ΒΛΑΒΗ

Με αφορμή την αθώωση τριών οροθετικών γυναικών σύμφωνα με την απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Αθηνών θεωρώ ότι είναι ιδιαίτερο φλέγον ζήτημα το θέμα των προσωπικών δεδομένων σήμερα. Με μία γρήγορη αναδρομή πριν από περίπου τέσσερα χρόνια, θυμόμαστε την λυπητερή στιγμή που τα στοιχεία οροθετικών γυναικών παρουσιάστηκαν στο βωμό της τηλεόρασης και του τύπου προς προστασία διάφορων ανδρών που είχαν βρεθεί μαζί τους. Το κοινό καλό όπως προφασίστηκαν τα ΜΜΕ ήταν το μεγαλύτερο κακό που μπορούσαν να προκαλέσουν τα ίδια στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και στην αίσθηση της ελευθερίας και ιδιωτικότητας.

Έντρομοι οικογενειάρχες έσπευσαν να εξεταστούν για τυχόν σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα χωρίς, βέβαια, να αναλογιστούν ότι οι ίδιοι είναι οι αυτουργοί. Η μειονότητα αυτών των γυναικών βρέθηκε στη θέση του αποδιοπομπαίου τράγου και ήταν ο στόχος όλων των βλεμμάτων. Θυσιασμένες στην απαξία της κοινωνίας, κανείς δεν αναρωτήθηκε αν αυτά τα άτομα έχουν δικαιώματα. Μόνο ο εξευτελισμός και ο διασυρμός ήταν τα μεγάλα όπλα της κοινωνίας για να στραφεί ο πολιτικός προσανατολισμός αλλού. Και δεν αναφέρομαι σε μια απλή είδηση, αλλά στη στοχευμένη σκευωρία των «ανώτερων» να πλασάρουν στον λαό την έντρομη αυτή κίνηση ενόψει επικείμενων εκλογών.
 
Και μετά από τέσσερα χρόνια εκμετάλλευσης και εξαθλίωσης αυτών, ακόμα τα δεδομένα τους είναι στα χέρια των πολλών. Θύματα οι άντρες και μόνο αυτοί που κατά την κοινωνική ματιά παρασύρθηκαν ως αφελή παιδιά. Ας μην ξεγελιόμαστε. Μπροστά στην εικόνα μια ανήμπορης κοπέλας, η οποία για να κάνει αυτό που θεωρούν δουλειά, εξαρτάται από ουσίες και την επιθυμία του καθενός, ο «πελάτης» καλύτερα ας ντρέπεται που σκέφτεται τον εαυτό του ως θύμα. Γνωρίζει και κατανοεί τι κάνει απολύτως και μάλιστα θα έπρεπε να προστατεύει ίσως τα άτομα αυτά με τα οποία βρίσκεται και όχι να τα κατηγορεί για βαριά σωματική βλάβη.

Η βλάβη, αυτή που προκαλείται μετά είναι κατά τη γνώμη μου ήδη προυπάρχουσα στον εγκέφαλο αυτών των έντιμων που θεωρούν ότι είναι απόλυτο υγιές να ζουν τις εμπειρίες αυτές στα πλαίσια της οικογενειακής γαλήνης. Δεν θα πω περισσότερα. Αυτό που αναφέρει ένα σύνθημα είναι και το νόημα όλων « κίνδυνος δεν είναι ο οροθετικός, κίνδυνος είναι ο ρατσισμός και ο μισογυνισμός».

Το μόνο που εύχομαι και ελπίζω είναι αυτή η απόφαση να εφαρμοστεί, να υπάρξει ένα καλύτερο μέλλον γι αυτές τις κοπέλες που ζητούν αξιοπρέπεια, και μακάρι αυτή η βλάβη στο μυαλό των «αθώων» ανδρών να θεραπευτεί και να καταλάβουν τι σημαίνει προσωπικότητα, αξιοπρέπεια και σεβασμός.

Χαρά Ζούκα