Γέρασαν. Έπρεπε να κοπούν!

"Είχες περάσει τα εκατό
θα πήγαινες ακόμα.
Χθες όμως γύρισε η κορυφή
και κοίταξε το χώμα.
Και μάλωσες τις ρίζες σου
που κράταγαν ακόμα."

Τάσος Ζερβός

Μικρό, σύντομο και λίγο δακρύβρεχτο τούτο το άρθρο. Μνημόσυνο στη θανή των ευκαλύπτων, των δένδρων που μέχρι χθες στόλιζαν την πρόσοψη του Εθνικού μας Σταδίου.

Έστεκαν εκεί αρκετές δεκάδες χρόνια. Ίσως απ’ το 1980. Τούτα τα αειθαλή γιγαντιαία και πανύψηλα δένδρα, που με το θρόισμα των φύλλων τους δημιουργούσαν ένα είδος μουσικής αρμονίας, γέρασαν, οι ρίζες τους βγήκαν στην επιφάνεια, η γη δεν άντεχε να τα κρατήσει.

Στον ερχομό μιας ξαφνικής, δυνατής ανεμοθύελλας δεν θα μπορούσαν να αντέξουν και το βίαιο πέσιμό τους να προξενούσε υλικές ζημιές και ανθρώπινες απώλειες. Δήμαρχος και Προϊστάμενος της Δασικής Υπηρεσίας γνωμοδότησαν: Κόψιμο. Έτσι και έγινε.

Άσχημο το θέαμα. Σπαραγμός ψυχής όταν ακούς το αλυσοπρίονο να σκούζει δαιμονισμένα και το άμοιρο το δένδρο να στέκει ανήμπορο. Πολλοί θα πιστέψουν πως η κοπή έγινε για να εξωραϊσθεί ο περιβάλλον χώρος επειδή η ομάδας μας του ποδοσφαίρου ανέβηκε κατηγορία. Όχι. Οι ευκάλυπτοι έπρεπε να κοπούν, φυσικά πάντοτε κατά τη γνώμη των ειδικών. Δεν θα στολίζουν τον πέτρινο τοίχο, δεν θα ποτίζουν την ατμόσφαιρα με το μεθυστικό τους άρωμα και για μας που τα είχαμε ζήσει θα ’ναι μια ανάμνηση.


Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος
Δάσκαλος