Ο Στρατηγός Γράψας φωνάζει «παρών» συνεχίζοντας να εμπνέει

Γράφει ο Νικόλαος Ζαΐμης
Δημοσιογράφος – Θεολόγος

Τον σεβασμό και την τιμή που πρέπει να δίνεται σε ανθρώπους που συνέβαλαν τα μέγιστα, εκτός από την επιτέλεση του καθήκοντος, στην έμπνευση και προαγωγή των αξιών στις επόμενες γενιές που καλούνται να πράξουν το ίδιο, ανέδειξε η βράβευση, πριν λίγες ημέρες, του Επίτιμου Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας, Στρατηγού Δημητρίου Γράψα, από την «Πρωτοβουλία Πολιτών Λαμίας».
Η κίνηση αυτή επιβεβαιώσε το υψηλό αίσθημα φιλοπατρίας που διακατέχει τον τιμώμενο.
Μάλιστα, η βράβευση έγινε στην καρδιά του περιβάλλοντος που έλαβε τα πρώτα διδάγματα που γέννησαν αυτό το αίσθημα, την Φθιώτιδα.

Στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου της Λαμίας, παρουσία εκλεκτών ομιλητών και ανθρώπων της πρώτης γραμμής σε θέματα θωράκισης και άμυνας της χώρα, όπως ο Φθιώτης Υπουργός Οικονομικών κ. Χρήστος Σταϊκούρας, ο Επίτιμος Αρχηγός ΓΕΣ κ. Αλκιβιάδης Στεφανής και οι υπόλοιποι ομιλητές, ο Στρατηγός Γράψας, με τα λίγα που κατάφερα να ακούσω και να διαβάσω, καθώς επαγγελματικοί λόγοι δεν μου επέτρεψαν να βρεθώ στην πόλη την ημέρα της εκδήλωσης, φώναξε για ακόμη μία φορά «παρών».
Πώς έγινε αυτό; Την ώρα που ανέβηκε στο βήμα για να απευθύνει χαιρετισμό, όπως το συνηθίζει ένας μάχιμος της ζωής και της καθημερινότητας, δεν αναφέρθηκε στις δάφνες του παρελθόντος. Μίλησε για την σκληρή πραγματικότητα των Ενόπλων Δυνάμεων που οδηγεί στο επιθυμητό αποτέλεσμα, δηλαδή την εκπαίδευση των στελεχών, ανδρών και γυναικών, σε συνθήκες πραγματικής μάχης. Ένα αποτέλεσμα που πολλές φορές μπορεί να αποβεί μοιραίο. Αυτό δείχνει ότι το ανθρώπινο δυναμικό των Ενόπλων Δυνάμεων δεν ασκεί μόνο ένα επάγγελμα αλλά, ανά πάσα ώρα και στιγμή, μπορεί να θυσιάσει ακόμα και τη ζωή του, γιατί πέρα από την επαγγελματική σχέση, έχει ορίσει να φυλάσσει Θερμοπύλες.
Αυτό ήρθε να μας υπενθυμίσει το οδυνηρό συμβάν με την απώλεια των δύο πιλότων στα ανοιχτά της Ανδραβίδας την τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου. Σε αυτό στάθηκε ιδιαίτερα στον λόγο του ο Στρατηγός Γράψας. Χαρακτηριστικά ανέφερε: «Οι Ένοπλες Δυνάμεις, να είστε σίγουροι ότι σήμερα με την εκπαίδευση την οποία έχουνε, εκπαιδεύονται κάτω από ακραίες συνθήκες, επικίνδυνες συνθήκες. Είδατε τα αποτελέσματα πριν λίγες ημέρες όταν χάσαμε αυτούς τους δύο ήρωες πιλότους, και είναι ήρωες γιατί ξέρανε τι κάνανε, ξέρανε που πηγαίνανε, γνωρίζανε την υψηλή επικινδυνότητα αυτού που κάνανε, και όμως το κάνανε για να διατηρήσουν σε υψηλή επιχειρησιακή ετοιμότητα και ικανότητα τις Ένοπλες Δυνάμεις».
Σε αυτά τα λόγια θα ήθελα να σταθώ ιδιαίτερα. Πρώτον, ο Στρατηγός, χρησιμοποιώντας τη λέξη «χάσαμε» δηλώνει με τον πιο δυνατό τρόπο τη σημασία που έχει η απώλεια μιας ζωής στο στράτευμα. Δεν φεύγει απλά ένα μέλος. Φεύγει ένα κομμάτι από το είναι της καθημερινότητάς τους. Φεύγει ένα κομμάτι της Ελλάδας. Ανεβαίνοντας την ιεραρχία ένα στέλεχος των Ενόπλων Δυνάμεων αποκτά όλο και περισσότερα παιδιά. Ο Στρατηγός Γράψας με το ρήμα που χρησιμοποιεί εκφράζει την απώλεια και των δικών του παιδιών.
Έτσι αισθάνεται τους δύο πιλότους.
Δεύτερον, μέσα σε λίγες μόνο λέξεις, περιγράφει γιατί είναι η αποστολή των στελεχών, ακόμα και σε περίοδο ειρήνης, δύσκολη. Την απάντηση την δίνει ο ίδιος. Γιατί χρειάζεται εκπαίδευση. Σκληρή εκπαίδευση. Το γνωρίζει πολύ καλά ο ίδιος καθώς η εμπειρία των 38 χρόνων από την ενεργή παραμονή του στο στράτευμα δεν μας αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης. Για εμάς τους πολίτες αυτή η εκπαίδευση μπορεί να μην σημαίνει τίποτα, διότι απολαμβάνουμε το αγαθό της ειρήνης. Πόσος κόπος, όμως, χρειάζεται για να εξασφαλίζεται καθημερινά το αγαθό αυτό; Πολύς κόπος που πολλές φορές μπορεί να γίνει και επώδυνος.
Τρίτον και τελευταίο η λέξη «ήρωες». Πολλοί την αμφισβητούν καθώς, με βάση την ιστορία, «ήρωες» αναδεικνύουν τα πεδία των μαχών. Και όμως στην εποχή μας το μεγαλύτερο πεδίο μάχης είναι η σκληρή εκπαίδευση που φέρνει το επιθυμητό αποτέλεσμα, που δεν είναι άλλο από την επιτυχή έκβαση της αποστολής του επιχειρησιακού σχεδίου, το οποίο εκτελείται υπό πραγματικές συνθήκες μάχης. Ιδού η απόδειξη λοιπόν…. Η εκδήλωση, σύμφωνα με τα ρεπορτάζ που διάβασα, ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε με αναφορά στους δύο αυτούς ήρωες που στα φέρετρά τους, έστω και για λίγες ώρες, κατάφεραν να ενώσουν.
Η τιμή στον Στρατηγό Γράψα από τους συμπολίτες του είναι κάτι υψηλότερο από μια απλή κίνηση για την προσφορά του στις σημαντικές θέσεις που του εμπιστεύθηκε η πατρίδα.
Συνειδητά από την αποστρατεία του και μετά επιλέγει να ζει στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την μαρτυρική Υπάτη. Σε μία εποχή που η Ελλάδα όλο και περισσότερο αναζητά τις αξίες που φθίνουν μέσα στις παγκόσμιες εξελίξεις, η φωνή του Στρατηγού Γράψα φωνάζει «παρών» από τη Φθιωτική γη σε όλα τα τρέχοντα που προάγουν τις αξίες. Με το παράδειγμα και την αφοσίωσή του ενέπνευσε πολλά στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων.
Είμαι βέβαιος ότι συνεχίζει και θα συνεχίσει να εμπνέει.