Το «σύγχρονο» Εθνικό μας Κτηματολόγιο

Τα οφέλη από την ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου αναδείχθηκαν πολλές φορές και ποικιλότροπα. Ως προς τις διαδικασίες εκπόνησης όμως -και από ότι φαίνεται- δεν έχει αξιολογηθεί σε ποιο βαθμό αυτές μπορεί να γίνονται Κοινωνικά αποδεκτές.

Και αναφέρεται αυτό επειδή σε σχέση με τον τρόπο εκπόνησης των μελετών υπάρχουν πολλά προβλήματα των οποίων η ύπαρξη θεωρείται τουλάχιστον περίεργη. Ένα από αυτά είναι το γεγονός ότι η προσπάθεια εξελίσσεται με τις δηλώσεις των δικαιωμάτων να αναφέρονται στις προ του έτους 1996 διοικητικές ενότητες της χώρας.

Σήμερα λοιπόν, το 2020, από την πολιτεία μας προκρίνεται ότι τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα των πολιτών μας θα πρέπει να δηλώνονται σύμφωνα με τα προ 25ετίας περίπου όρια των ΟΤΑ, δηλαδή των ορίων Δήμων και Κοινοτήτων προ του σχεδίου «Καποδίστριας». Και όχι μόνο αυτό. Από τους υπεύθυνους κρίθηκε αναγκαίο τα όρια αυτά να αποδοθούν στα αρχικά υπόβαθρα του Κτηματολογίου με βάση χαρτογραφικά στοιχεία που η ακρίβεια της σχεδίασης και γενικά η εγκυρότητά τους δεν έχουν σταθμισθεί.

Αποτέλεσμα ; Για γέλια και για κλάματα. Ιδιοκτησίες των οποίων η γεωγραφική θέση ποτέ και από κανένα δεν αμφισβητήθηκε ξαφνικά και μετά από χρόνια φέρεται ότι θα έπρεπε να ανήκουν σε γειτονική διοικητική ενότητα, μπορεί και σε γειτονικό Νομό ή Περιφέρεια.

Αυτό, εκτός των άλλων επιπτώσεων (όπως είναι η υποχρέωση σύνταξης ξεχωριστών δηλώσεων κ.λπ. κ.λπ.), σημαίνει βέβαια ότι ευθέως οι αρμόδιοι μπορεί να αμφισβητούν την εγκυρότητα του περιεχομένου τίτλων κυριότητας ή να μη λαμβάνουν υπόψη τους άλλα ανωτέρου επιπέδου στοιχεία τεκμηρίωσης, διοικητικές και δικαστικές αποφάσεις.

Γνωρίζω ότι έγιναν αρκετές διαμαρτυρίες. Όμως οι υπεύθυνοι φαίνεται ότι προέκριναν ως «Σολομώντεια» λύση τη διαχρονική τους αδιαφορία. Περισσότερη ενασχόληση με το θέμα μάλλον οδηγεί σε παραβίαση κανόνων κοινής λογικής.

ΣΤΕΛΙΟΣ ΖΑΧΑΡΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΟΠΟΓΡΑΦΟΣ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ