Εφυγε ο Ιωάννης Κ. Μαζαράκης-Αινιάν, γιος του «Καπετάν Ακρίτα» του Μακεδονικού Αγώνα

Πλήρης ημερών έφυγε στα 98 του χρόνια από τη ζωή ο Ιωάννης Κ. Μαζαράκης – Αινιάν, επί δεκαετίες η «ψυχή» της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Ήταν γιος του Κωνσταντίνου Μαζαράκη – Αινιάν, ο οποίος πρωτοστάτησε στον Μακεδονικό Αγώνα και διακρίθηκε ως «Καπετάν Ακρίτας».Ο Ιωάννης Κ. Μαζαράκης – Αινιάν, έχει συνδεθεί άρρηκτα με το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Όπως αναφέρει το μουσείο σε σημερινή ανάρτησή του στο Facebook, «από τη θέση του γενικού γραμματέα κυρίως, υπήρξε η ψυχή της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος για πάνω από 40 χρόνια. Ευπατρίδης, ευγενής, ακατάβλητος, συχνά αντισυμβατικός, γεμάτος γνώση, ζωντάνια και χιούμορ, στάθηκε για όλους εμάς στο μουσείο, δάσκαλος, εμπνευστής και στήριγμα. Του χρωστάμε πολλά. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει».Ο Ι. Κ. Μαζαράκης – Αινιάν, που γεννήθηκε στην Αθήνα το 1923, ήταν γιος του Κωνσταντίνου Μαζαράκη-Αινιάν, ο οποίος πρωτοστάτησε στον Μακεδονικό Αγώνα και διακρίθηκε ως «Καπετάν Ακρίτας». Κατά την Κατοχή εργάστηκε στο δίκτυο πληροφοριών θαλάσσης του Στρατηγείου Μέσης Ανατολής και κατατάχτηκε εθελοντής στην ΙΙΙ ελληνική Ορεινή Ταξιαρχία (Ρίμινι). Αποφοίτησε από τη Σχολή Ευελπίδων το 1947. Διετέλεσε νομάρχης Καστοριάς από το 1962 και παραιτήθηκε τον Απρίλιο 1967. Το 1977-1979, κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων για την είσοδο της Ελλάδος στην ΕΟΚ, διηύθυνε το ελληνικό γραφείο Τύπου στις Βρυξέλλες. Γενικός γραμματέας της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος (Εθνικό Ιστορικό Μουσείο) από το 1979, υπήρξε πολυγραφότατος στον τομέα της νεότερης ελληνικής ιστορίας.

Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Υπάτης  «Οι Αινιάνες» με ανακοίνωση τους εκφράζουν τα συλλυπητήρια τους στην οικογένεια του εκλιπόντος.

 ''O Ιωάννης Κων Μαζαρακης-Αινιαν, μiα σημαντική και εξέχουσα προσωπικότητα ηταν εγγονός της Υπαταιας ποιήτριας Αγανικης Αινιάνος-Μαζαρακη, γιος του Μακεδονομάχου στρατηγού Κωνσταντίνου Μαζαρακη- Αινιάν (καπετάν Ακρίτα) , γεννημένος το 1923, υπηρέτησε ως αξιωματικός του Ελληνικού στρατού σε διάφορες θεσεις όπως στην ΙΙΙ ελληνική ταξιαρχία «Ρίμινι» και συνδέθηκε με το Συμμαχικό Στρατηγείο στη διάρκεια της κατοχής. Το 1962 έγινε νομάρχης Καστοριάς και παραιτήθηκε το 1967 .

Κατά τη μεταπολίτευση υπηρέτησε σε διάφορες κρατικές θέσεις στην Ελλάδα και στην Ε.Ε. (πρώην διευθυντής γραφείου τύπου στις Βρυξέλλες 1976-79) και από το 1980 και έπειτα ασχολήθηκε με τη συγγραφή ιστορικών μελετών και βιβλίων, ενώ συμμετείχε στη διοίκηση του Εθνικού Στρατιωτικού Μουσείου. Για τριάντα πέντε χρόνια πρόσφερε της υπηρεσίες του ως Γενικός Γραμματέας

της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος ενώ επί σειρά ετών ήταν διευθυντής του Ιστορικού Εθνικού Μουσείου (Παλιά Βουλή) και Αντεπιστέλλον μέλος της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.