λαό. Τα κόμματα, η βουλή κ. λπ. θα πρέπει να είναι τα εργαλεία με τα οποία θα εφαρμόζεται η βούληση του λαού στη πράξη.
Είναι ντροπή στη χώρα, που γέννησε τη Δημοκρατία, να έρχεται ο Πρόεδρος των ΗΠΑ και να παραδίδει μαθήματα Δημοκρατίας μέσα στο κοινοβούλιο που πρέπει να είναι ο Ναός της Δημοκρατίας, όπου εισερχόμενοι οι βουλευτές πρέπει να σεμνύνονται, να αποτελούν πρότυπα διαπαιδαγώγησης για τον λαό και όχι να αλληλοβρίζονται δίκην φορτοεκφορτωτών της λαχαναγοράς. Συνεπώς για να μπορέσει να προκόψει αυτός ο τόπος πρέπει: Πρώτα απ’ όλα να οχυρώσουμε και να θωρακίσουμε τη Δημοκρατία έναντι των πολιτικών που την έχουν δομήσει με τα δικά τους μέτρα και σταθμά και που την χρησιμοποιούν κατά βούληση, κατά το δοκούν και άλα καρτ. Δεύτερον να εαπνιδρύσουμε το Ελληνικό Κράτος που σημαίνει να δομήσουμε και να οργανώσουμε τη Δημόσια διοίκηση σε καινούργιες δημοκρατικές βάσεις και αξίες, διότι 200 χρόνια μετά την παλιγγενεσία το κράτος εξακολουθεί να είναι αποδιοργανωμένο.

ΟΧΥΡΩΣΗ ΚΑΙ ΘΩΡΑΚΙΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
1. ΣΥΝΤΑΓΜΑ
Το Σύνταγμα έχει συνταχθεί από τους ίδιους τους πολιτικούς με τα δικά τους μέτρα και σταθμά για να προστατεύουν τον εαυτό τους και να βρίσκονται πάντοτε στο απυρόβλητο. Το Σύνταγμα θα πρέπει να ανασυνταχθεί εκ θεμελίων με την άμεση συμμετοχή του λαού. Να έχει την υπογραφή του όντως κυρίαρχου λαού και να παραδοθεί στο πολιτικό σύστημα για να το εφαρμόζει απαρεγκλίτως και με ευλάβεια. Σήμερα στην εποχή της ψηφιακής επανάστασης είναι πολύ εύκολο να γίνει αυτό.
Το Σύνταγμα πρέπει να καθορίσει ως πολίτευμα την Προεδρική Δημοκρατία στην οποία, αφ’ ενός μεν ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να εκλέγεται από τον λαό και να έχει ουσιαστικές αρμοδιότητες και εξουσίες, αφ’ ετέρου δε να σταματήσει ο πρόεδρος της Δημοκρατίας να είναι υποχείριο και μαριονέτα των πολιτικών κομμάτων. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να είναι μιά αποδεκτή από το λαό προσωπικότητα, να έχει απήχηση στο λαό, να είναι μια στιβαρή προσωπικότητα και να έχει τα τυπικά και τα ουσιαστικά προσόντα για να μπορεί να ηγείται ουσιαστικά των Ενόπλων Δυνάμεων εν καιρώ πολέμου. Ένα ευνουχισμένο κριάρι δεν μπορεί να είναι το γκεσέμι του κοπαδιού.
Στο νέο Σύνταγμα να καθορισθεί, για οικονομικούς λόγους, οι εθνικές, οι ευρωεκλογές και οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση να γίνονται την ίδια ημέρα κάθε πέντε χρόνια. Στο νέο Σύνταγμα να μην συμπεριληφθεί οποιοδήποτε άρθρο που θα παρέχει ασυλία και προνόμια στους βουλευτές και τους υπουργούς, όπως τα άρθρα 61, 62, 86 κ.λπ. Το σύνταγμα πρέπει να είναι συγκεκριμένο και όχι αόριστο, ούτως ώστε να μη μπορεί να ερμηνεύεται και να εφαρμόζεται κατά το δοκούν από το πολιτικό προσωπικό. Για παράδειγμα στο ισχύον Σύνταγμα η αόριστη φράση: ‘‘..όπως νόμος ορίζει’’ ή κάπως έτσι, αναφέρεται σε εκατό ογδόντα περιπτώσεις. Είναι οφθαλμοφανές γιατί είναι αόριστη η έκφραση αυτή. Διότι δεν εμπεριέχει το οριστικό άρθρο ‘‘ο’’. Έχει διατυπωθεί εσκεμμένα με αυτόν τον ‘‘ευφυή’’ και αόριστο τρόπο, για να μπορεί μετά, το κάθε πολιτικό κόμμα, να συγκεκριμενοποιεί το κάθε άρθρο με νόμο που θα είναι στα μέτρα του. Στην αντίθετη περίπτωση, αν η διατύπωση ήταν οριστική, θα έπρεπε να υπάρχει ο σχετικός νόμος και να αναφέρεται με το όνομά του. Στο νέο Σύνταγμα πρέπει να καθορισθεί ως εκλογικό σύστημα, ενιαία και μόνιμα, η ενισχυμένη αναλογική για να μπορεί να κυβερνάται η χώρα και να λείψουν οι, κατά βούλησιν και άνευ λόγου, επανειλημμένες εκλογές. Η απλή αναλογική εντενδείκνυται, αφ’ ενός μεν διότι με αυτή γίνεται διασπορά του εκλογικού σώματος και των πολιτικών κομμάτων, αφ’ ετέρου δε με αυτή διευκολύνεται να αναπτυχθεί παρασκηνιακά, από τα κόμματα, το μαγείρεμα για να αποκτήσουν αυτονομία μεγαλύτερη από την βούληση της Κοινωνίας. Να σταματήσει το γαϊτανάκι των πολιτικών κομμάτων, κάθε φορά που είναι κυβέρνηση, να αλλάζουν τον εκλογικό νόμο για το ίδιον συμφέρον ενός εκάστου εξ αυτών. Μάλιστα δε η συνεργασία των κομμάτων, όπως η οκουμενική το 1989, το 2012 και το 2015 απέδειξε ότι τα κόμματα μπορούν να «συνεργασθούν» για λίγο χρόνο βέβαια, επ’ ωφελεία τους και σε βάρος του Ελληνικού λαού. Θυμηθείτε το παζάρι του 1989 να παραπέμψουν, στο Ειδικό Δικαστήριο, τον ‘‘μέγα’’ ηγέτη, τον Ανδρέα Παπανδρέου, ο οποίος αγνόησε την «ανεξάρτητη» Δικαιοσύνη, δεν προσήλθε στο Ειδικό Δικαστήριο για να δικασθεί και αθωώθηκε με παρέμβαση του άλλου μεγάλου «Εθνάρχη». Αν ήταν ένας απλός πολίτης θα οδηγείτο ενώπιον των δικαστών σιδηροδέσμιος. Θυμηθείτε τη διανομή των προνομίων μεταξύ των κομμάτων το 2012 ανάλογα με τα ποσοστά που συμμετείχαν στη Κυβέρνηση, (προσλήψεις, μεταθέσεις και μετατάξεις δημοσίων υπαλλήλων, διανομή δημοσίων έργων κ.λπ. ). Θυμηθείτε ακόμη την ετερόκλητη σύμπραξη το 2015 των ιδεολογικά εκ διαμέτρου αντίθετων κομμάτων που συνέπραξαν μόνο για τις καρέκλες και όχι για το καλό των Ελλήνων και της Πατρίδας. Να σταματήσει το φαγοπότι των πολιτικών στην υγεία του «κυρίαρχου» ελληνικού λαού. Σήμερα δεν υπάρχει ούτε ισονομία ούτε ισοπολιτεία στην Ελληνική Δημοκρατία. Κατ’ αρχήν υπάρχουν οι άρχοντες που είναι πολύ πιό ίσοι από όλους τους άλλους. Ακολουθούν τα κομματόσκυλα που είναι λίγο πιο κάτω ή λίγο πιο πάνω από τους άρχοντες, ( όρα Γκόρτσος που σκοτωνότανε για το κόμμα). Υπάρχουν οι ημέτεροι των αρχόντων, οι οικονομικά ισχυρότεροι, οι φίλοι, οι κουμπάροι και τόσοι άλλοι και τελευταίοι είναι οι προλετάριοι, (η μάζα του λαού), που απλά ψηφίζουν χωρίς να γνωρίζουν τι ψηφίζουν και χωρίς κανένα δικαίωμα. Στο νέο σύνταγμα πρέπει να καθιερωθεί, με ασφαλιστικές δικλείδες, η ισονομία, η ισοπολιτεία, η αξιοκρατία και η αριστοκρατία των ελλήνων πολιτών από του τελευταίου μέχρι και του πρώτου πολίτου της χώρας. Το πολιτικό προσωπικό να δικάζεται από τον φυσικό δικαστή του και όχι να απαλλάσσεται από τις εξεταστικές επιτροπές του συνδικάτου του. Μάλιστα οι πολιτικοί πρέπει να τιμωρούνται αυστηρότερα, αφ’ ενός μεν διότι διαπράττουν μεγαλύτερο αδίκημα και μεγαλύτερη βλάβη από τον απλό πολίτη, καθόσον βλάπτει πολύ περισσοτέρους του ενός, αφ’ ετέρου δε για παραδειγματισμό διότι πρέπει να αποτελούν το θετικό πρότυπο των απλών πολιτών. Επίσης στο νέο σύνταγμα πρέπει να συμπεριληφθεί άρθρο με τον εξής κανόνα και αρχή: Να καταγράφεται προκαταβολικά και με ακρίβεια η κινητή και η ακίνητη περιουσία του κάθε υποψηφίου-επίδοξου βουλευτή, η οποία θα αναρτάται στο διαδίκτυο και θα λαμβάνει γνώση ο κάθε ψηφοφόρος. Κάθε χρόνο θα αναρτάται στο διαδίκτυο η κινητή και η ακίνητη περιουσία με πλήρη αιτιολόγηση της θετικής ή αρνητικής της μεταβολής, ούτως ώστε ο κάθε ψηφοφόρος να γνωρίζει κάθε μεταβολή της περιουσιακής του καταστάσεως λαμβάνοντας έτσι γνώση του τρόπου μεταβολής της. Να καταργηθεί το πόθεν έσχες των πολιτικών, διότι έτσι κι αλλοιώς το έχουν καταργήσει οι ίδιοι και εξετάζουν μόνο το έσχες που είναι αίσχος.

2. ΒΟΥΛΕΥΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ-ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ
Οι Εθνικές, οι Ευρωεκλογές και οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση να διαξάγονται απαρεγκλίτως κάθε πέντε χρόνια για οικονομία χρόνου και χρημάτων και όχι όποτε θέλει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός. Αυτό δε να διασφαλίζεται από το νέο Σύνταγμα Όλα τα κόμματα, όταν προκηρύσσονται εκλογές, να ξεκινούν από την ίδια αφετηρία και να έχουν τον ίδιο τηλεοπτικό και ραδιοφωνικό χρόνο για να παρουσιάσουν τα προγράμματά τους, αν και αυτό μπορεί να ξεπεραστεί με τα προγράμματα-συμβόλαια των κομμάτων με το λαό, όπως θα αναλύσω στα επόμενα.
Φαντάζεσθε οι ολυμπιονίκες να πριμοδοτούνται έναντι των άλλων; Δεν θα αναδεικνύοντο νέοι ολυμπιονίκες. Η ανάδειξη του αρχηγού κάθε κόμματος να γίνεται, όπως έχει καθιερωθεί από ορισμένα «δημοκρατικά» κόμματα, δηλαδή από τη βάση του, από το λαό. Ο αρχηγός του κάθε κόμματος να σταματήσει να είναι μονάρχης στο κόμμα του και να σταματήσει να έχει το δικαίωμα διαγραφής βουλευτών που έχουν διαφορετική θέση και άποψη.
Δικαίωμα βουλευτικής υποψηφιότητας.
Δικαίωμα υποψηφιότητας θα έχουν οι πολίτες που:
α. Έχουν εκπληρώσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις τους.
β. Έχουν εργασθεί και έχουν ασφαλιστική κάλυψη τουλάχιστον δέκα χρόνια.
Διάρκεια βουλευτικής θητείας.
Ο κάθε Βουλευτής να έχει το δικαίωμα να εκλεγεί δύο πενταετίες και να θητεύσει συνολικά δέκα χρόνια βουλευτής και όχι να μεταβάλεται το βουλευτηλίκι σε επάγγελμα. Θα συνεχίζει να είναι ασφαλισμένος στον ασφαλιστικό του φορέα, να εξελίσσεται και να πληρώνεται από τον ασφαλιστικό φορέα στον οποίο ήταν ασφαλισμένος πρίν την εκλογή του στον οποίο και θα επανέλθει όταν συμπληρώσει τη βουλευτική του θητεία.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
α. Την βουλευτική αποζημίωση θα τη λαμβάνει μόνο στη διάρκεια της βουλευτικής του θητείας.
β. Όταν συμπληρώσει τα προβλεπόμενα έτη συνταξιόδότησης δεν θα λάβει βουλευτική σύνταξη αλλά τη προβλεπόμενη σύνταξη από τον ασφαλιστικό του φορέα.

3. ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ, Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΤΩΝ, ΚΑΙ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΣΤΗ ΛΗΨΗ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ.
Κατ’ αρχήν θα πρέπει τα κόμματα να γίνουν δημοκρατικά. Πρέπει να σταματήσει ο αρχηγός του κόμματος να είναι κομματάρχης-ηγεμόνας του κόμματος. Θα πρέπει να σταματήσει να καταρτίζει τα ψηφοδέλτια του κόμματος αυτοβούλως και αυθαιρέτως. Αυτό να σταματήσει να ισχύει και οι επίδοξοι υποψήφιοι βουλευτές να αναδεικνύονται από τις εκλογές που θα διενεργούνται στις κατά τόπους κοινωνίες, (τέως νομαρχίες). Στη συνέχεια οι κατά τόπους κοινωνίες να προτείνουν στα κόμματα τους υποψήφιους βουλευτές που θα συμπεριληφθούν υποχρεωτικά στα ψηφοδέλτια των κομμάτων για τις εθνικές εκλογές και τις ευρωεκλογές. Με αυτό τον τρόπο, αφ’ ενός μεν θα φαλκιδευθούν κατά ένα μέρος τα αυθαίρετα δικαιώματα του κομματάρχη-ηγεμόνα, αφ’ ετέρου δε ο τάχα κυρίαρχος λαός θα αποκτήσει ένα μέρος της απαλλοτριωθείσας κυριαρχίας του. Ο κάθε βουλευτής πρέπει να είναι αυτόνομη και ανεξάρτητη οντότητα που να μπορεί να εκφράζει ελεύθερα τις σκέψεις, τις απόψεις και τις θέσεις του, χωρίς να διακινδυνεύει να διαγραφεί από τον κομματάρχη, διότι με αυτόν τον τρόπο ο αρχηγός του κόμματος θα παύσει να είναι κομματάρχης-ηγεμόνας. Ο βουλευτής θα οφείλει μόνο να απολογείται στην τοπική του κοινωνία που τον ανέδειξε στο βουλευτικό αξίωμα η οποία θα μπορεί και να του το αφαιρέσει.
Τα πολιτικά κόμματα, προεκλογικά θα πρέπει να συντάσσουν, σε διαβούλευση με τον λαό, ένα κοινωνικό συμβόλαιο στο οποίο θα περιλαμβάνεται αναλυτικά και συγκεκριμένα το πρόγραμμα του κάθε κόμματος, το οποίο υποχρεούται να εφαρμόσει απαρεγκλίτως και κατά γράμμα, εφ’ όσον εκλεγεί. Όλοι οι ψηφοφόροι θα λάβουν γνώση του κοινωνικού αυτού συμβολαίου. Στο τέλος της τετραετίας θα πρέπει να γίνει απολογισμός του έργου της κυβέρνησης, απο τον οποίο θα προκύψει η συνέπεια ή μη των λόγων και έργων της, η συνέπεια εφαρμογής του κοινωνικού συμβολαίου. Έτσι ο εντολέας, ο λαός, θα συμμετέχει στη διαμόρφωση της πολιτικής κάθε κόμματος και θα καθίσταται συγχρόνως ο ελεγκτής και δεν θα είναι ο βουβός και άβουλος παρατηρητής. Το πολιτικό σύστημα θα πρέπει να αισθάνεται πολύ κοντά και βαριά την ανάσα του λαού.
Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα σταματήσουν τα προεκλογικά μπαλκόνια και οι «λαοθάλασσες του λαού», που ο αρχηγός δημαγωγεί λέγοντας ότι του κατέβει και ο όχλος από κάτω χειροκροτάει χωρίς να ακούει τι λέγει ο αρχηγός και χωρίς να ξέρει γιατί χειροκροτάει. Συγχρόνως οι οπαδοί θα σταματήσουν να φανατίζονται και με την πάροδο του χρόνου θα αποτοξινοθούν και θα γίνουν συνειδητοί και υπεύθυνοι πολίτες και ψηφοφόροι με διαυγή σκέψη και κρίση και όχι υποβολιμαία.
Για διάφορα σοβαρά εθνικά και απρόβλεπτα θέματα, που θα προκύψουν, θα πρέπει ή να γίνεται διαβούλευση με το λαό, ή να διενεργείται δημοσκόπηση που τα ερωτήματα θα συνδιαμορφώνονται από κονού με τον λαό. Είμαι αντίθετος με τα δημοψηφίσματα, αφ’ ενός μεν διότι είναι κατευθυνόμενα από το πολιτικό σύστημα και δίδουν το αποτέλεσμα που θέλουν οι πολιτικοί, αφ’ ετέρου δε διότι, το ζήσαμε κι’ αυτό, σε μιά ώρα οι πολιτικοί εφάρμοσαν το εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που είχε αποφασίσει και ψηφίσει ο λαός.

4. ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΣΩΣΗ, ΑΝΑΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ ΕΝΝΟΙΑ.
Πρωταρχικός όρος, για να προκόψει αυτός ο τόπος, είναι να κοπεί ο ομφάλιος λώρος που συνδέει το πολιτικό σύστημα με το λαό. Πρέπει να απελευθερωθούν οι αστείρευτες δυνάμεις και δυνατότητες του Ελληνικού λαού. Πρέπει να σταματήσει η βιομηχανία της προωθήσεως των έσχατων από τους δικούς μας.
 Η Δημοσία Διοίκηση είναι η σπονδυλική στήλη του Κράτους και χωρίς αυτή δεν μπορεί να υπάρχει Κράτος. Γι’ αυτό θα πρέπει να ανασυγκροτηθεί, να αναδιοργανωθεί και να εκσυγχρονισθεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε το Κράτος να μπορεί να λειτουργεί και μάλιστα κατά τρόπο άριστο σε κρισίμους περιόδους, όπως π. χ. ακυβερνησίας και διαδοχικών εκλογικών αναμετρήσεων και να μη ταλαιπωρείται ο πολίτης αδικαιολόγητα.
Το ισχύον πολιτικό σύστημα προσιδιάζει μάλλον με Φεουδαρχία παρά με Δημοκρατία και τούτο διότι οι πολιτικοί αναλαμβάνοντες την εξουσία θεωρούν τη Δημόσια Διοίκηση εν γένει, ήτοι τη Δικαιοσύνη, τις Ενοπλες Δυνάμεις, τη Παιδεία, την Υγεία κ. λ.π., ως φέουδά τους. Το πολιτικό σύστημα διορίζει, προάγει, εξελίσσει κατά βούληση και με ψηφοθηρικούς όρους και παρεμβαίνει, ως προστάτης ορισμένων δημοσίων υπαλλήλων, κατά τρόπο που το Δημόσιο να δυσλειτουργεί.
Η Δημόσια Διοίκηση, εν γένει, πρέπει συλλήβδην να ανεξαρτητοποιηθεί και να μη υπάρχει καμία πρόσβαση των πολιτικών σ’ αυτή. Θα πρέπει να σταματήσει το μέχρι τούδε ισχύον σύστημα αξιολόγησης και βαθμολογίας κάθε δημόσιου υπαλλήλου.
Το σύνθημα που πρέπει να κυριαρχεί είναι: Τέλος ο νεποτισμός και η διαπλοκή από την δημόσια ζωή. Παντού αξιοκρατία, αριστοκρατία και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ στη δημόσια ζωή της Χώρας. Πρέπει να σταματήσουν οι δικοί μας και οι δικοί σας, οι δικοί μας και οι άλλοι, τα δικά μας και τα ξένα παιδιά, οι συγγενείς και οι κουμπάροι. Θα πρέπει να σταματήσει ο πολίτης να είναι εξάρτημα ή προέκταση του πολιτικού. Οι πολιτικοί πρέπει να περιστρέφονται μονίμως γύρω από ένα άξονα που θα είναι το συνολικό και το δημόσιο συμφέρον και όχι το ατομικό.
Κατόπιν των ανωτέρω να καταργηθεί το Ανώτατο Συμβούλιο Επιλογής Προσωπικού, (ΑΣΕΠ), το οποίο χρησιμοποιείται από τα κόμματα ως να είναι τσιφλίκι τους. Να συγκροτηθεί μία Αεξάρτητη Δημοσίου Αρχή (ΑΔΑ). Η ΑΔΑ να περιλαμβάνει διάφορα τμήματα ανά κλάδο και κατηγορία του Δημοσίου, ήτοι:: Τμήματα Εξετάσεων και Επιλογής Προσωπικού, (Τ.Ε.Ε.Π.), Τμήματα Εκπαιδεύσεως Προσωπικού, (Τ.Ε.Π.), Τμήματα Προαγωγικών Εξετάσεων, (Τ.Π.Ε.), Τμήματα Αξιολογήσεως Προσωπικού, (Τ.Α.Π.), και Τμήματα Ελέγχου Προσωπικού, (Τ.ΕΛΕ.Π). Οι επιτροπές εξετάσεων, αξιολογήσεως κ.λπ. των τμημάτων αυτών θα συγκροτούνται ad hoc, και μόνο όταν απαιτούνται, για να επιτυγχάνεται το αδιάβλητο της διαδικασίας προσλήψεως, εκπαιδεύσεως κ. λπ. του προσωπικού. Η επάνδρωση όλων των ανεξάρτητων αρχών και επιτροπών να γίνεται διακομματικά και ως εξής:
Ο πυρήνας της κάθε επιτροπής πρέπει να αποτελείται από συνταξιούχους του αντίστοιχου κλάδου που θα έχουν καταξιωθεί στο χώρο τους, έχουν ακέραιο χαρακτήρα, είναι αμέμτου ηθικής, έχουν την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν και επιλέγονται οι άριστοι των αρίστων. Η επιτροπή αυτή θα πλαισιώνεται από καταξιωμένους συνταξιούχους άλλων κλάδων. Για παράδειγμα στις Ένοπλες Δυνάμεις ο πυρήνας θα αποτελείται από αποστράτους στρατηγούς που η σφραγίδα τους και η υπογραφή τους έμειναν ανεξίτηλη. Η πλαισίωση μπορεί να γίνεται από καταξιωμένους δικαστές κ. λπ..
α. Πρόσληψη των Δ. Υ.
Η πρόσληψη των Δ.Υ. να γίνεται μέσω του Τ.Ε.Ε.Π εκάστου κλάδου ή κατηγορίας κατά τρόπο απολύτως αδιάβλητο και αποκλειομένης οιασδήποτε παρεμβάσεως του πολιτικού προσωπικού.
β. Εκπαίδευση των Δ. Υ.
Μετά την πρόσληψη τους, οι Δ. Υ. πρέπει να εκπαιδεύονται και όχι να μαθαίνουν στου κασίδι το κεφάλι. Η εκπαίδευση θα γίνεται από την Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης (ΕΣΔΔ) η οποία θα πρέπει να συμπληρωθεί, να οργανωθεί και να διαρθρωθεί καταλλήλως, ούτως ώστε να αποτελείται από τα απαιτούμενα Τμήματα, αφ’ ενός μεν για την αρχική εκπαίδευση των Δημοσίων Υπαλλήλων, αφ’ ετέρου δε για τη διεξαγωγή προαγωγικών εξετάσεων των Δημοσίων Υπαλλήλων ανά κλάδο.
γ. Αξιολόγηση και εξέλιξη των Δ. Υ.
Η αξιολόγηση και η εξέλιξη των Δ. Υ. να προκύπτει από δύο βαθμούς αξιολόγησης: Τον βαθμό αξιολόγησης από τους προϊσταμένους της Υπηρεσίας τους, που θα αντιστοιχεί στο 25% της τελικής του βαθμολογίας. Και τον βαθμό αξιολόγησης της επιτροπής που θα προκύπτει ως άθροισμα του βαθμού των προαγωγικών εξετάσεων και του βαθμού αξιολόγησης της επιτροπής και θα αντιστοιχεί στο 75% της τελικής βαθμολογίας του.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ: Έστω ότι ένας δημόσιος υπάλληλος έχει αξιολογηθεί από την υπηρεσία του με τον βαθμό 9 και από την επιτροπή αξιολόγησης με τον βαθμό 7. Ο τελικός βαθμός αξιολόγησής του θα είναι: 9Χ25%+7Χ75%=2,25+5,25=7,50. Αν η βαθμολόγηση είναι αντίστροφη, δηλαδή 7 από την Υπηρεσία και 9 από την επιτροπή ο τελικός βαθμός αξιολόγησης θα είναι: 7Χ25%+9Χ75%= 1,75+6,75=8,50.
δ. Ελεγχος των Δ. Υ.
(1). Ο κάθε Δημόσιος Υπάλληλος θα πρέπει να κρατά καθημερινό ημερολόγιο καταγράφοντας όλες τις εργασίες που διεκπεραιώνει καθημερινά για να μπορεί να ελεγχθεί σε τι ποσοστό ουσιαστικά δικαιολογεί την οργανική του θέση.
(2). Να ανασυνταχθεί και να αυστηροποιηθεί ο κανονισμός εσωτερικής λειτουργίας της Δημοσίας Διοίκησης ο οποίος, αφ’ ενός μεν να προβλέπει εκτός από τις πειθαρχικές και χρηματικές ποινές, δότι οι χρηματικές ποινές είναι που πονούν περισσότερο, αφ’ ετέρου δε να εφαρμόζεται πιστά, αυστηρά, απαρέγκλιτα και χωρίς έξωθεν παρεμβάσεις.
(3). Οι πάσης φύσεως Ένορκες Διοικητικές Εξετάσεις, (ΕΔΕ), και Προανακρίσεις θα διενεργούνται από την παραπάνω ανεξάρτητη αρχή (Α.Δ.Α./Τ.ΕΛΕ.Π.) για να σταματήσει να είναι ο αυτοέλεγχος ενδοϋπηρεσιακή υπόθεση του Γιάννης κερνά Γιάννης πίνει.
(4). Να υπάρχει ατομικός φάκελλος κάθε Δ.Υ. ο οποίος θα περιέχει όλη τη πορεία του Δ.Υ. με τα θετικά και αρνητικά στοιχεία του.

5. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ
Η Δικαιοσύνη θα πρέπει να καταστεί στην ουσία ο μεγαλύτερος και ο ισχυρότερος πυλώνας της Δημοκρατίας. Η δικαιοσύνη πρέπει να γίνει το αποκούμπι και το καταφύγιο κάθε αδικημένου και κατατρεγμένου. Γι’ αυτό η Δικαιοσύνη πρέπει να απαλλαγεί από την πολιτική επιτήρηση και εξάρτηση, να γίνει πραγματικά ανεξάρτητη για να μπορεί να απονέμει το δίκαιο πρός πάσα κατεύθυνση με γνώμονα τη συνείδηση του κάθε δικαστού, χωρίς φόβο και χωρίς πάθος.
Όταν η Δικαιοσύνη εργαλειοποιείται από την έκαστοτε εξουσία-κόμμα παύει να είναι Δικαιοσύνη Για να επιτευχθεί αυτό πρέπει οι δικαστές να γίνουν αυτοδιοίκητο Σώμα το οποίο να αποφασίζει αυτό κα μόνο αυτό τα του οίκου του.
 Οι προσλήψεις θα πρέπει να γίνονται μέσω αδιάβλητων εξετάσεων από το αντίστοιχο Τμήμα του Τ.Ε.Ε.Π.. Ο έλεγχος των δικαστών θα γίνεται από επιτροπή που θα συγκροτείται ad hoc από το αντίστοιχο Τμήμα της Α.Δ.Α.. Η αξιολόγηση και προαγωγή των δικαστών θα πρέπει να γίνεται απο επιτροπή που θα συγκροτείται ad hoc από το αντίστοιχο Τμήμα της Α.Δ.Α., λαμβάνοντας υπόψη την αξιολόγηση των υπαλλήλων από την Υπηρεσία, την αξιολόγηση της επιτροπής και τη βαθμολογία των προαγωγικών εξετάσεων της (Τ.Α.Π.).
 Τα προβλήματα όμως στην απονομή της Δικαιοσύνης είναι παρά πολλά όπως η πολυνομία την οποία δεν γνωρίζουν ούτε οι νομοθέτες, η αναβολή των δικών για ψιλοπήδημα με αποτέλεσμα, αφ’ ενός μεν την παραγραφή των ποινικών αδικημάτων των διαφόρων μεγαλόσχημων, αφ’ ετέρου δε να μένουν ατιμώρητοι και να μην απονέμεται η δικαιοσύνη εγκαίρως.
Επίσης η Δικαιοσύνη, εκτός από το ότι θα πρέπει να γίνει ανεξάρτητη, δεν πρέπει να εξακολουθεί να είναι και ανεξέλγκτη, αλλά θα πρέπει να ελέγχεται για τα ό,τι πράττει ή δεν πράττει και θα πρέπει να απολογείται και να ελέγχεται για εσφαλμένες αποφάσεις, οι οποίες βγάζουν μάτι. Οι πάντες πρέπει να ελέγχονται σ’ αυτή τη χώρα από τον τελευταίο μέχρι τον πρώτο πολίτη. Ο λεγόμενος νομικός πολιτισμός μας, δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται πολιτισμός όταν ενδιαφέρεται πιο πολύ για τους εγκληματίες, τους δολοφόνους και τους τρομοκράτες, οι οποίοι ενεργούν σε βάρος των νομοταγών πολιτών και όχι για τους νομοταγείς πολίτες. Θα πρέπει να ιδρυθούν φυλακές υψηλής ασφαλείας στις οποίες θα πρέπει να φυλακίζονται οι δολοφόνοι, οι τρομοκράτες και οι βαρυποινίτες. Θα πρέπει να επανέλθουν τα ισόβια στη σωστή τους διάσταση διότι με την κατιούσα που έχουμε πάρει στο τέλος όχι μόνο δεν θα φυλακίζεται κανένας, αλλά θα δίνεται και bonus.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ
Όλα τα παραπάνω πρέπει να εφαρμόζονται σε όλες τις εκφάνσεις του Δημοσίου: Δικαιοσύνη, Ένοπλες Δυνάμεις, Υγεία, Παιδεία κ.λπ., για να συμβεί κάποια ημέρα αυτή η χώρα να διοικείται από την αφρόκρεμα και την ελίτ των αρίστων και των άξιων του Ελληνικού λαού και όχι από τους μέτριους και έσχατους. Η μετριοκρατία και η εσχατοκρατία θα πρέπει να αντικατασταθούν από την αξιοκρατία και την αριστοκρατία.

6. ΠΑΙΔΕΙΑ
Παιδεία κυρίως σημαίνει αγωγή και διαπαιδαγώγηση. Η παιδεία πρέπει να γίνει ο θεμέλιος και ακρογωνιάιος λίθος της κοινωνίας μας. Σήμερα δεν υπάρχει Παιδεία στη χώρα μας. Εκτός αν συγχέεται η παιδεία με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα μπορούσα να πώ ότι είναι ένα από τα χειρότερα. Το ότι οι φοιτητές μας διαπρέπουν στο εξωτερικό δεν έχει καμμία σχέση ούτε με την ποιότητα της Παιδείας μας, ούτε και με το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα. Η παιδεία-αγωγή πρέπει να αρχίζει από την προνηπιακή ηλικία και να εξικνείται και να συνεχίζεται και στο Λύκειο, εφαρμόζοντας παράλληλα και τον επαγγελματικό προσανατολισμό και όχι όλοι να θέλουν να γίνουν γιατροί ή μηχανικοί ενώ πιθανώς να μη κάνουν για κανένα από τα δύο. Από το Υπουργείο Παιδείας, (το οποίο αποκαλώ Απαιδείας), έχουν παρελάσει παρά πολλοί. Ήλθον, είδον, απήλθον, εκτός αν ξήλωσαν κάτι καλό που ενδεχομένως να είχε κάνει ο προηγούμενος.
Η αγωγή των ελλήνων πρέπει να περιστρέφεται γύρω από τον άξονα που αφορά τη δόμηση του χαρακτήρα, της διάπλασης της ψυχής, της καλλιέργειας των ηθικών αρετών και του τί έλληνες θέλουμε να είμαστε. Πρέπει να καλλιεργείται και να αναπτύσσεται η κρίση για αυτενέργεια και δημιουργία και όχι ο παπαγαλισμός. Και οι εξετάσεις πρέπει να είναι εξετάσεις ταχείας αντιλήψεως, ορθολογικής κρίσεως και όχι μόνο γνώσεων.
 Οι δάσκαλοι πρέπει να διδάσκουν τους μαθητές μεθοδολογίες διαβάσματος. Στο μεταπτυχιακό που έκανα στο εξωτερικό σε ηλικία 38 ετών, έμεινα ενεός όταν στην αίθουσα παρουσιάστηκε καθηγητής και μας είπε ότι θα μας απασχολήσει για ένα δίωρο για να μας μάθει πως να διαβάζουμε. Στη παιδεία πρέπει να γίνεται παρά πολύ μεγάλη επένδυση η οποία θα μας επιστραφεί στο πολλαπλάσιο. Η οργάνωση και αναδιάρθρωση της παιδείας πάνω σε σωστές βάσεις θα βοηθήσει παρά πολύ στην μετεξέλιξη όλη της κοινωνίας και παρά πολύ στην αλλαγή της μορφής και της όψης της.
Όταν διαπαιδαγωγηθεί σωστά ο λαός τα ωφέλη θα είναι πολλαπλάσια. Θα περιορισθεί η εγκληματικότητα, θα χρειαζόμαστε λιγότερες φυλακές, λιγότερους αστυνομικούς, λιγότερους δικαστές και δικαστήρια. Το καλοκαίρι λιγότερα δάση και σπίτια θα καίγονται. Οι φοιτητές δεν θα κτίζουν τα γραφεία των καθηγητών και πολλά άλλα. Οι πόλεις μας θα μετεξελιχθούν και θα αποκτήσουν ανθρώπινη μορφή και όψη. Οι δάσκαλοι και οι καθηγητές δεν είναι δημόσιοι, υπάλληλοι αλλά ασκούν λειτούργημα. Αν κοιτάζουν τα ρολόγια τους και το μισθό που παίρνουν δεν κάνουν για το ρόλο αυτό.
Επίσης λειτούργημα ασκούν και οι στρατιωτικοί και οι γιατροί. Για να πετύχει αυτή η χώρα δεν πρέπει να κοτάζουμε αν υπάρχει ισοζύγιο μεταξύ της εργασίας που προσφέρουμε και του μισθού που πέρνουμε. Όλο αυτό δεν είναι απλό. Θέλει ανθρώπους με όραμα και κέφι για πολλή δουλειά. Θέλει ανθρώπους πρωτοποριακούς και ρηξικέλευθους. Θέλει άτομα που θα τολμήσουν να συγκρουστούν με το κατεστημένο. Το «οικοδόμημα» της Απαιδείας θέλει κατεδάφιση και στη θέση του να κτισθεί από την αρχή ένας Πύργος-Φάρος Παιδείας, που θα τηλαυγεί και θα καταυγάζει με το ανέσπερο φως του, τα πέρατα της οικουμένης στο διηνεκές.
Μη βαυκαλίζεσεθε ότι θα σώσει την Ελλάδα ο «δικός» μου, ο «δικός» σου, ο «δικός» του, ο άλλος και ο παπαγάλος. Όλοι αυτοί ενεργούν σαν αντίπαλοι και όχι σαν Έλληνες και αντιμάχονται αλλήλους για τη καρέκλα και τη κουτάλα και όχι για το καλό της Ελλάδας. Κανένας απ’ αυτούς δεν αναγνωρίζει στους αντιπάλους του ότι έκανε και κάτι καλό. Πάντοτε οι επόμενοι παραλαμβάνουν από τους προηγούμενους καμμένη γή και άδεια ταμεία. Πάντα διχονοούν και μεταλαμπαδεύουν τη διχόνοιά τους και στο λαό για να τον έχουν αδύναμο και να το χρησιμοποιούν κατα το δοκούν. Υπόσχονται τα πάντα για να υπεξαιρέσουν την εξουσία και μετά αναγράφουν οποιοδήποτε ποσό θέλουν στη λευκή επιταγή που τους υπέγραψε ο λαός.
Χρειάζεται εδώ και τώρα δημοκρατική επανάσταση για να κερδίσει ο λαός την απαλλοτριωθείσα δύναμή του από το πολιτικό προσωπικό και για να αποκτήσουμε πραγματική δημοκρατία. Χρειάζεται ακόμη και επαναστατική μεταρρύθμιση εκ βάθρων στη Παιδεία για να αναγεννηθεί και να μπεί σε καινούργια τροχιά η πατρίδα μας. Ποιός θα το τολμήσει; «Αυτού γαρ και Ρόδος και πήδημα»!
Δημήτριος Ζιώγας
Υπτγος ε.α (ο αιρετικός)

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...

Ενημερωτικά δελτία

Ενημερωθείτε άμεσα από την εφημερίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση.
randomness