Κεντροαριστερά: Κάν'το όπως ο Κόρμπιν

Τα οργανωτικά ζητήματα μπαίνουν προς το παρόν σε δεύτερη μοίρα, καθώς προτού συζητηθεί το πως και ποιοι θα πρέπει να αποφασιστεί το προς τα που, αν και τα δύο αυτά ζητήματα είναι αλληλένδετα. Παράλληλα, βρίσκεται σε εξέλιξη ένας εσωκομματικός ανταγωνισμός για την κυριαρχία στο φορέα που ακόμη καλά καλά δεν έχει δημιουργηθεί- αν και τα σημερινά είναι μάλλον.... πταίσματα μπροστά στα συνέδρια του ΠΑΣΟΚ άλλων εποχών, που περιείχαν καρβουνιάρηδες που κατέβαιναν από τα τρένα, πολιτικά τέκνα που δεν έγιναν πατροκτόνοι, εκβιασμούς κατά της δυαρχίας και γιουχαρίσματα, νοθείες και ανελέητες μάχες.

Το ΠΑΣΟΚ δεν είναι βέβαια το μόνο κόμμα που μετέχει στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, είναι όμως το μεγαλύτερο και σε σημαντικό βαθμό ο γεννήτωρ των υπολοίπων κινήσεων. Και σε κάθε περίπτωση εκείνο με τις πιο βαθιές ρίζες- σε βαθμό που θεωρείται δεδομένο ότι στις επόμενες εκλογές ασχέτως ονόματος και δομής, ο ήλιος θα παραμείνει ως έμβλημα.

Ταυτόχρονα η Δημοκρατική Συμπαράταξη αποτελεί τρόπο τινά το μήλον της έριδος μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας, αφού το καθένα από τα δύο νυν μεγάλα κόμματα φιλοδοξεί να φέρει τον υπό σχηματισμό νέο φορέα της κεντροαριστεράς προς το μέρος του, ενώ ταυτόχρονα αντιδικούν μαζί του για τους ψηφοφόρους της κεντροαριστεράς από τη μία και του πάλαι πότε εκσυχρονιστικού κέντρου από την άλλη.

Όμως πρώτα πρέπει ο ίδιος ο νέος φορέας να αποφασίσει ποιος είναι, τι θέλει και με ποιους θα το πετύχει.

Επιστροφή στις ρίζες της σοσιαλδημοκρατίας ή;.....

Στη Χαριλάου Τρικούπη βλέπουν ως παράδειγμα την περίπτωση του Τζέρεμυ Κόρμπυν των Βρετανών Εργατικών, που κόντρα σε όλες τις προβλέψεις πάλεψε “στα ίσα” την Τερέζα Μέι με συνταγές κλασικής σοσιαλδημοκρατίας. Σημιτικοί, βενιζελικοί και λοιπές εκσυγχρονιστικές δυνάμεις αντίθετα κλίνουν μάλλον προς το πρότυπο του Εμμανουέλ Μακρόν, που δεν κέρδισε βέβαια στις γαλλικές προεδρικές εκλογές ως σοσιαλδημοκράτης.

Είναι χαρακτηριστική η απάντηση που έδωσε στο ερώτημα “Κόρμπιν ή Μακρόν” μιλώντας χθες το βράδυ στο Ραδιόφωνο 24/7 ο εκπρόσωπος τύπου του ΠΑΣΟΚ Παύλος Χρηστίδης.

"Παρακολοθούμε με ενδιαφέρον τις διεργασίες σε όλη την Ευρώπη, είμαστε ικανοποιημένοι για την άνοδο του Κόρμπυν και την επικράτηση του Μακρόν ειδικά απέναντι στη Λεπέν. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έχει μία δικιά της ιδιαιτερότητα και σε αυτή να είμαστε πολύ σαφείς προέχει να βγούμε από τα μνημόνια και την κρίση και αυτό γίνεται με ισχυρές κυβέρνησεις. Αλλά και με σαφή σοσιαλδημοκρατική στροφή στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται η κοινωνική κρίση και οι ανισότητες. Επομένως θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κοινωνικό κράτος που θα στηρίζει τους πολίτες, αλλά ταυτόχρονα θα δίνει αναπτυξιακη προοπτική στηρίζοντας την ιδιωτική πρωτοβουλία”, είπε ο κ.Χρηστίδης δείχνοντας έτσι μία σαφή προτίμηση στη συνταγή Κόρμπυν, χωρίς όμως τη διάθεση τέτοιου ριζοσπαστισμού που θα απομάκρυνε όσους είχαν φέρει το ΠΑΣΟΚ στον μπλερικό “τρίτο δρόμο” και τους επιγόνους τους.

Είναι ενδεικτική επίσης η λογική της πολιτικής εισήγησης για το συνέδριο που ουσιαστικά πρότεινε “επιστροφή στο μέλλον” της σοσιαλδημοκρατίας. Πρότεινε ειδικότερα την επανασύνδεση με τα θετικά που σηματοδοτούν οι ρίζες της παράταξης, επιμένοντας στην αντίθεση με τη δεξιά και τη "συντήρηση" και κυρίως θέτοντας ως στόχο τον επαναπατρισμό ψηφοφόρων από το ΣΥΡΙΖΑ και την ανάκτηση της ηγεμονίας στο χώρο της κεντροαριστεράς.

Η πολιτική εισήγηση εν όψει του συνεδρίου της Δημοκρατικής Συμπαράταξης πήρε επίσης σαφείς αποστάσεις από απόψεις που είχαν εκφράσει στο παρελθόν στελέχη όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος, επιμένοντας ιδιαίτερα στην απόσταση όχι μόνο από το ΣΥΡΙΖΑ αλλά και απο τη ΝΔ, ενώ αφήνει αιχμές και κατά του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Περιέγραψε τέλος τον οδικό χάρτη για τη δημιουργία του νέου ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς με πρόσκληση- πρόκληση προς τις υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου.

Μάχες χαρακωμάτων εντός, εκτός και επί τα αυτά

Οι ιδεολογικές αναζητήσεις πάντως κρύβουν (ως συνήθως) και μάχες νομής της εσωκομματικής εξουσίας. Πάντως η μάχη δίνεται εντός του σχήματος της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, κάτι που έχει τη σημασία του δεδομένων των προσπαθειών που έγιναν για άλλες κινήσεις δημιουργίας ενιαίου φορέα της κεντροαριστεράς.

Ταυτόχρονα είναι έκδηλο το ενδιαφέρον τόσο του ΣΥΡΙΖΑ, όσο και της ΝΔ για τα τεκταινόμενα στο χώρο. Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας τελικώς δεν απάντησε μέχρι χθες βράδυ θετικά στην πρόσκληση να παραστεί στο συνέδριο (θα εκπροσωπήσει το ΣΥΡΙΖΑ ο υπουργός Επικρατείας και κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος). Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Κυριάκος Μητσοτάκης ομως θα παραστεί, γεγονός ενδεικτικό του γαλάζιου ενδιαφέροντος για την κατεύθυνση που θα πάρει η σοσιαλδημοκρατία.

Θα μιλήσει επίσης ο επικεφαλής του Ποταμιού Σταύρος Θεοδωράκης, οι συνομιλίες με τον οποίο για τη συγκρότηση του περίφημου (και πολύπαθου) τρίτου πόλου, είχαν ναυαγήσει.

Δεν θα παραστεί αντίθετα η Άννα Διαμαντοπούλου, καθώς οι προσκλήσεις ήταν προσωπικές, δηλαδή δεν προσεκλήθη ως Ώρα Αποφάσεων.

Τα φώτα όμως από εσωκομματικής άποψης στρέφονται εκτός από την τοποθέτηση της Φώφης Γεννηματά που θα δώσει και το στίγμα, στις αποψινές ομιλίες των δύο πρώην πρωθυπουργών Κώστα Σημίτη και Γιώργου Παπανδρέου, καθώς και στην αυριανή του Ευάγγελου Βενιζέλου, που το τελευταίο διάστημα απείχε από τις εσωκομματικές διαδικασίες και τα εσωκομματικά δρώμενα, κάτι που είχε ερμηνευθεί και ως ένδειξη διαφωνίας.

Θα μιλήσουν επίσης πρόσωπα όπως ο Τάσος Γιαννίτσης, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, ο Σπύρος Λυκούδης, ο Χάρης Θεοχάρης, ο Πάνος Τσακλόγλου. Το “όλον ΠΑΣΟΚ” πού θα έλεγε δηλαδή και ο Ευάγγελος Βενιζέλος.

Τις εργασίες του συνεδρίου θα παρακολουθήσει, αλλά χωρίς να σχεδιάζει να παρέμβει, ο Κώστας Λαλιώτης.

“Πολλοί θα μιλήσουν που συμβολίζουν τη διαχρονική πορεία του ΠΑΣΟΚ” έλεγαν από τη Χαριλάου Τρικούπη, εκτιμώντας ότι η παρουσία ειδικά του κ.Σημίτη αλλά και άλλων στελεχών που δεν έχουν και την πλέον θερμή σχέση με την ηγεσία είναι γεγονός θετικό. Το γεγονός συγκεκριμένα ότι μιλά ο κ.Σημίτης είχε ως αποτέλεσμα να αποφασίσουν τη συμμετοχή τους στο συνέδριο και ένα ποσοστό 30% - 40% των διαφωνούντων που δεν ήταν σίγουροι για τη στάση τους. “Εάν δεν ερχόταν ο Σημίτης και άλλα στελέχη, θα υπήρχαν σχόλια. Ενώ τώρα είναι σαφές ότι η κοίτη της παράταξης είναι εδώ και όποιες άλλες προσπάθειες μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα” σχολίαζαν πράσινες πηγές.

Αυτό βέβαια σημαίνει ότι θα δοθεί μάχη εντός των τειχών της Δημοκρατικής Συμπαράταξης για το πολιτικό και ιδεολογικό στίγμα, με φόντο τον έλεγχο του υπό διαμόρφωση φορέα. Η κ.Γεννηματά πάντως φαίνεται να επιλέγει μία συνθετική και ενωτική στάση, αυστηρά όμως στο πλαίσιο του τόνου που εκείνη έχει επιλέξει. Στόχος της Χαριλάου Τρικούπη πάντως είναι από το συνέδριο να προκύψει πιο συγκεκριμένο πια το “Σχέδιο Ελλάδα”, δηλαδή η πρόταση της παράταξης για έξοδο από την κρίση και να μην καταλήξει σε μάχη προσώπων επί προσωπικού.

Ενδιαφέρον θα έχει και η στάση στελεχών της νεότερης γενιάς (κυρίως των πάλαι πότε νεοβενιζελικών) όπως ο ευρωβουλευτής Νίκος Ανδρουλάκης και ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος.

Ο κ.Ανδρουλάκης είχε βρεθεί στο επίκεντρο της μίνι- κρίσης που είχε ξεσπάσει τον περασμένο Απρίλιο στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ κατά την ψήφιση του οδικού χάρτη προς το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης.

Ο ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, που διαθέτει αριθμό στελεχών επιρροής του και ως πρώην γραμματέας στα όργανα, μιλώντας στο «Πρακτορείο 104,9FM», επέμεινε στην άποψη πως το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θα έπρεπε να είναι ιδρυτικό για να προλάβουν και τυχόν πολιτικές εξελίξεις, εκτιμώντας ότι ο Πάνος Καμμένος δεν είναι σταθερός εταίρος για το ΣΥΡΙΖΑ και αρα μη αποκλέιοντας εκλογές.

Σε ερώτηση πόσο πρέπει να προχωρήσει η ανανέωση σε πρόσωπα, απάντησε: «Μπορεί να χρειαστεί να έχουμε και έναν αρχηγό λίγο μεγαλύτερο, αλλά να υπάρχει ριζοσπαστική ανανέωση, νέα πρόσωπα στην πολιτική με επάρκεια, να γνωρίζουν τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, με ηθικό κεφάλαιο και βέβαια, χωρίς κανένα περιθώριο δημαγωγίας». Επικαλέστηκε και το παράδειγμα του Ανδρέα Παπανδρέου, λέγοντας πως όταν ίδρυσε το ΠΑΣΟΚ, στη δεκαετία του 1970, στηρίχθηκε κυρίως σε νέους ανθρώπους.

Αρκετοί πάντως στο ΠΑΣΟΚ χρεώνουν στον κ.Ανδρουλάκη αφενός ηγετικές φιλοδοξίες και αφετέρου ότι εμμέσως θέλει να προτείνει την αυτοδιάλυση του ΠΑΣΟΚ ως κόμμα, στο πλαίσιο της συζήτησης για το εάν ο νέος φορέας θα πρέπει να σημάνει και την διάλυση των υπάρχοντων κομμάτων που θα μετάσχουν σε αυτόν.

Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, που τον Απρίλιο είχε καταθέσει δική του χωριστή πρόταση στην ΚΠΕ, έχει κάνει συγκεκριμένες προτάσεις για το συνέδριο της Δημοκρατικής Συμπαράταξης. Ειδικότερα εισηγήθηκε ότι:

-Το Συνέδριο πρέπει να καταλήξει σε σαφές χρονοδιάγραμμα για την εκλογή Αρχηγού από τη βάση και Ιδρυτικό Συνέδριο (χωρίς ποσοστόσεις) του νέου φορέα το αργότερο εντός του πρώτου τριμήνου του 2018.

-Μαζί με την εκλογή Αρχηγού, να αποφασίσει η βάση της παράταξης τη μορφή του νέου φορέα (με δημοψηφιστικού τύπου διαδικασίες)”.

Ο κ.Κωνσταντινόπουλος παρέπεμψε σε διαδικασίες “που έχουν πραγματοποιήσει άλλα κόμματα με επιτυχία” και έβαλε τον πήχυ: “Πολιτικός και στρατηγικός στόχος της Παράταξης είναι να πρωταγωνιστήσουμε στις πολιτικές εξελίξεις της χώρας. Πρώτος στόχος η δεύτερη θέση στις επόμενες εκλογές.”

Η δεύτερη θέση είναι βέβαια ένας υψηλός πήχυς. Όπως το έθεσε ο κΧρηστίδης στο Ραδιόφωνο 24/7: “"Και το ΠΑΣΟΚ και η δημοκρατική προοδευτική παράταξη στην ιστορία της δεν ήταν ποτέ συμπλήρωμα κανενός. Θέλουμε να γίνουμε πρωταγωνιστές και στο συνέδριο θα καταθέσουμε πρόταση με την οποία πιστεύουμε ότι θα αλλάξουμε τους συσχετισμούς πρώτα στην κοινωνία και μετά στη Βουλή. Δε θα έρθουμε για να είμαστε συμπλήρωμα κανενός. Θα είμαστε εκεί για να είμαστε πάνω από το ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές, ακριβώς γιατί καταλαβαίνουμε ότι ο λαός χρειάζεται μία εναλλακτική προοδευτική πρόταση".

Δήλωσε επίσης: "Στόχος μας στις επόμενες εκλογές δεν είναι απλά η τρίτη θέση, είναι να πάμε όσο πιο ψηλά γίνεται.. Εισπράττουμε τεράστια απογοήτευση από τον κόσμο για την πολιτική της κυβέρνησης και είμαστε σίγουροι ότι η πορεία ανασυγκρότησης του προοδευτικού χώρου θα δώσει ελπίδα στο λαό".

Στην πραγματικότητα βέβαια στο ΠΑΣΟΚ, που πέτυχε ένα μικρό θαύμα ανακάμπτοντας στις τελευταίες και προτελευταίες εκλογές όταν υπήρχαν δημοσκοπικοί φόβοι ακόμη και για την είσοδο του στη Βουλή, θα ήταν απόλυτα ικανοποιημένοι με ένα διψήφιο ποσοστό, που θα καθιστούσε τη Δημοκρατική Συμπαράταξη το ρυθμιστή του πολιτικού σκηνικού, είτε κατάφερνε να επιβάλλει σε ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ το σχηματισμό κυβέρνησης “εθνικής συνεννόησης” και ευρείας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας, είτε όχι. Αλλά οι εκλογές (τυπικά τουλάχιστον) είναι ακόμη αρκετά μακριά και με νέα συντροφικά μαχαιρώματα η πορεία δε θα είναι απλή για τη νέα κεντροαριστερά. 

ΠΗΓΗ NEWS247.GR