Τα ασυνόδευτα , οι πρόσφυγες και εμείς ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)
Θα ξεκινήσω με μια ευχή . Εύχομαι πραγματικά τα δικά μας παιδιά να μην γνωρίσουν ποτέ στη ζωή τους τη φρίκη του πολέμου και του ξεριζωμού και να μην βρεθούν ποτέ στη θέση που βρίσκονται σήμερα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα .
Και υπάρχει η βεβαιότητα οτι αυτό που συμβαίνει σήμερα στις χώρες της Μέσης Ανατολής δεν πρόκειται ποτέ να το βιώσει η Ελλάδα , καθώς εδω υπάρχει μια ισχυρή αίσθηση εθνικής ταυτότητας .
Απο εκεί και πέρα ομως στα πρόσωπα αυτών των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων , που ερχονται απο διαλυμένες κοινωνίες και αποτυχημένα κράτη που εχουν καταρρεύσει απο εμφύλιους πολέμους , απεικονίζεται ενα δράμα .
Το δράμα για το τι μπορεί να συμβεί οταν απουσιάζει η εθνική ταυτότητα και κυριαρχούν οι εθνικοί και θρησκευτικοί διχασμοί , οπως συνέβη στις περιπτώσεις της Συρίας , της Λιβύης , του Αφγανιστάν , του Ιράκ , της Σομαλίας και σε αλλες χώρες που τροφοδοτούν με ξεριζωμένους ανθρώπους το μεταναστευτικό πρόβλημα . Τα ασυνόδευτα παιδιά στα Καμένα Βούρλα αναντίρρητα χρειάζονται προστασία . Εκείνο που οφείλουμε σε αυτά τα παιδιά είναι συμπόνοια και υποστήριξη . Και πιστεύω οτι κανένας σώφρων πολίτης αυτής της χώρας δεν εχει αντίρρηση ως προς αυτό .
Το δίλημμα δεν είναι αν είσαι με τους Καμενοβουρλιώτες που αντέδρασαν στην αιφνιδιαστική απόφαση φιλοξενίας ασυνόδευτων προσφυγόπουλων με κινητοποιήσεις κλείνοντας σχολεία και δρόμους , ή με τους πρόσφυγες και τους αλληλέγγυους που προσφέρουν ενα σημαντικό εργο στις Δομές Φιλοξενίας Προσφύγων στην Νησιωτική Ελλάδα και σε πολλές περιοχές της ενδοχώρας .
Το δίλημμα δεν είναι κάν αν είσαι με τους δεξιούς που θέλουν η κυβέρνηση να διώξει τους μετανάστες , ή με τους αριστερούς που τάσσονται υπερ μιας ανεμπόδιστης ελευσης μεταναστών και προσφύγων .
Αποψή μου είναι οτι δεν υπάρχει καν δίλημμα , αλλά ενα σοβαρό ζήτημα . Η αφομοίωση και ενσωμάτωση των μεταναστών -προσφύγων που εχουν μείνει στη χώρα μας . Και αυτό είναι ενα πολύ δύσκολο θέμα που χρειάζεται οργάνωση , συζήτηση , ενημέρωση , διαβούλευση με τις τοπικές κοινωνίες που δέχονται να φιλοξενήσουν εναν αριθμό προσφύγων . Επιβάλλει συμφωνίες με δικαιώματα , αλλά και υποχρεώσεις και καθήκοντα στους μετανάστες .
Πάνω απ'ολα τους υποχρεώνει να τηρούν τους νόμους του κράτους που τους φιλοξενεί και να σέβονται τους κανόνες της κοινωνίας στην οποία ζούν .
Διότι δεν μπορεί να υπάρξει αφομοίωση χωρίς κανόνες . Στην περίπτωση των Καμένων Βούρλων ,ηταν μια αντίδραση φόβου οτι τα ασυνόδευτα παιδιά ηταν μόνο η αρχή και οτι θα ακολουθήσει ενας μεγαλύτερος αριθμός μεταναστών στην περιοχή τους . Κακά τα ψέμματα . Η στάση της ελληνικής κοινωνίας και οχι μόνο των Καμένων Βούρλων , εχει αλλάξει μετά τα γεγονότα στον Εβρο και τη Μόρια . Η φύλαξη των συνόρων είναι αλλωστε το πρωταρχικό καθήκον ενός κυρίαρχου κράτους . Ο ανθρωπισμός και η αλληλεγγύη στους μετανάστες είναι δευτερεύων ζήτημα .
Ας το υπολογίσουν και αυτό οσοι εύκολα σπεύδουν να στοχοποιήσουν και να ''λιντσάρουν '' διαδικτυακά τις τοπικές κοινωνίες , χαρακτηρίζοντας ρατσιστές και φασίστες οσους ανησυχούν και αντιδρούν .
Στην περίπτωση βέβαια των 39 ασυνόδευτων παιδιών δεν εχουμε μια μαζική αφιξη μεταναστών για να δικαιολογούνται οι αντιδράσεις και οι ανησυχίες των πολιτών που αντέδρασαν με τον τρόπο που αντέδρασαν .
Σε κάθε περίπτωση το μεταναστευτικό δεν πρέπει να μας διχάσει , αλλά να μας προβληματίσει . Και το βέβαιο είναι οτι η ελληνική κοινωνία εχει αποδείξει πολλές φορές στην ιστορία της τα φιλόξενα , ανθρωπιστικά και αλληλέγγυα αισθηματά της στους ξένους συνανθρώπους μας . Πολύ περισσότερο στους κατατρεγμένους και ξεριζωμένους .
Εχω την αίσθηση οτι η Ελλάδα , στο μεταναστευτικό , σε αντίθεση με οτι συμβαίνει σε αλλα πιο προηγμένα κράτη , εχει κάνει πράξη τα λόγια του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ που ελεγε ''εχω ενα ονειρο οτι τα τέσσερα μικρά παιδιά μου θα ζήσουν κάποια μέρα σε ενα εθνος οπου δεν θα κρίνονται απο το χρώμα του δερματός τους αλλά απο το περιεχόμενο του χαρακτήρα τους '' .
Χρήστος Αλεξανδρής
Δημοσιογράφος
