Το “ρίσκο” των ενστόλων

Αγαπητέ ταχυδρόμε,

Η ένταξη τους σε ειδική κατηγορία έναντι άλλων, των  “ενστόλων”, για την αναγνώριση “ειδικής” μισθοδοσίας τους δεν βρίσκεται στην αιτιολόγηση ότι αποτελούν “σκληρό πυρήνα του κράτους”. Αλλά γιατί αναλαμβάνουν “ρίσκο” κατά την εκτέλεση των κατά το Σύνταγμα καθηκόντων τους, της ζωής τους ή σωματικής ακεραιότητας τους που κανένας άλλος «κρατικός υπάλληλος» δεν αναλαμβάνει τέτοιο κίνδυνο, που αποτελεί “τον πυρήνα της δουλειάς τους”.

Στον επιχειρηματία αναγνωρίζεται, πέραν της προσωπικής του εργασίας, το δικαίωμα επιπλέον κέρδους για το κεφάλαιό του που εισφέρει στην παραγωγική διαδικασία, επειδή αυτό, επιπλέον κάθε άλλου εργαζόμενου, αυτός “ρισκάρει” να το χάσει. Έτσι και στον “ένστολο κράτους” πρέπει να του αναγνωρίζεται επιπλέον “κέρδος - αμοιβή” για το επιπλέον “ρίσκο”  ζωής ή σωματικής ακεραιότητάς του, που εισφέρει - αναλαμβάνει για την προστασία άλλων κατά την προσφορά των υπηρεσιών του στο κοινωνικό σύνολο. Θεωρώ ότι αυτή η διαφορά σε τέτοιο ρίσκο πρέπει να είναι η ειδοποιός διαφορά για την αιτιολόγηση διαφορετικής μισθοδοσίας τους από τους λοιπούς υπηρέτες “του σκληρού ή μαλακού πυρήνα του κράτους”. Το “ρίσκο”, άμεσα συνδεδεμένο με το είδος παρεχόμενης υπηρεσίας του, άσχετα με τις λοιπές  διαφορές σε “κατηγορίες και προσόντα” λοιπών επαγγελμάτων ή λειτουργιών.

Γιώργος Σμοκοβίτης