Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Κομματικά συνέδρια σε "πολεμική οικονομία"! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Όλοι αντιλαμβάνονται σήμερα ότι δεν ζούμε στην εποχή των παχέων αγελάδων. Αντίθετα ζούμε στην εποχή των ισχνών αγελάδων και των μεγάλων ανατροπών σε εθνικό, ευρωπαϊκό και παγκόσμιο επίπεδο. Συνεπώς μόνο λαϊκισμός δεν είναι να αναγνωρίσεις ότι τα περισσότερα νοικοκυριά σήμερα στην Ελλάδα δυσκολεύονται να τα βγάλουν πέρα. Περιορίζουν τα περιττά εξοδα και υπολογίζουν κάθε ευρώ που ξοδεύουν, έχοντας να αντιμετωπίσουν την εκτόξευση του κόστους ζωής από την ακρίβεια στην αγορά και τις υπέρογκες αυξήσεις στην κατανάλωση του ηλεκτρικού ρεύματος, του φυσικού αερίου, της βενζίνης και του πετρελαίου.

Κατά συνέπεια διανύουμε μια περίοδο που δεν ενδείκνυται για κομματικές φιέστες με μεταφερόμενους κομματικούς στρατούς σε συνεδριακές αίθουσες. Άλλωστε ο ίδιος ο πρωθυπουργός δήλωσε προσφάτως στη Βουλή ότι ζούμε σε συνθήκες πολεμικής οικονομίας, αλλά και η πλειονότητα των πολιτών δεν ενδιαφέρονται ούτε νοιάζονται πραγματικά για τα συμπεράσματα ενός κομματικού συνεδρίου. Απλούστατα γιατί οι πολίτες έχουν κουραστεί να ακούνε μεγάλα λόγια από τους πολιτικούς και οι περισσότεροι είναι πεπεισμένοι ότι οι πολιτικές διακηρύξεις ουδέποτε εφαρμόζονται όταν το κόμμα πάρει την εξουσία και αναλάβει ευθύνες διακυβέρνησης.

Για παράδειγμα, σε ένα προηγούμενο συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας, το 2003, ο αρχηγός του κόμματος και μετέπειτα πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής περιγράφοντας την πολιτική του για την επανίδρυση του κράτους είχε πεί ότι “το κόμμα δεν κρατικοποιείται και το κράτος δεν κομματικοποιείται”. Στα πλαίσια της διακυβέρνησης της χώρας τις δύο τελευταίες δεκαετίες έγιναν και τα δύο, συνεχίζοντας μια παράδοση κομματισμού που θέλει τους νικητές των εκλογών να επιδίδονται με ιδιαίτερο ζήλο στο μοίρασμα των ...λαφύρων !

Μια πρακτική που συνεχίζεται και στις μέρες μας.

Παρά τις δεσμεύσεις όλων ανεξαιρέτως των πολιτικών αρχηγών για ευέλικτο κυβερνητικό σχήμα και για μείωση των κρατικοδίαιτων κομματικών στελεχών, η αλήθεια είναι ότι σπανίζει σήμερα στην Ελλάδα να συναντήσεις κομματικά στελέχη που να μην ζουν από την πολιτική.

Κάθε φορά που αλλάζει μια κυβέρνηση γινόμαστε μάρτυρες ενός ιδιότυπου brain drain στελεχών που μετακινούνται από το κόμμα στην κυβέρνηση και στον κρατικό μηχανισμό, καταλαμβάνοντας όλες τις θέσεις της διοικητικής πυραμίδας.

Ένας μεγάλος αριθμός κομματικών στελεχών, είναι διορισμένα σε κρατικές επιχειρήσεις και σε διάφορους άλλους οργανισμούς του δημοσίου.

Καταλαμβάνουν έμμισθες θέσεις διοικητών, υποδιοικητών, γενικών γραμματέων, συμβούλων, ειδικών συνεργατών κλπ. Δουλειά αυτών των κομματικών στελεχών δεν είναι άλλη από το να κάνουν κομματική προπαγάνδα, να εξυμνούν την κυβέρνηση και να επιδίδονται σε μια επικοινωνιακή πολιτική, με μοναδικό στόχο όχι να λύσουν προβλήματα αλλά την επανεκλογή του κόμματος που υποστηρίζουν.

Δεν είναι τυχαίες οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών στις κομματικές συγκεντρώσεις που πραγματοποιούνται αυτή την περίοδο στα τρία μεγαλύτερα κόμματα στην Ελλάδα. Καλούν τα οργανωμένα κομματικά στελέχη να είναι σε επαγρύπνηση και σε ετοιμότητα για να δώσουν τη μάχη των εκλογών όποτε κι αν αυτές γίνουν. Το κάθε κόμμα για τους δικούς του λόγους. Βέβαια αυτό που δεν λένε είναι ότι η μοναδική μάχη που δίνεται είναι η μάχη για τη νομή της εξουσίας.

Αν η πραγματική μάχη δίνονταν για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, θα είχαμε καταφέρει, πιστεύω, να έχουμε μια πιο παραγωγική και ανταγωνιστική οικονομία και να έχουμε καλύψει το τεράστιο επενδυτικό κενό που χαρακτηρίζει την οικονομία μας σήμερα. Αν η πραγματική μάχη δίνονταν για την ανάπτυξη της χώρας και το μέλλον της νέας γενιάς, σίγουρα δεν θα είχαμε φτάσει στο σημείο της υπερχρέωσης της χώρας, θα είχαμε καταφέρει να βάλουμε μια τάξη στο χάος του συνταξιοδοτικού και ασφαλιστικού συστήματος και σίγουρα θα είχαμε μια πιο αποτελεσματική και αποδοτική δημόσια διοίκηση. Δυστυχώς όμως εξαιτίας του κομματισμού και της θεσιθηρίας τρέχουμε σήμερα κάτω από την πίεση των εξελίξεων και των μεγάλων αναγκών να τακτοποποιήσουμε προβλήματα που θα έπρεπε να είχαμε ήδη λύσει.

Εν κατακλείδι, εάν τα συνέδρια μπορούν να αποτελέσουν την αφετηρία αναγέννησης των κομμάτων και της επανάκτησης της εμπιστοσύνης των πολιτών στην πολιτική, τότε είναι καλοδεχούμενα.
Υποψιάζομαι όμως ότι δεν γίνονται γι’ αυτό. Αντίθετα γίνονται για να προετοιμάσουν τους κομματικούς στρατούς για τη μητέρα όλων των μαχών που είναι η μάχη για τη νομή της εξουσίας.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                             

    

 

Απόψεις

# Μπροστάρης σε όλους τους αγώνες των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ το στέλεχος του ΚΚΕ και Περιφερειακός Σύμβουλος Στερεάς ο Κώστας Μπασδέκης, έχει αναδείξει το πρόβλημα σε όλα...
randomness