ΤΑ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΤΡΑΒΑ
Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
Συνταξιούχος εκπαιδευτικός
• Και πάλι χρησιμοποιώντας τις φιλόξενες σελίδες της εφημερίδας μας ΛΑΜΙΑΚΟΣ ΤΥΠΟΣ, εφημερίδας, που αριστεύει στην εκπροσώπηση του επαρχιακού τύπου, το λέω μετά γνώσεως, θα εκφράσω την ταπεινή μου άποψη, που πιστεύω ότι είναι άποψη και του κάθε συμπολίτη, για τα καθημερινά μας δρώμενα, τα οποία μας κρατούν έντονο το ενδιαφέρον.
• Για μια ακόμη φορά η στήλη με πόνο ψυχής θα επισημάνει, ότι η πατρίδα μας εποικίζεται από πληθυσμούς, οι οποίοι καμιά σχέση δεν έχουν με τη γλώσσα μας, την Ιστορία μας, τη θρησκεία μας, τον πολιτισμό μας, τις παραδόσεις μας, ήθη και έθιμα περί ζωής και θανάτου, γενικά με τις αντιλήψεις του λαού μας. Οι πληθυσμοί που περνούν παράνομα τα σύνορά μας με κάθε τρόπο διά μέσου Τουρκίας, δεν αναγκάστηκαν να το πράξουν αυτό.
Μειοψηφία είναι οι πρόσφυγες, που απέδρασαν από τις εμπόλεμες ζώνες και η πλειοψηφία είναι λαθρομετανάστες, που κατευθύνονται στην Ελλάδα, διότι γνωρίζουν, ότι εδώ υπάρχει ανοχή, ελευθερία, επιδόματα. Τα εγκληματικά στοιχεία που είναι πολλά, πάμπολλα γνωρίζουν ότι ακόμα και τα κακουργήματά τους θα μείνουν εν πολλοίς ατιμώρητα.
Ενώ αν γνώριζαν ότι θα τους υποδεχόμασταν, αν όχι σκληρά, τουλάχιστον αφιλόξενα θα το σκφτόταν να αποβιβαστούν στα παράλιά μας. Κάθε μέρα που περνάει συνοδεύεται και από περιστατικά ακραίας εισαγόμενης εγκληματικής βίας.
Και αντί η πολιτεία μας να τηρεί κάθε αυστηρότητα, ακόμα και προς παραδειγματισμό, αφήνει εγκληματίες και διακινητές σκληρών θανατηφόρων ναρκωτικών ελεύθερους, με περιοριστικούς όρους.
Η αλήθεια είναι, ότι οι εκάστοτε ιθύνοντες, αλλά και όλο το πολιτικό σύστημα, δεν αποτρέπουν, αλλά με τη στάση τους ενθαρρύνουν την αντικατάσταση του λαού μας, από ισλαμιστές αποίκους.
Οι αλλοδαποί εγκληματίες όχι μόνο δεν απελαύνονται πάραυτα αλλά αφήνονται ελεύθεροι να διαπράξουν και άλλα στυγερά εγκλήματα.
Η Ελλάδα γνωρίζει τι θα πει προσφυγιά και ποτέ δεν άφησε πρόσφυγες στην τύχη τους.
Όμως τα τελευταία χρόνια, δεν αντιμετωπίζουμε προσφυγικό ζήτημα, αλλά εποικιστική εισβολή.
Τάχιστα κύριοι όλου του πολιτικού συστήματος από κοινού πρέπει να ληφθούν μέτρα. Φτάνουν πια οι γελοίες αντιπαραθέσεις στη Βουλή. Το θέμα καίει. Μη σας επηρεάζουν οι φωνές ορισμένων που κόπτονται δήθεν για τα δικαιώματα των προσφύγων. Μπροστά μας έχουμε εθνικό κίνδυνο και κάθε αργοπορία είναι εις βάρος μας.
• Σε ιστορικό κείμενο περιοδικού διάβασα, ότι ένα από τα πρωτοπαλλήκαρα του Αγώνα του 1821, ο Νικήτας Σταματελόπουλος, «Νικηταράς ο Τουρκοφάγος» κηδεύτηκε σε πλήρη ένδεια στις 25 Σεπτεμβρίου 1849. Από την ιστορία γνωρίζουμε, ότι υπήρξε άνδρας απλός, άκακος, ειλικρινής, τίμιος, λεβέντης.
Ενώ είχε τρόπους να πλουτίσει, ο Νικηταράς καταφρόνησε τα υλικά αγαθά. Απέκτησε όμως πλούτο και θησαυρό ανεξάντλητο και πολυτιμότερο, την υπόληψη και το σεβασμό των Πανελλήνων.
Βέβαια η πατρίδα μας που συνήθως δεν ξέρει να τιμάει τα παιδιά της, ιδού πως ανταπέδωσε την προσφορά του. Τον φυλάκισε το Δεκέμβριο του 1839 με την κατηγορία συνωμοσίας κατά του θρόνου του Όθωνα. Και άκουσον! άκουσον! Το λαμπρό αυτό αστέρι της εθνεγερσίας κάθε Πέμπτη, στο ναό της Ευαγγελιστρίας στον Πειραιά επαιτούσε με άδεια του Κράτους, για να συμπληρώσει τα σχεδόν ανύπαρκτα εισοδήματά του, για να μπορέσει να επιβιώσει. Και να πού έφτασε το μεγαλείο του και τα μεγάλα του πιστεύω.
Μια μέρα μας λέει η παράδοση εκεί στην εκκλησία τον βρήκε ο Άγγλος πρεσβευτής, τον αναγνώρισε, γνώριζε την προσφορά του και του ενεχείρισε λίγα χρυσά νομίσματα.
Κι εκείνος περήφανα δεν τα δέχτηκε λέγοντας (ψέματα βέβαια) ότι: «Η πατρίδα μου, μου έχει δώσει τα πάντα».
Ο καθένας μας ας βγάλει τα συμπεράσματά του, και ας καταθέσει τους προβληματισμού του.
Και ο γράφων πρώτος καταθέτει: «Δυστυχώς τούτος ο τόπος από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα έτσι έχει αμείψει πολλά – πολλά ΜΕΓΑΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ». Ας αναπαύονται εν ειρήνη τα άγια κόκαλά τους.
• Καθημερινά ακούμε από τα μέσα ενημέρωσης για σεξουαλικές παρενοχλήσεις, για απόπειρες βιασμών, για βιασμούς και άλλα παρεμφερή εγκλήματα. Κάπου νομίζω ότι αυτό έχει γίνει της μόδας.
Δεν μπορώ να κρίνω αν όλα τα καταγγελόμενα είναι αληθή ή γίνονται για άλλους λόγους κοινωνικούς, οικονομικούς κλπ. Πάντα γι’ αυτό και για κάθε περίπτωση αρμοδία είναι η δικαιοσύνη.
Θα σταθώ όμως σε ένα λίαν πρόσφατο περιστατικό. Κοπέλα κάποιας ηλικίας, όχι ανήλικος γνωρίστηκε μέσω FACEBOOK, με κάποιον κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερό της και δώσαν ραντεβού να συναντηθούν και να γνωριστούν. Και αντί να συναντηθούν σε κάποια καφετέρια, να γνωριστούν, να κουβεντιάσουν και όχι μόνο μια φορά, να καταθέσουν αμοιβαίες απόψεις και να καταλήξουν σε κάποια σχέση, ο καταγγελόμενος την επιβίβασε στο αυτοκίνητό του, με τη θέλησή της βέβαια, σε δασώδη τόπο της Κερατέας, όπου αποπειράθηκε να τη βιάσει. Αυτή βέβαια αντέδρασε και κατήγγειλε το γεγονός. Μα είναι σοβαρά πράγματα αυτά;
Είναι πέραν κάθε λογικής να συναντηθείς με κάποιον άγνωστο, να επιβιβαστείς στο αυτοκίνητό του και να οδηγηθείς σε δασώδη τόπο, χωρίς να αντιδράσεις από την πρώτη στιγμή. Τον καταγγέλλει για ψυχανώμαλο. Ίσως να είναι και έτσι. Αλλά και απολύτως νορμάλ να ήταν, τι περίμενες εκεί που σε οδήγησε. Να σου δείξει την πανσέληνο;
Μυαλό και λογική χρειάζεται.
Δυστυχώς με τα ηλεκτρονικά μέσα που σήμερα έχουν κυριαρχήσει απ’ άκρου σ’ άκρον, αυτά τα κρούσματα καθημερινά πολλαπλασιάζονται.
Εκείνο που προέχει είναι η διαρκής ενημέρωση προς τους νέους και ιδιαίτερα τις νέες, για τις παγίδες που κρύβονται σ’ αυτές τις γνωριμίες.
Ενημέρωση καθημερινή με κάθε τρόπο από οικογένεια, σχολεία, αρμόδιους φορείς, πολιτεία και επιστήμονες συναφών ειδικοτήτων.
Διαφορετικά τα κρούσματα αυτά θα αυξάνονται. Και μάλιστα ταχύτατα.
• Μ’ αυτές τις επισημάνσεις στα καθημερινά δρώμενα, θα κλείσει και η σημερινή μας στήλη με την ελπίδα, ότι κέντρισε κάποιο ενδιαφέρον, προβλημάτισε, δημιούργησε το έναυσμα για να γίνει κάποια συζήτηση.
