“Aντιπολιτευόμενη συμπολίτευση” στο Δημοτικό συμβούλιο Λαμίας;

Δεν γνωρίζω τι δεσμεύσεις εχει αναλάβει ο Δήμαρχος Λαμιέων Θύμιος Καραίσκος στη συνεργασία του με την δημοτική παράταξη του Παναγιώτη Στασινού. Δεν γνωρίζω επισης αν σε αυτή τη συνεργασία μπήκαν κάποιες κόκκινες και ως εκ τουτου απαραβίαστες γραμμές. Εκείνο που γνωρίζω είναι οτι σε αυτή τη συνεργασία δεν εγινε χρήση του νόμου για τις δημοτικές συμπράξεις, δεν διαλύθηκε δηλαδή χάριν της συνεργασίας, η μικρότερη -σε εκλογική δύναμη -παράταξη, αλλά διατήρησε την αυτονομία της και ενα ρόλο ''συμπολιτευόμενης αντιπολίτευσης'' ή ''αντιπολιτευόμενης συμπολίτευσης'' (Ευάγγελος Βενιζέλος) μέσα στο Δημοτικό συμβούλιο.

Το εκλογικό σύστημα της απλής αναλογικής μας εφερε μπροστά σε μια καινούρια πραγματικότητα, την οποία ακόμη και σήμερα δυσκολευόμαστε να κατανοήσουμε. Αλλα πάνω, αλλά κάτω, αλλα μέσα, αλλά εξω, ορεξη να εχεις για πολιτικούς ελιγμούς. Γνωστό είναι επίσης οτι για να ευοδωθεί αυτή η συνεργασία καταλυτικό ρόλο επαιξε η αντιπαράθεση για τη διαχείριση των σκουπιδιών και αν τις υπηρεσίες καθαριότητας θα τις παρέχει αποκλειστικά ο Δήμος προσλαμβάνοντας συμβασιούχους ή ιδιώτες εργολάβοι με το δικό τους προσωπικό. Αυτή η αντιπαράθεση επηρέασε και το εκλογικό αποτέλεσμα, ενω διαμόρφωσε και τη βάση των συζητήσεων για τις μετεκλογικές συνεργασίες. Η διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα των υπηρεσιών καθαριότητας στο Δήμο Λαμιέων ηταν μια πολύ καλή ιδέα της αριστεράς με την οποία συμφώνησε και η παράταξη της δεξιάς. Οι ιδέες ομως είναι καλές οταν εφαρμόζονται σωστά. Οταν εφαρμόζονται λάθος τα πράγματα μπερδεύονται και αρχίζουν οι παρανοήσεις και οι παρεξηγήσεις.

Κάτι τέτοιο προφανώς συνέβη στην περίπτωση της συνεργασίας ανάμεσα στην παράταξη του Δημάρχου Θύμιου Καραίσκου και στην παράταξη του Παναγιώτη Στασινού. Δεν μπήκαν στον κόπο οι δύο παρατάξεις να εξηγήσουν η καθεμιά για λογαριασμό της το πως αντιλαμβάνονται αυτόν τον δημόσιο χαρακτήρα των υπηρεσιών καθαριότητας του Δήμου. Σκοπίμως για κάποιους  δεν μίλησαν επι του συγκεκριμένου για να εχουν την πολιτική ευρυχωρία να κινούνται ανάλογα με τις εξελίξεις και τη συγκυρία. Οταν επικαλείσαι απλά ''τον δημόσιο χαρακτήρα αγαθών και υπηρεσιών'', μπορείς να εννοείς τα πάντα αλλά και τίποτα. Η ασάφεια είναι εργαλείο πολιτικής και το ανακάλυψαν πολύ νωρίτερα αλλοι επαγγελματίες του είδους.

Εαν θέλουμε να μιλήσουμε επι του συγκεκριμένου ο δημόσιος χαρακτήρας των υπηρεσιών καθαριότητας, δεν σχετίζεται με τις προσλήψεις συμβασιούχων στο Δήμο και ποιός τους διορίζει, αλλά με την καθαριότητα στην πόλη και με το κόστος αυτών των υπηρεσιών. Απο την αποψη αυτή το πρόβλημα μάλλον είναι εσωτερικό της παράταξης της μειοψηφίας και εχει να κάνει με τις διαφωνίες που εχουν προκύψει μεταξύ των μελών της για θέματα δημοτικής πολιτικής. Μυθοποίησαν την εννοια του δημόσιου χαρακτήρα της καθαριότητας, ενω στην πραγματικότητα δεν ηταν τίποτε περισσότερο απο ενα σύνθημα κενού περιεχομένου χωρίς βαθύτερες επεξεργασίες για τη διαχείριση των απορριμμάτων και τη σχέση κόστους -οφέλους. Κάπως ετσι φτάσαμε σήμερα στο πολιτικό παράδοξο τα μέλη της συνεργαζόμενης παράταξης να στηρίζουν με την ψήφο τους τη Δημοτική Αρχή για να εφαρμόσει μια πολιτική με την οποία δεν συμφωνούν.

Είχε δίκιο τελικά ο Κιπλινγκ οταν ελεγε οτι ''οι λέξεις είναι το ισχυρότερο ναρκωτικό που χρησιμοποίησε ο ανθρωπος''.

Χρήστος Αλεξανδρής