Τη νύφη την πληρώνει ο λαός

Προχθές άκουσα ότι το κόστος του ελληνικού κράτους φτάνει τα 85 δις και ανατρίχιασα, είναι αδιανόητο αυτό που συμβαίνει, οι κυβερνήσεις κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν και μιλάμε για αναδρομικά (Από Αποφάσεις Δικαστηρίων) και αυξήσεις, πριν να έλθει η ανάπτυξη!;
Είναι νωπή στη μνήμη μας ακόμη η αύξηση του Λαφαζάνη στους υπαλλήλους της ΔΕΗ για «το πρωινό» και τώρα ψαχνόμαστε «γιατί το μαγαζί μπήκε μέσα» και προσπαθεί ο Χατζηδάκης να το «σώσει».
Είναι μεγάλο το κόστος για τo ελληνικό κράτος με όλα τα «ευαγή ιδρύματα» που έχουν περιέλθει σ’ αυτό, τα ονομαζόμενα «προίκα» και «ασημικά» (π.χ. ΔΕΗ, ΕΛΠΕ, ΕΛΒΟ, ΕΒΖ, ΛΑΡΚΟ, ΞΕΝΙΑ) και άλλες πολλές προβληματικές υποδομές που δήθεν θα τις εξυγιάνουν, αλλά τις αφήνουν να απαξιώνονται, και τελικά επιβαρύνουν τον πολίτη. Διότι συνήθως γεράζουν με την πάροδο του χρόνου ή λόγω φθορών απ’ τα αρπαχτικά, έτσι μένουν στα αζήτητα και την νύφη την πληρώνει ο λαός.
Με αφορμή το κόστος, λοιπόν, θέλω να καταθέσω σήμερα κάποιες σκέψεις από τα ερεθίσματα και τις εμπειρίες που αποκτήσαμε στην πορεία της ζωής μας, ως πολιτικά και κοινωνικά όντα, από την μεταπολίτευση και μετά.
Το κράτος πρέπει άμεσα να απαλλαγεί από τα βαρίδια (ΔΕΚΟ, τράπεζες κ.λπ.) και να κρατήσει τις απολύτως αναγκαίες επιχειρήσεις από τους χώρους όπως της Άμυνας, της υγείας και της παιδείας. Σ’ αυτά τα ιδρύματα και τις επιχειρήσεις, να δώσει τη δυνατόητα να λειτουργούν αυτόνομα και με αυτοχρηματοδότηση, με την εποπτεία του κράτους και όταν υπάρχει ανάγκη και κρίνεται αναγκαίο να επιδοτούνται.
Εδώ δεν έχουμε Δημόσιες επιχειρήσεις και ιδρύματα που να είναι πραγματικά «κοινής ωφέλειας», εδώ έχουμε τις επιχειρήσεις που προτεραιότητα έχουν να διορίζει η εκάστοτε κυβέρνηση τα στελέχη από τον κομματικό στρατό με παχυλούς μισθούς και οι επιχειρήσεις ας πάνε «κατά διαβόλου».
Το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση, πρέπει να αποκτήσει επιτελικό καθαρά χαρακτήρα, να προσδιορίζει τους στόχους και να θεσπίζει το πλαίσιο και τους κανόνες λειτουργίας των ενδιαφερόμενων πολιτών, στους τομείς που δραστηριοποιούνται.
Πρέπει να βοηθάει τους πολίτες και τις επιχειρήσεις και όχι να τους ταλαιπωρεί. Όλοι οι οργανισμοί του Δημοσίου και των ΟΤΑ χρειάζονται αναπροσαρμογή στα οργανογράμματά τους με βάση τις νέες τεχνολογίες.
Nα αποκτήσει ευέλικτη οργανωτική δομή που να μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες ανάγκες των πολιτών, της αγοράς και του κράτους, σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την παγκοσμιοποίηση.
Ακόμη πρέπει στις προσλήψεις να είμαστε φειδωλοί και με πραγματικά αξιοκρατικά κριτήρια, όταν δημιουργούνται ανάγκες. Έτσι θα μπορούμε να ελαφρύνουμε τα φορολογικά βάρη των πολιτών.
Σήμερα, ο προβληματισμός για περισσότερο ή λιγότερο κράτος, είναι απολύτως αναγκαίος. Πριν 40 χρόνια, η απάντηση ήταν άλλη. Σήμερα όμως, μετά από την εμπειρία των κρατικοποιήσεων των προβληματικών, των ΔΕΚΟ και το αποτέλεσμα του οργανισμού ανασυγκρότησης, είναι ξεκάθαρο πως το κράτος - κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει τον ξενοδόχο (ΞΕΝΙΑ) τον τραπεζίτη, τον πετρελαιοπαραγωγό κ.λπ. τουλάχιστον το δικό μας ελληνικό κράτος απέτυχε παταγωδώς.
Ένας άλλος παράγοντας (τα επαγγελματικά επιμελητήρια και οι ομοσπονδίες) που θα μπορούσε να βοηθήσει για την βελτίωση της κατάστασης, είναι άτολμος, από συνέδρια για την ανάπτυξη καλά πάνε, αν λέγανε και καμιά αλήθεια θα ήταν καλύτερα. Επιτέλους πρέπει να ασχοληθούν με τα καυτά προβλήματα, όπως είναι η αντιεργοδοτική «εργατική νομοθεσία» και ο εκσυγχρονισμός της, να μελετήσουν και να μας πουν, τι δεν ήταν σωστό και οδηγήθηκαν τόσες επιχειρήσεις σε κλείσιμο, με το ανάλογο κόστος σε χρήμα και σε θέσεις εργασίας;
Πρέπει επιτέλους το πάθημα (της κρίσης στην Ελλάδα) να μας γίνει μάθημα και στο μέλλον να είμαστε πιο προσεκτικοί (ειδικά οι πολιτικοί μας) δέστε που μας οδήγησαν «τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα», η αμετροέπεια και η ανευθυνότητα.
Πρέπει επιτέλους να φτιάξουμε ένα κράτος πιο λειτουργικό που να λύνει προβλήματα και όχι να προσθέτει στην καθημερινότητα, που να κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών, για να μπορούμε να μιλάμε για ανάπτυξη και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κάτι λέει και έχει δημιουργήσει ένα κλίμα, αλλά ο ρυθμός που κινείται δεν ξέρω αν είναι ο σωστός, εκ του αποτελέσματος θα κριθεί όμως και αυτή η κυβέρνηση.

Σ.Σ.
Οι ατομικές εξαιρέσεις της προσφοράς προσώπων ή τμημάτων, δεν αναιρούν τον κανόνα της αδιαφορίας της πλειοψηφίας για τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους προς τους πολίτες από την θέση που κατέχουν στο Δημόσιο.

Σπύρος Αλ. Ρίζος