Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Βίοι μη παράλληλοι

Η κάθε κοινωνία έχει τις δικές της γραμμές ανάπτυξης και εξέλιξης. Άλλες βαδίζουν γρήγορα και  ελπιδοφόρα, άλλες ράθυμα και κακόμοιρα. Εμείς, ως ΄Ελληνες, πολλές φορές στην μακραίωνη ιστορία μας βαδίσαμε με άλματα μεγάλα, μετρημένα  πάνω από τά ανθρώπινα μεγέθη. Και άλλοτε καμπουριάσαμε και υπολογίσαμε την περπατησιά μας μίζερα και συφοριασμένα. Τούτη την περίοδο πού περνάμε είμαστε οι μίζεροι, οι ζητιάνοι, οι ζήτουλες και οι απόκληροι. Τι να κάνουμε, τόχει η φυλή μας, ή πρώτοι ή μετά τους τελευταίους. Η ζωή μας κάποτε κυλούσε μέσα στο φώς της παραγωγικότητας και της εξέλιξης σε αντίθεση με τα τώρα πού ζούμε τη κατάντια της ύπαρξής μας. Τότε, δίδασκε ο Αριστοτέλης τον κοσμοκράτωρα Αλέξανδρο, τώρα εκλιπαρούμε τον κοντοπίθαρο Βουλευτή μας να μας εντάξει στη δύναμη των απειράριθμων κλητήρων της Βουλής. Τότε χτίζανε τά μεγαλόπρεπα αρχιτεκτονήματα στην Τεργέστη και την Οδησσό οι ΄Ελληνες μεγαλέμποροι, τώρα κοιτάζουμε να χτίσουμε παράνομα το δωματιάκι για να στεγάσουμε τά νιόπαντρα παιδιά μας. Κρίμα, κρίμα για την εξέλιξη της παγκόσμιας ιστορίας, κρίμα για τη φυλή του Τρισμέγιστου Αισχύλου και του Θεϊκού Πλάτωνα κατά τον Βολταίρο.

Φάγαμε το μήλο της Εύας και πιστέψαμε στην κρατική θαλπωρή, στη χθαμαλότητα του εαυτού μας, στο βόλεμα της έμισθης αεργίας μας σε ένα σάπιο Δημόσιο που στις κλειστές αίθουσές του όζουν χιλιοανασεμένα χνώτα, χιλιοπιωμένα τσίπουρα και τσικουδιές. Όλα τα παράθυρα κλειστά και στη μέση το μαγκάλι της εξουσίας να αποπνέει αδιάκοπα το μονοξείδιο του άνθρακα, κατάλληλο για τις εισπνοές των μαζών. Τα αποτελέσματα αναλαμβάνει ανέξοδα το υπερπέραν των Θεϊκών δυνάμεων. Από ντύσιμο του νεκρού μέχρι και της επιχώσεως του ανθρωπίνου σώματος. Από εκεί και πέρα η εργολαβία ανατίθεται στα συμπαθή σκουλίκια να αποτελειώσουν το έργο εξόντωσης των Ελλήνων. Ανδρών και γυναικών. Σε μας ο Γιώργος διορίστηκε στη ΔΕΗ και η γυναίκα του Σοφία στον ΟΤΕ, στη Γερμανία η Hilde έπιασε δουλειά στη Volkswagen και ο άντρας της Otto  ξεκίνησε τη καριέρα του σαν μηχανικός της Siemens. Το ίδιο συνέβη και στην Αγγλία με τον David πού δούλεψε επί πολλά χρόνια στη φαρμακοβιομηχανία Bristol ενώ η γυναίκα του Elizabeth γνώρισε μέρες δόξας στο χρηματιστήριο του Λονδίνου. Την ίδια ώρα ο Ελληνας Δημήτρης διορίστηκε στο Λιμεναρχείο και η σύζυγός του Τασούλα προήχθη στον βαθμό του τμηματάρχη στο Υπουργείο Εργασίας. Άλλο ζευγάρι πού γνωρίστηκε στην παιδαγωγική Ακαδημία προχώρησε ομονοόντας και ομοϋπηρετώντας στη Δημόσια Ελληνική εκπαίδευση. Ο Γάλλος Anri με τη σύζυγό του Brigit σταδιοδρόμησε στην αυτοκινητοβιομηχανία  Peugeot στο τμήμα χύτευσης μετάλων. Οι μέν φέρναν λεφτά από το εξωτερικό, οι δε Ελληνες κατανάλωναν αυτά πού παρήγαγαν στο εσωτερικό.

Η νοοτροπία πού καλλιέργησε ο Αμερικανοπολωνός πολιτικός Andreas Papandreou ήταν η μαζική αποβλάκωση των Ελλήνων, έργο το οποίο ανάλαβε να συνεχίση μέχρι τελικής εξοντώσεως  ο Αμερικανόφιλος Αλέξης. Βλέπετε, δεν τελειώσαμε, κάτσε να αρχίση να κλείνει τα φώτα τις νύχτες ο Δήμος, υπάρχουν ακόμη περιθώρια. Η εντολή είναι ρητή: Δώστε τέρμα στο λαό των Ελλήνων, ζήτω το Ισραήλ, να ζήσουν οι ανά τον κόσμο David (Δαβίδ), να πεθάνουν οι Λεωνίδες και το παράδειγμα τους. Ο Ελληνας γονιός το μόνο πού σκεφτόταν όταν τελείωνε το παιδί του το σχολείο ήταν πώς θα κάνη το Βουλευτή του τραπέζι για να χώση τον Κωστάκη του στον ΟΣΕ, να πιαστή απ την κρικέλα κι άσε τους ηλίθιους φορολογούμενους να του εξασφαλίζουν τον έπιουσιον με όλα τα πρόσθετα διαλείματα για ούζα και καφέδες. Υπήρχε ένα γούστο βρέ παιδί μου. Ο Δανός πατέρας κύταζε πώς το παιδί του θα πιάση δουλειά σε ένα τυροκομείο ή ένα χαλυβουργείο για να εξασφαλίση το καθημερινό του φαϊ. Πορείες όχι μόνο ανεξάρτητες αλλά και μη παράλληλες. Όχι μη παράλληλες αλλά και σε άλλη σφαίρα λογικής και γαλαξιακού συστήματος. Πολύ μακριά από το ηλιακό μας σύστημα. Η λογική της Δυτ Ευρώπης σε βάση οικονομικού και εθνικού ορθολογισμού κι εμείς σε βάση βολέματος, πονηριάς και εξυπνακισμού. Νοοτροπία ραγιά πού ήξερε να εκμεταλεύεται άριστα ο κάθε βλαχούλης Βουλευτής τάζοντας αναλόγως υποσχέσεις κρατισμού ή στην απεχθέστερη περίπτωση καπιταλισμού. Το κόλπο έπιασε, το κράτος παρέλυσε, ο λαός σχεδόν πείνασε, η ιστορία δάκρυσε! Μα είναι δυνατόν, οι απόγονοι του Αρχιμήδη και του Δημόκριτου να σέρνονται αργόμισθοι της Εθνικης Τράπεζας και του λιμεναρχείου Ευρυτανίας? Ναι, είναι, είναι και παραείναι. Μισήσαμε τους πατριώτες δημιουργούς, φθονήσαμε τον δημιουργικό και ριψοκίνδυνο, χλευάσαμε τον επιχειρηματία και τον εφοπλιστή και δοξάσαμε τον φιλήσυχο ημιαργούντα υπάλληλο του δασαρχείου της πλατείας Κολωνακίου.

Δεν ξέρω αν τώρα είναι αργά, σίγουρα όμως είναι μετά τα μεσάνυχτα και το ξημέρωμα, όταν κινδυνεύεις και κρυώνεις, θα φανή αιώνας μέχρι να έρθει. Αν έρθει. Οικογένειες ολόκληρες, σόγια από παππού μέχρις εγγονό και θείο, όλοι στο δημόσιο. Δεν είναι λίγα τά παραδείγματα, ας αναφέρουμε μερικά: Οικογένεια Καραμανλή, οικογένεια Παπανδρέου, οικογένεια Βαρβιτσιώτη,  Μητσοτάκη, Κεφαλογιάννη, άπαντες από τη κάνουλα του δημοσίου. Ανίκανοι για τον ιδιωτικό τομέα. Άμα ήταν για δουλειά πηγαίναμε κι αλλού. Ενας απ’ το σόϊ δεν ξεσόγιασε, όλοι στο Δημόσιο, γεμάτοι υποκρισία για τους καϋμένους τους ιδιώτες, τι να πής και τι να μολογήσεις. Δεν χρειάζεται να μολογήσεις, να χώσης στη κρικέλα χρειάζεται. Βουρ όλοι μέσα, γιατί αν δεν χώσης θα χώσουν εσένα, με τσαπάκι και φτιαράκι. Ασε, μακριά από τά σκαπτικά εργαλεία κύριε Μιλτιάδη Βαρβιτσιώτη, εσύ είσαι γεννητάτος  για υπουργός, μη, θα βγάλης φουσκάλες. Τι, ψέματα θα πούμε τώρα, μεγάλοι άνθρωποι είμαστε, ασπρίσαν τά μαλλιά μας τόσα χρόνια να σας ταϊζουμε. Ελπίζω να μείνατε ευχαριστημένοι!

    

 

Απόψεις

Το ταξίδι στον  Νομό Έβρου είχε και δυσάρεστα απρόοπτα. Συνάντησα στην Ορεστιάδα τον ιντερνετικό μου φίλο Χρήστο. Η χαρά μεγάλη και από τις δύο πλευρές, μέχρι την...