Αναζητώντας την χαμένη αξιοπιστία ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Η υπόθεση Novartis δεν ειναι απλά σκάνδαλο ή σκευωρία που ερευνάται , αλλά πρωτίστως είναι ζήτημα δημοκρατίας .
Και ετσι οπως εξελίχθηκαν τα πράγματα στην υπόθεση αυτή , η ζημιά στο πολιτικό σύστημα και τον κοινοβουλευτισμό εχει ηδη γίνει . Η λάσπη απο την στιγμή που ρίχτηκε στον ανεμιστήρα , ...εκπλήρωσε την αποστολή της , που δεν ηταν αλλη απο την συκοφαντία και την σπίλωση των πολιτικών αντιπάλων .
Δυστυχώς οι εντυπώσεις δημιουργήθηκαν απο την ημέρα που κρεμάστηκαν στα μανταλάκια τα ονόματα πρώην πρωθυπουργών και υπουργών με την εντελώς αστήρικτη και αβάσιμη κατηγορία οτι λαδώνονταν και επαιρναν μίζες απο την εταιρεία Novartis.
Ανεξάρτητα απο το τι θα προκύψει στην πορεία των ερευνών και απο το πόρισμα της προανακριτικής επιτροπής της Βουλής , , η ουσία είναι οτι οι πολιτικοί που αδίκως κατηγορήθηκαν , εχουν ηδη δικαστεί και καταδικαστεί απο τα λαικά δικαστήρια που στηθηκαν απο την προηγούμενη κυβέρνηση , με μια πολιτική βασισμένη στο δόγμα οτι ''για να ξανακερδίσουμε τις εκλογές θα πρέπει να βάλουμε πέντε-δέκα πολιτικούς στην φυλακή'' . Αν δεν κάνουμε λάθος κάπως ετσι δικαζόταν οι ανθρωποι στις λαικές δημοκρατίες της Ανατολικής Ευρώπης και στις αυταρχικές δημοκρατίες της Λατινικής Αμερικής .
Εκείνο που εχει ηδη αποκαλυφθεί μπροστά στα μάτια μας είναι οτι ενα ολόκληρο σύστημα διακυβέρνησης της χώρας συκοφαντήθηκε και λοιδορήθηκε απο καταγγελίες του τυπου ''ακουσα , εμαθα , μου είπαν'' .
Καταγγελίες , που αν μη τι αλλο είναι ''βούτυρο στο ψωμί γραφικών συνωμοσιολόγων '' και δείχνoυν το πόσο ευάλωτο , είναι πολλές φορές το σύστημα που εχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε αστική φιλελεύθερη δημοκρατία με κοινοβουλευτισμό , διάκριση εξουσιών , κράτος δικαίου , ανεξαρτησία της δικαιοσύνης , εμπιστοσύνη στους πολιτικούς θεσμούς .
Το ερώτημα είναι , θα συνεχίσει να φθείρεται και να απαξιώνεται στα μάτια των πολιτών ή θα καταφέρει η δημοκρατία να ανακτήσει το κύρος της και την χαμένη της αξιοπιστία .
Διότι η μεγάλη αλήθεια είναι οτι τα τελευταία χρόνια , εξαιτίας της παρατεταμένης κρίσης και με ευθύνη και των πολιτικών , κάναμε μεγάλο αγώνα για να πείσουμε ακόμη και τους δύσπιστους οτι η πολιτική είναι μια βρώμικη υπόθεση που βρίθει απο σκάνδαλα και υποθέσεις διαφθοράς . Κάναμε μεγάλο αγώνα να πείσουμε οτι ολα είναι στημένα , διεφθαρμένα και χειραγωγημένα και οτι δεν αξίζει κανείς να σχολείται με την πολιτική .
Στην εποχή της κρίσης , των μνημονίων και της μισητής τρόικας , εγιναν αποδεκτή κοινωνική πρακτική , οι λοιδορίες , τα υβριστικά συνθήματα και οι απειλές κατα πολιτικών , ακαδημαικών , δημοσιογράφων , δικαστών και γενικά εναντίων ολων εκείνων που τολμούσαν να εκφράσουν δημόσιο λόγο και να αρθρώσουν επιχειρήματα πολιτικής ορθότητας .
Για παράδειγμα με μεγάλη ευκολία κατηγορήθηκαν για προδοτική συμπεριφορά απέναντι στον ελληνικό λαό , οι πολιτικοί που ψήφισαν τα δυσάρεστα μνημόνια μόνο και μόνο για να μην οδηγηθούμε στην ολοκληρωτική καταστροφή .
Με μεγάλη ευκολία κομματική ιδιοτέλεια και πολιτικό καιροσκοπισμό επίσης , ενα κόμμα της Αριστεράς που κατάφερε να γίνει κυβέρνηση με την ψήφο του ελληνικού λαού , δυσκολεύεται ακόμη και τώρα , να δεχτεί οτι στην πολιτική δεν υπάρχουν εχθροί που πρέπει να εξοντώσουμε , αλλά η πολιτική είναι μια διαδικασία αντιπαράθεσης μεταξύ αντιπάλων . Και οτι αυτή είναι η διαδικασία που τρέφει την δημοκρατία και προσδίδει κύρος στο δημοκρατικό παιχνίδι .
Στη δεκαετία της κρίσης που δεν ηταν μόνο οικονομική , αλλά πολιτική , κοινωνική και αξιακή κρίση , κυριάρχησε η λογική του τσαμπουκά , η δολοφονία χαρακτήρων και εν τέλει νομιμοποιήθηκε η ανομία και η αναρχία .
Η πολιτική κουλτούρα αλλαξε δραματικά . Χάθηκαν οι ισορροπίες και οι σταθερές της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας . Γκρεμίστηκαν προστατευτικά κιγκλιδώματα και αγραφοι κανόνες της δημοκρατίας οπως είναι η καλή προαίρεση , η αυτοσυγκράτηση , ο σεβασμός στην αντίθετη αποψη , στην πολιτισμένη διαφωνία , στον δημοκρατικό διάλογο. Είναι ολα εκείνα τα στοιχεία που πρέπει να ανακτήσουμε , τώρα που ψάχνουμε να ξαναβρούμε την χαμένη μας αυτοπεποίθηση , την αισιοδοξία και την εμπιστοσύνη μας στους θεσμούς ενός συστήματος που εχουμε μάθει να το λέμε Δημοκρατία .
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
