Ζήτημα ζωής και θανάτου ! (Αρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

 

O μάνατζερ της Λίβερπουλ Μπίλ Σάνκλυ είπε κάποτε αστειευόμενος οτι το ποδόσφαιρο δεν είναι ζήτημα ζωής και θανάτου . Είναι ακόμα σπουδαιότερο . Η πολιτική ομως είναι ζήτημα ζωής και θανάτου , καθώς οι αποφάσεις των πολιτικών ηγετών αφορούν τις ζωές μας . Για παράδειγμα ποιός θα ηθελε σήμερα να ζεί στη Συρία . Πιστεύω κανείς . Ποιός δεν θα ηθελε ομως να ζεί στη Δανία με την υψηλή ποιότητα ζωής  ;

Στην Ελλάδα υπάρχει μια παράδοση στο στίβο της πολιτικής . Να δοξάζουμε αυτούς που μας χαιδεύουν τα αυτιά και να λιθοβολούμε αυτούς που αποτρέπουν με τις επιλογές τους ενα μεγάλο κακό . Τον Χαρίλαο Τρικούπη δεν τον εκλέξαμε ουτε βουλευτή . Τον κέρδισε ο Γουλιμής . Τον Ελευθέριο Βενιζέλο τον αναθεματίσαμε . Στα χρόνια της μεταπολίτευσης στείλαμε κακήν κακώς στο σπίτι τους τους πολιτικούς εκείνους που προσπάθησαν να μεταρρυθμίσουν τα κακώς κείμενα , στηρίζοντας με την ψήφο μας τους λαικιστές και τους δημαγωγούς που υπόσχονταν πράγματα που ηταν αδύνατον να υλοποιήσουν .

Οπως και να το κάνουμε είναι βαρύ και ανθυγιεινό επάγγελμα η ασκηση της πολιτικής . Η ζωή των πολιτικών περνά απο κόσκινο , ενω συχνά οι οικογενειές τους βρίσκονται στο στόχαστρο , υφίστανται την σπίλωση και τον διασυρμό , την δυσφήμιση του ονοματός τους . Τα γράφω ολα αυτά σήμερα , παρακολουθώντας τις εξελίξεις στο διατυμπανισμένο ως το μεγαλύτερο σκάνδαλο απο συστάσεως ελληνικού κράτους , την υπόθεση με την φαρμακοβιομηχανία Νοβάρτις .

Οι εξελίξεις στο θέμα αυτό είναι αρρηκτα συνδεδεμένες με το μνημόνιο και τα δυσάρεστα μέτρα που αναγκάστηκαν να πάρουν λόγω της χρεοκοπίας , οι πολιτικοί της συγκυβέρνησης Σαμαρά -Βενιζέλου . Ο αντιμνημονιακός αγώνας του ''κόμματος '' των αγανακτισμένων ελλήνων κατέληξε τελικά στην κατασυκοφάντηση , την λοιδορία , τη λασπολογία και την ηθική εξόντωση εκείνων των πολιτικών που μπροστά στην απειλή μιας ολοκληρωτικής καταστροφής , επέλεξαν να αναλάβουν το πολιτικό κόστος των μεγάλων περικοπών στους μισθούς , τις συντάξεις και τις φαρμακευτικές δαπάνες του κράτους , προκειμένου να σώσουν τη χώρα απο την ατακτη χρεοκοπία .

Δεν είναι τυχαίο οτι επι ενα χρόνο ''είχαν κρεμαστεί στα μανταλάκια'' η συγκυβέρνηση Σαμαρά -Βενιζέλου καθώς και τα ονόματα εκείνων των υπουργών της συγκυβέρνησης που επι των ημερών τους η φαρμακευτική δαπάνη μειώθηκε δραστικά .