Τους ... έσφαξαν με το βαμβάκι!

Η οικονομική κρίση φέρνει γκρίνια. Η κόντρα κυβέρνησης και αγροτών είναι μια ακόμη απόδειξη. Φέρνει στην επιφάνεια όλα τα λάθη και τα προβλήματα του παρελθόντος. Στην συγκέντρωση που έγινε το περασμένο Σάββατο στη Λαμία, ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταικούρας είπε το αυτονόητο. Ότι δεν έχουμε αγροτική πολιτική. Η δήλωση αυτή μπορεί να ξάφνιασε ορισμένους, αλλά υπάρχει πολίτης σ’ αυτή τη χώρα που να πιστεύει το αντίθετο; Δυστυχώς αυτή είναι η πικρή αλήθεια και σε καμία περίπτωση ο υπουργός δεν ανακάλυψε τον τροχό.

Φάγαμε τέσσερα πακέτα με ευρωπαϊκούς πόρους χωρίς να ενισχύσουμε την αγροτική μας παραγωγή...

Φάγαμε τέσσερα πακέτα με ευρωπαϊκούς πόρους χωρίς να ενδιαφερθούμε για την αγροτοδιατροφική μας αλυσίδα...

Φάγαμε τέσσερα πακέτα με ευρωπαϊκούς πόρους χωρίς να κάνουμε αναδιάρθωση καλλιεργειών, και πραγματική επιμόρφωση αγροτών.

Φάγαμε τέσσερα πακέτα με ευρωπαϊκούς πόρους και φτάσαμε στο σημείο να είναι γεμάτα τα ράφια των σούπερ μάρκετ και οι πάγκοι των λαϊκών αγορών με ντομάτες από την Ολλανδία και το Βέλγιο, πατάτες από την Αίγυπτο, κρεμμύδια από την Τουρκία και λεμόνια από την Αργεντινή.

Αλήθεια πως το καταφέραμε αυτό. Χρειάζεται να διαθέτει κανείς ικανότητες για να πετύχει τόσο καταστροφικά αποτελέσματα σε έναν τόσο προνομιακό τομέα με αμέτρητα συγκριτικά πλεονεκτήματα. Κάπως έτσι μια χώρα που το 1980 κάλυπτε το 80% των διατροφικών  αναγκών της με γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα δικής της παραγωγής έφθασε τέσσερις δεκαετίες αργότερα να καλύπτει πάνω από το 80% των αναγκών της με εισαγόμενα προϊόντα. Για την κατάντια αυτή φταίνε μόνο οι πολιτικοί και οι εκάστοτε κυβερνήσεις ή μήπως έχει σημαντικό μερίδιο ευθύνης και ο αγροτικός κόσμος. Πιστεύω ότι όλοι έχουν ευθύνες. Στην Περιφέρεια σήμερα μιλάμε για καλάθι αγροτικών προϊόντων, για καλλιεργητικά πλάνα και άλλα πολλά. Και ενώ τα συζητάμε όλα αυτά, ακόμη και σήμερα δεν υπάρχει καμία εθνική στόχευση στον αγροτικό τομέα. Την  κυβέρνηση, ούτε που την απασχολεί το ζήτημα. Και οι αγρότες αυτό που έχουν στο πίσω μέρος του μυαλού τους είναι μια ακόμη επιδότηση.

Εδώ και πολλά χρόνια οι αγρότες επαναπαύτηκαν στο να θερίζουν επιδοτήσεις. Άλλωστε με πολιτικές αποφάσεις η Ελλάδα από τη δεκαετία του ’80 έχει επιλέξει την μονοκαλλιέργεια του βαμβακιού. Επί τρείς δεκαετίες οι αγρότες θέριζαν επιδοτήσεις και είχαν μάθει να ζουν με τη διαφθορά και τον κομματισμό των αγροτικών συνεταιρισμών, των διπλοεγγραφών και των διπλοζυγισμάτων. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια, έστω κι αν μας κακοφαίνεται.

Χρήστος Αλεξανδρής