Καθημερινή Αδέσμευτη Εφημερίδα

Παρουσιάστηκε η νέα ποιητική συλλογή της Μαρίας Σκουρολιάκου “Σώμα του Χρόνου”

H νέα συγγραφική δουλειά της Μαρίας Σκουρολιάκου η ποιητική συλλογή “Σώμα του Χρόνου”, παρουσιάστηκε το Σάββατο 11 Ιουνίου, σε λογοτεχνική εκδήλωση, στην Αμφίκλεια. Στην κατάμεστη απο κόσμο αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Αμφίκλειας, την ποιήτρια και συγγραφέα τίμησαν με την παρουσία τους και τις ομιλίες τους εξέχουσες προσωπικότητες από τον χώρο των Γραμμάτων και του Πολιτισμού. 

Η ποιητική συλλογή “Σώμα του Χρόνου” συνιστά το αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης της ποιήτριας με το ευρύτερο περιβάλλον.  Ουσιαστικά, η ποιητική συλλογή αποτελείται από τέσσερις επιμέρους ενότητες, αν και το μεγαλύτερο μέρος το καταλαμβάνουν τα ποιήματα της πρώτης ενότητας, τα οποία, αν και δεν τιτλοφορούνται, ενέχουν ιδιαίτερη θέση στην εξέλιξη της ποιητικής αφήγησης.




Χαιρετισμό στην εκδήλωση για την παρουσίαση του ποιητικού έργου της Μαρίας Σκουρολιάκου έκαναν ο βουλευτής Φθιώτιδας του ΣΥΡΙΖΑ Γιάννης Σαρακιώτης, η Δήμαρχος Αμφίκλειας - Ελάτειας Αθανασία Στιβακτή, ο Εκδότης - Διευθυντής του “Λαμιακού Τύπου” Σπύρος Ρίζος, η Διευθύντρια των εκδόσεων “ΧΑΡΗ ΠΑΤΣΗ” Ελένη Πάτση και ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Δαδιωτών Ιωάννης Νικαλέξης.

Επίσης παρευρέθηκε ο Πρόεδρος της Τ.Κ. Αμφίκλειας, Λουκάς Σκλαβούνος.




Για το έργο της Μαρίας Σκουρολιάκου μίλησαν στην εκδήλωση ο Ποιητής στιχουργός Φίλιππος Γράψας, ο συγγραφέας Δημήτρης Φαφούτης και ο Δοκιμιογράφος Δημήτρης Καραμβάλης. Ποιήματα διάβασαν οι: Ελένη Μπέσιου, Γυμνασιάρχης Γυμνασίου Αμφίκλειας, Έφη Πολυζώη, εκπαιδευτικός, Ευγενία Πανουργιά, Διευθύντρια Δημοτικού Σχολείου Αμφίκλειας, Μαριάννα Βλάχου- Καραμβάλη, ποιήτρια.

Τον συντονισμό της εκδήλωσης είχε η Λουκία Δρίβα, Ταμίας του Δ.Σ του Συλλόγου Γυναικών Αμφίκλειας.

Η Μαρία Σκουρολιάκου, ιδιαίτερα συγκινημένη για την μεγάλη συμμετοχή του κόσμου, ευχαρίστησε όλους όσους την τίμησαν με την παρουσία τους σε μια ιδιαίτερη για την ιδια βραδιά. Ιδιαίτερη γιατί, όπως είπε, «πραγματοποιείται στην Αμφίκλεια, τον τόπο που αληθινά αγάπησα και που είναι η πατρίδα της ζωής μου εδώ και, περίπου πενήντα χρόνια».



Η εφημερίδα μας παραθέτει ολόκληρη την ομιλία της Ποιήτριας Μαρίας Σκουρολιάκου: 

«Απόψε ειπώθηκαν για μένα τόσα τιμητικά λόγια, από σημαντικούς ανθρώπους.
Όμως, ότι ακούστηκε κι αυτά που θα πω, αφορούν όλους μας, επειδή αφορούν τις λέξεις. Γιατί οι λέξεις «ανήκουν κατά το ήμισυ στους άλλους»

Σας ευχαριστώ όλους και έναν έναν ξεχωριστά που με τιμήσατε με την παρουσία σας, σ’ αυτή την ιδιαίτερη για μένα βραδιά. Ιδιαίτερη γιατί πραγματοποιείται στην Αμφίκλεια, τον τόπο που αληθινά αγάπησα και που είναι η πατρίδα της ζωής μου εδώ και, περίπου πενήντα χρόνια, αφότου έφυγα από τη γενέτειρά μου, τη μαγική Τιθορέα που ο αγέρας της δεν έπαψε ποτέ να φυσάει στην ψυχή μου. (Θα ’θελα να ευχαριστήσω τον καθένα σας ονομαστικά αν ήταν δυνατόν. Βλέπω ανάμεσά σας πρόσωπα των παιδικών μου χρόνων, του σχολείου, της δουλειάς, συμπατριώτες, φίλους, και γνωστούς που γεμίζουν την ψυχή μου όμορφα συναισθήματα αφού στις κοινές μας διαδρομές δώσαμε σεβασμό κι αλήθεια.



Είμαι συγκινημένη κι αισθάνομαι πολύ πλούσια, το έχω πει ξανά, γιατί στη διαδρομή μου κέρδισα τόσους ανθρώπους. Σας ευχαριστώ, και κρατώντας το ελάχιστο που μου αναλογεί από αυτή την τιμή, την ανταποδίδω, γιατί σας ανήκει και γιατί χωρίς εσάς δεν θα ήμουν εδώ.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ θα πω στη Δήμαρχο Αθανασία Στιβακτή για την πολύτιμη στήριξη καθώς και στο Διοικητικό συμβούλιο του Συλλόγου Γυναικών Αμφίκλειας.

Ευχαριστώ θερμά για την κριτική του, τον ποιητή της εθνικής μας μοναξιάς, το Φίλιππο Γράψα, τον πολύ σπουδαίο στιχουργό, τον φίλο, τον άνθρωπο, που τον τιμώ πολύ, γιατί η δημοσιότητα δεν άγγιξε την καθαρή του ματιά.

Θερμά ευχαριστώ τον Δημήτρη Καραμβάλη, τον καταξιωμένο δοκιμιογράφο, κριτικό και ποιητή, για την τιμή να παρουσιάσει την ποίησή μου.

Ευχαριστώ τον Δημήτρη Φαφούτη, τον Μενδενιτσιώτη συγγραφέα και ποιητή με την ξεχωριστή πένα, ο οποίος επίσης με τίμησε με την κριτική του!

Οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ, στην αγαπημένη μου Παναγιώτα Βαγενά δικηγόρο και ζωγράφο, έργα τής οποίας είναι οι υπέροχες εικαστικές δημιουργίες των εξωφύλλων, στο Χρώμα Αύριο, στο Σώμα του Χρόνου και στα Χρώματα του Αναστάση, καθώς και η εικονογράφηση του παραμυθιού, Το αστεράκι του Μάριου.



Απ’ την καρδιά μου ευχαριστώ, την Ελένη Μπέσιου, την Έφη Πολυζώη, την Ευγενία Πανουργιά και την Μαριάνα Βλάχου-Καραμβάλη για τις υπέροχες απαγγελίες τους, τη Λουκία Δρίβα για τον εξαιρετικό συντονισμό της εκδήλωσης, τον Παναγιώτη Κέφο για την πολύτιμη τεχνική του βοήθεια στη μουσική επένδυση, και όλους μαζί, για τη φιλία τους.

Θερμά ευχαριστώ την αδελφική μου φίλη, Ελένη Πάτση, σύζυγο του αείμνηστου μεγάλου παιδαγωγού, συγγραφέα και εκδότη, Χάρη Πάτση, διευθύντρια σήμερα των εκδόσεων, που με τιμά με την αγάπη και τη φιλία της. Επίσης θερμά ευχαριστώ και εδώ τον Σπύρο Ρίζο, εκδότη και Διευθυντή του Λαμιακού Τύπου, για την μακροχρόνια συνεργασία μας αλλά και την τωρινή και θα μνημονεύσω με τιμή και τον αείμνηστο Δημήτρη Ρίζο, τον εξαίρετο φίλο και άνθρωπο που έφυγε νωρίς.

Ταπεινά προσκυνώ την ιερή μνήμη των γονιών μου, που με δίδαξαν, πως ότι συντελείται στο φως και στην αγάπη, δε χάνεται ποτέ. Τιμώ τη μνήμη του αδελφού μου στον οποίον έχω αφιερώσει το βιβλίο, “Χρώμα Αύριο’’.

Αφιερώνω, ότι υπάρχει στην ψυχή μου και για πάντα, στα πιο ακριβά και μοναδικά. Στις ζωές της ζωής μου, τον σύζυγό μου, τα παιδιά μου και τα εγγόνια μου Αναστάση και Μάριο, στα οποία έχω χαρίσει αντίστοιχα, τον Ακάθιστο λόγο, το Σώμα του Χρόνου καθώς και τα βιβλία με τη σφραγίδα του ονόματός τους.

Θα ήθελα ελάχιστο από τον χρόνο σας, να σας μιλήσω για τη μαγεία της ποίησης, η οποία για μένα είναι ευλογημένο καταφύγιο. Ο λαός μας επέζησε τόσων δραματικών περιστάσεων χάρις στη φλογερή ψυχή, το δυνατό νου και την ποίησή του, η οποία έφερε ως τις μέρες μας ζωντανή, την ηθική των λέξεων.

Γιατί, γράφει κανείς, για να βρει την αλήθεια μέσα του, και γιατί από την πραγματική ποίηση γεννιέται ένα μάθημα ηθικής, για ό,τι κι αν μιλεί.

Ζούμε σ’ ένα ιστορικό και πολιτιστικό χάσμα, παγκόσμια. Σ΄ έναν κόσμο απομυθευμένο που έχει ερημωθεί ψυχικά, συναισθηματικά, ιδεολογικά και κοινωνικά. Έχουμε την εικόνα μιας μονοδιάστατης προόδου που δεν λαμβάνει υπόψη τον άνθρωπο. Το λογικό θεωρείται παράλογο. Το όμορφο, άσχημο. Οι συνέπειες αυτού του ιδιότυπου πολιτισμού δεν ελέγχονται.

Η ύβρις, η πρόκληση του κακού, ο παραλογισμός των πολέμων, η προσφυγιά, η πείνα, η γενοκτονία, με ποιό λόγο θα αντιμετωπιστούν; Με αυτόν, που μας καλεί, να αρθούμε, στο ύψος της απώλειας.



Η ποίηση διεκδικεί το μερίδιο της φωνής της, στο ρημαγμένο τοπίο του κόσμου, όπου ανθρώπινες υπάρξεις και ολόκληροι λαοί πονούν τόσο άδικα. Και πώς να ονομάζει κανείς ευτυχισμένες τις μέρες όταν ο θάνατος θερίζει της ζωής τα όνειρα, όταν, ειρηνοποιοί νίπτουν τα χέρια, κι η Ανάσταση κάθε χρόνο έρχεται στις εκκλησιές μα στις καρδιές δεν φάνηκε ακόμα.

Όμως η ποίηση γράφεται παράλληλα και στο ιδιωτικό σύμπαν. Γράφεται με το ασύλληπτο φως μιας γέννησης, με το μυστήριο του έρωτα, με τις θεϊκές εκρήξεις της ζωής, όπου ζυμώνεται το σώμα του αύριο. Διαβάζεται στην αρμονία του μέτρου, στις γραφές των αχειροποίητων θαυμάτων, στην άνθιση του καλού. Ο δρόμος εδώ, χαράσσεται από μας τους ίδιους. Στα μέτρα μας.
Κάποια στιγμή όλα γίνονται χώμα. Ως τότε, ας βαδίζουμε κάθε Γενάρη πιο ταπεινά και κάθε που σκοτεινιάζει, ας κρεμάμε την καρδιά σε αύριο καντήλι. Να κόβουμε το ψωμί των ημερών με το «μαζί» κι ας το σπρώχνουν διαρκώς, να γκρεμιστεί από τη σημασία του. Να ονειρευόμαστε χρωματιστά κι ας χιονίζουν τα χρόνια.

Επειδή, το σώμα του ανθρώπου και του κόσμου είναι ιερό κι όταν βιώνεται ως ιερό, μένει άφθαρτο μες στη φθορά του.


Θέλω να σας ομολογήσω ότι δεν αισθάνομαι πως λέω κάτι ξεχωριστό. Όλοι φτιάχνουμε ποιήματα, με τον δικό του τρόπο ο καθένας. Με τα μάτια, με τα χέρια, το σώμα, το τραγούδι, το γέλιο, το δάκρυ. Με την πληρότητα τού «μαζί».

Το σημαντικό, είναι η κατάδυση μέσα μας. Να παλέψουμε τ’ αφρισμένα πάθη, να γίνουμε ο Κανένας, πολεμώντας δια ζωής το εγώ κι όλες τις μορφές και τις σειρήνες της δικής μας Οδύσσειας.
Οι λέξεις μου, μικρά κεράκια. Σεμνύνομαι κι αγγίζω την καρδιά μου. Γράφω στίχους να ξεκλειδώσουν τις βαθιές τις θάλασσες γι’ αυτούς που έχουν πλούτη τα κοχύλια.

Κόβω μια φέτα προσευχή για την καθημαγμένη ομορφιά που χάνεται. Ικετεύω ένα ναι που παραμυθεί. Ένα όχι, που σώζει. Γιατί, παρά την ασύλληπτη τεχνολογία, η ζωή είναι γεμάτη πληγωμένες προσδοκίες, που τη διαχειρίζονται παγκόσμια, πρόσωπα, δίχως του λόγου το φως.

Σαν αντίδωρο καρδιάς θέλω να δώσω αυτό το μήνυμα: Να κοινωνούμε το φως, ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ, ανάβοντας τις ψυχές μας. Να διασώσουμε τις λέξεις και τις πράξεις μας αφήνοντας στο πέρασμά μας τα Δακτυλικά μας αποτυπώματα. Μ’ έναν Ακάθιστο λόγο να κρατήσουμε ακέραιο το σώμα του χρόνου μας. Να πεθαίνουμε ζώντας κι όχι να ζούμε πεθαίνοντας.

Σας ευχαριστώ απ’ την καρδιά μου για τη συγκίνηση που μου δώσατε. Για την αγάπη και την παρουσία σας.

Σας ευχαριστώ για τη μεγάλη τιμή!»

    

 

Απόψεις

# Μπροστάρης σε όλους τους αγώνες των εργαζομένων της ΛΑΡΚΟ το στέλεχος του ΚΚΕ και Περιφερειακός Σύμβουλος Στερεάς ο Κώστας Μπασδέκης, έχει αναδείξει το πρόβλημα σε όλα...

Ενημερωτικά δελτία

Ενημερωθείτε άμεσα από την εφημερίδα μας για τις τελευταίες ειδήσεις μέσα από την ηλεκτρονική σας διεύθυνση.
randomness