Σεβασμιώτατος προς Μέλη Ενοριακών Φιλοπτώχων Ταμείων: «Έργο μας είναι η Διακονία και η προσφορά Αγάπης προς κάθε άνθρωπο».
Ενα εθελοντικό κίνημα αγάπης , κοινωνικής προσφοράς και αλληλοβοήθειας σε ανθρώπους που εχουν ανάγκη και αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες επιβίωσης , θέλει να δημιουργήσει στη Φθιώτιδα ο νέος Μητροπολίτης κκ Συμεών και αυτό το ενάρετο σχεδιό του μοιράστηκε με τα μέλη των Φιλόπτωχων ταμείων της Μητρόπολης , τις εθελόντριες των Κέντρων Αγάπης και κάθε είδους διακονίας των Ενοριών ,οι οποίες συνοδευόμενες από τους Προέδρους – Ιερείς των Συμβουλίων, ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του Ποιμενάρχη και κατέκλυσαν κυριολεκτικά τον Μητροπολιτικό Ναό, τιμώντας τη μνήμη αυτού του Μεγάλου Οσίου της Εκκλησίας , τυ Φιλαρέτου, του Προστάτη και Εφόρου του Γενικού Φιλόπτωχου Ταμείου της Μητρόπολης .
Την Κυριακή 1 Δεκεμβρίου στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Λαμίας, τελέσθηκε ο Αρχιερατικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη κ. Συμεών, παρουσία εκατοντάδων πιστών γυναικών, μελών των Ενοριακών Φιλοπτώχων Ταμείων της Μητροπολιτικής Περιφέρειας.
Στον Εσπερινό προηξήρχε ο Πρωτοσύγκελλος της Μητρόπολης Αρχιμανδρίτης π. Άγγελος Ανθόπουλος, πλαισιούμενος από τον Γενικό Αρχιερατικό Επίτροπο π. Νεόφυτο Ραφαηλίδη και τον Υπεύθυνο του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου της Μητρόπολης Λαμίας π. Παναγιώτη Σερέτη και από άλλους Κληρικούς .
Ο Μητροπολίτης κκ Συμεών στην ομιλία του αναφέρθηκε στη δική του προσωπική εμπειρία από τη Διακονία του στο Κοινωνικοπρονοιακό Έργο της Εκκλησίας , διότι όπως οπως είναι γνωστό διετέλεσε Πρωτοσύγκελος της Αρχιεπισκοπής Αθηνών .
''Είμαι ο Πρωτοσύγκελος της κρίσης όπως ονομάζεται, δηλαδή ο Πρωτοσύγκελος της χειρότερης περιόδου της σύγχρονης μεταπολεμικής Ελληνικής Ιστορίας σε επίπεδο δοκιμασιών της κοινωνικής συνοχής, των αντοχών του κοινωνικού ιστού και των μεγάλων δυσκολιών'' τόνισε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδας κκ Συμεών .
''Στην Αρχιεπισκοπή ο εκάστοτε Πρωτοσύγκελος έχει υπό την ευθύνη του το αρχείο της Αρχιεπισκοπής. Όταν λοιπόν το ξεφύλλιζα και έβλεπα τα χρόνια κατοχής, νόμιζα ότι έβλεπα τη σημερινή εποχή και έτρεχαν δάκρυα στα μάτια μου και έλεγα ειδικά όταν ξεκίνησα και είχα την ευτυχία να διακονήσω για χρόνια, χωρίς να ξέρω τι επιφυλάσσει ο Θεός σε ένα νέο άνθρωπο, χωρίς μεγάλη εμπειρία από την επαρχία που βρέθηκε στην Αθήνα γιατί το θέλησε η αγάπη του Μακαριωτάτου, να διαχειριστώ αυτή τη μεγάλη πρόκληση και αυτή τη μεγάλη Διακονία. Και φτάσαμε επί των ημερών μου στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών, να σιτίζουμε 55.000 ανθρώπους καθημερινά και με αξίωσε ο Θεός να Προεδρεύω σε 16 Γηροκομεία, σε βρεφονηπιακούς σταθμούς και σε πολλά Έργα Αγάπης.
Αλλά και με αξίωσε ο Θεός και φαίνεται παράδοξο αυτό που θα πω, να βλέπω τις νύχτες μαζί με τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο μας, όταν κρυφά και αθόρυβα, χωρίς κάμερες επισκεπτόμασταν με τον Μακαριώτατο τους άστεγους της πόλης, τα στενά σοκάκια της πόλης και συγκινούμαι τούτη την ώρα, να βλέπουμε κάποια πόδια να κρέμονται έξω από τους κάδους, γιατί οι άνθρωποι πέφτανε με το κεφάλι μέσα για να βρουν κάτι από τα περισσεύματα των υπολοίπων για να ταΐσουν τα παιδιά τους ή την οικογένειά τους και αυτές οι σκηνές είναι χαραγμένες για πάντα μέσα στην καρδιά μου.
Μας αξίωσε όμως ο Θεός και δημιουργήθηκε ένα τεράστιο εθελοντικό κίνημα. Περισσότερες από 6.000 γυναίκες σαν και εσάς, σαν τη μάνα μου, σαν κάθε απλή γυναίκα, απ’ αυτές τις γυναίκες οι οποίες όπως και εσείς σηκώνεται το βάρος της αγάπης των πόνων των φτωχών, των δοκιμασμένων και σας εξομολογούμαι με συγκίνηση, ότι οι άστεγοι ήταν μεγάλο σχολείο.
Θυμάμαι ένα βράδυ, όπου πηγαίναμε κάθε Τρίτη βράδυ μαζί με τα νέα παιδιά από τις Ενορίες Αρχιεπισκοπής και ξεκινούσαμε με τα πόδια πίσω από το Μητροπολιτικό Ναό μοιράζοντας είδη για να περάσουν οι άστεγοι όλη την υπόλοιπη εβδομάδα, θυμάμαι λοιπόν, ότι κάτω από τις τρεις γέφυρες εκεί στο Γκάζι ένα ζευγάρι αστέγων ήταν κάτω από μία λάμπα της ΔΕΗ ξαπλωμένο σε κάτι χαρτόκουτα, αγκαλιασμένο και διάβαζε την Καινή Διαθήκη και αυτό ήταν ένα μεγάλο μήνυμα και ένα μεγάλο δίδαγμα για έναν Ιερέα. Εξομολογήθηκαν ότι: « μπορεί πάτερ να χάσαμε τα πάντα αλλά μέσα σ’ αυτό το Βιβλίο βρήκαμε τα πάντα , βρήκαμε τον Χριστό, βρήκαμε την Ελπίδα».
Όπως θα έχετε διδαχθεί από τους Πνευματικούς σας πατέρες, από τους καλούς μας ιερείς για τους οποίους Δοξάζω τον Θεό που η Μητρόπολη μας έχει εκλεκτούς κληρικούς, θα έχετε διδαχθεί από την πείρα της ζωής, ότι όποιος έχει πονέσει μπορεί να καταλάβει από πόνο, οποίος έχει δυσκολευτεί μπορεί να καταλάβει από δυσκολία, οποίος έχει περάσει πείνα μπορεί να καταλάβει από πείνα.
Το πολίτευμα της Εκκλησίας, το δικό μας Πολίτευμα είναι το Πολίτευα του Σταυρού και όχι του συμφέροντος, της ιδιοτέλειες, της καλοπέρασης μέσα σε αυτό τον κόσμο και θα ήθελα απόψε να καταθέσω στην αγάπη σας, ποια είναι η ουσιώδης διαφορά του κοινωνικοπρονοιακού έργου της Εκκλησίας από το έργο, το οποίο επιτελούν άλλοι φορείς στο όνομα ενδεχομένως μεγάλων ιδεών.
Δεν απορρίπτουμε βέβαια καμία καλή πράξη αλλά είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις ουσιώδεις διαφορές.
Θα σας θυμίσω το κριτήριο, το οποίο θέτει ο Χριστός προκειμένου να εισέλθουμε στη Βασιλεία του Θεού και προκειμένου να είμαστε ανάμεσα στους ευλογημένους του Πατρός και όχι στους κατηραμένους της Βασιλείας.
Επείνασα γαρ και εδώκατε μοι φαγείν, εδίψησα, και εποτίσατε με, ξένος ήμην και συνηγάγετέ με, γυμνός και περεβάλετέ με, ησθένησα και επισκεψασθέ με, εν φυλακή ήμην και ήλθετε προς με (Ματθ. ΚΕ’ 35-40)
Γιατί η αληθινή αγάπη είναι η πραγματική αγάπη , είναι η αγάπη η οποία όπως λέει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους Επιστολή: «Η αγάπη μακροθυμεί, χρηστεύεται, η αγάπη ου ζηλοί, η αγάπη ου περπερεύεται, ου φυσιούται, ουκ ασχημονεί, ου ζητεί τα εαυτής, ου παροξύνεται, ου λογίζεται το κακόν, ου χαίρει επί τη αδικία, συγχαίρει δε τη αληθεία, πάντα στέγει, πάντα πιστεύει, πάντα ελπίζει, πάντα υπομένει. Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει».
Κύριε ποτέ σε είδαμε να διψάς και σου δώσαμε να πιεις; ποτέ σε είδαμε στη φυλακή και σε επισκεφτήκαμε; ποτέ ήσουν ξένος και σε μαζέψαμε; και ο Χριστός απάντα: «εφόσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε» (Ματθ. 25, 40).
Αυτή είναι η διαφορά του έργου της Εκκλησίας από το έργο των άλλων φορέων. Η Εκκλησία στο πρόσωπο του άλλου δεν βλέπει μία ιδέα, μία φιλοσοφία δεν βλέπει μία κοινωνική πρακτική, δεν βλέπει καν ούτε ένα ηθικό καθήκον, δεν βλέπει κάτι το οποίο εξωτερικά επιβάλλει σε μία συμπεριφορά. Στο πρόσωπο του άλλου βλέπει τον Ίδιο τον Χριστό. Είδες τον αδερφό σου είδες Κύριον τον Θεόν σου Και μάλιστα να το προσέξουμε αυτό, στο πρόσωπο του κάθε άλλου ανεξαιρέτως. Ο Χριστός αδελφοί μου μας δίνει μία μεγάλη ευκαιρία, να αναπτύξουμε πραγματικά την προσωπικότητά μας, να δώσουμε αγάπη πραγματική και να κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού, να πετύχουμε δηλαδή τον προορισμό μας''.
Έργο μας , είπε ο Σεβασμιώτατος , είναι να ανοίξουμε τις καρδιές μας, ο ένας προς τον άλλον να μοιραστούμε τον πόνο μας, να μοιραστούμε τις λύπες μας, τις χαρές μας και να προχωρήσουμε μαζί.
Ακολούθως τον Ποιμενάρχη προσφώνησε η διακεκριμένη Ιατρός Ω.Ρ.Λ. της πόλης μας Μαρία Μαρμαρά, μέλος του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου της Μητρόπολης και εκ μέρους όλων των μελών του ευχήθηκε ''μία Αρχιερατεία, υγιή, θυσιαστική, Θεάρεστη και καλλίκαρπη, Αρχιερατεία προσφοράς και αγάπης, διαβεβαιώνοντάς τον ότι, σε κάθε έργο αγάπης, προσφοράς και διακονίας, όλα τα μέλη του Φιλοπτώχου Ταμείου θα είναι συμπαραστάτες και βοηθοί''.
Η κ. Μαρμαρά ευγενικά προσέφερε στον Σεβασμιώτατο μία όμορφη ανθοδέσμη , την οποία συνόδευε η ευχή ΑΞΙΟΣ!
Ο Σεβασμιώτατος αφού ευχαρίστησε την κ. Μαρμαρά, στην συνέχεια παρουσίασε στα μέλη των Φιλοπτώχων Ταμείων το νέο Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως μας, Πανοσιολ. Αρχιμ. π. Άγγελο Ανθόπουλο, για τον οποίο μίλησε με θερμά λόγια αγάπης και ευχαριστιών, τόσο ''για την πολυτάλαντη και πολυεπίπεδη προσωπικότητά του, όσο και ''για το τεράστιο Φιλανθρωπικό του έργο, ως μέλος του Γενικού Φιλοπτώχου Ταμείου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών και ως Πρόεδρος του Ενοριακού Φιλοπτώχου Ταμείου της πολυπληθούς Ενορίας του, τον Άγιο Αρτέμιο Παγκρατίου, εις το οποίο διακρίθηκε''.
Η όμορφη βραδιά έκλεισε με παραδοσιακά άσματα, τα οποία προσέφερε η Χορωδία της Σχολής Βυζαντινής Μουσικής της Μητρόπολης «Γερμανός ο Μελωδός», υπό την επιμέλεια του Διευθυντή Ανδρέα Ιωακείμ.
