Τα Γύφτικα Λαμίας ή Σλα μαχαλάς • Η ιδιαίτερη συνοικία της πόλης (β’ μέρος)

Γράφει ο Κωνσταντίνος Αθαν. Μπαλωμένος, Φυσικός

Επαγγέλματα των κατοίκων της συνοικίας Σλα

Μέχρι τα προπολεμικά χρόνια, οι γύφτοι της Λαμίας δεν είχαν αναπτύξει πνευματικά ενδιαφέροντα και παρέμεναν πολύ χαμηλά στην κοινωνική βαθμίδα. Αναλάμβαναν εργασίες βαριές, ανθυγιεινές (όπως αχθοφόροι, λούστροι, κ.ά.). Κανείς δεν κατόρθωσε να ασκήσει – πέραν του εργάτη – κάποιο άλλο επάγγελμα από τα συνήθη. Ακόμα και το συνηθισμένο στους γύφτους επάγγελμα του σιδηρουργού, δεν το άσκησε κανείς στη Λαμία. Ελάχιστοι ήταν σωφέρ, ή επιδιόρθωναν την ψάθα σε καρέκλες. Δεν έγιναν γεωργοί, ούτε κτηνοτρόφοι. Φυσικά δεν ασχολήθηκαν με το εμπόριο. Παρά το ότι ήταν εγκατεστημένοι από πολλά χρόνια στη Λαμία και στη συνοικία όπου έμεναν υπήρχε δημοτικό σχολείο, ελάχιστοι πήραν απολυτήριο. Σχεδόν κανείς δεν πήγε στο γυμνάσιο.
Με μοναδικό βιοποριστικό μέσο τα χέρια τους, ως εργάτες, αλλά και με δουλειές του ποδαριού, οι άνθρωποι του Σλα ήταν δουλευταράδες, τίμιοι, συνεπείς, φιλότιμοι και πολύ κοινωνικοί. Δεν ήθελαν να μάθουν κάποια τέχνη (σιδεράδες, ξυλουργοί, ηλεκτρολόγοι, υδραυλικοί, κ.ά), ήθελαν να νοιώθουν ελεύθεροι και απέφευγαν τους κλειστούς εργασιακούς χώρους. Προτιμούσαν δουλειές του ανοιχτού χώρου (οδοκαθαριστές, αποκομιδές, στιλβωτές, αχθοφόροι, κ.ά.), χωρίς να νοιώθουν μειωμένοι από τα υποβαθμισμένα επαγγέλματα. Μερικοί παλιότερα είχαν έρθει στην ανάγκη να ζητιανέψουν, αλλά δεν ντρέπονταν να το πουν.

Διαβάστε περισσότερα στην εφημερίδα μας στο φύλλο του Σαββάτου 6 - Κυριακής 7 Φεβρουαρίου.