ΘΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ: ΕΜΠΟΡΟΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ ΚΑΙ ΖΩΟΠΑΝΗΓΥΡΕΙΣ, 1867.
Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος.
Την 15ην τρέχοντος μηνός - Αυγούστου - τελούνται εμπορικαί πανηγύρεις, μία εις Λιβαδιάν και ετέρα εις Φάρσαλον του Οθωμανικού. Ευτυχώς κατά τηλεγράφημα του εν Λαμία ελληνικού Προξένου επιτράπη από τας τουρκικάς αρχάς η αγορά και εξαγωγή παντός είδους ζώων και άλλων προϊόντων, ώστε πολλοί έμποροι αργούντες μέχρι τούδε ένεκα των εν Θεσσαλία ανωμαλιών, έσπευσαν εξελθόντες και άλλοι παρασκευάζονται εις τούτο αι αρμόδιαι αρχαί, ελπίζοντες ότι θα φροντίσωσι να εξασφαλίσωσι τας οδούς ίνα μη συμβή δυστύχημα τι.
Ετέρα πανήγυρις τελείται εις την Πρωτεύουασαν του δήμου Σπερχειάδος, το χωρίον Αγά - η Σπερχειάδα σήμερα- την 20ην τρέχοντος, ομοίως εις Καρπενήσι της Ευρυτανίας, άλλη ενταύθα την 29ην του ιδίου μηνός, και τελευταία την 14ην Σεπτεμβρίου εις Υπάτην, άπασαι δε διαρκούσι επί τρείς έως πέντε ημέρας, τα προϊόντα όσα μεταφέρονται προς πώλησιν και παντός είδους ζώα, τυρός, βούτυρον, υφάσματα βαμβακερά και μάλλινα, δέρματα κατεργασμένα και μη, εφέτος δε πλήρες τυρού και βουτύρου, εις πάντα προβλέπεται ευθυνία.
ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ, 10 /8 /1867, αριθ, φ, 282.
Στην πόλη μας, λειτουργούσαν δύο λογιών παζάρια – τα ετήσια και το εβδομαδιαίο. Το εαρινό- ανοιξιάτικο – εμποροπανήγυρις και ζωοπανήγυρις, έχει τις ρίζες του βαθιά μέσα στο χρόνο, γραφτά σε χαρτιά το συναντάμε το 1680. Κράτησε την παρουσία του και το εμπόριο της Λαμίας και της περιοχής μέχρι το 1961. Αντικαταστάθηκε από τη δημιουργία της Πανελλήνιας Έκθεσης.
Το άλλο το φθινωπορινό, δημιούργημα του Δημάρχου Κυριακού Τασσίκα και του Δημοτικού του Συμβουλίου, με Βασιλικό Διάταγμα στις 9 Ιουλίου 1856.
Ο ίδιος ο δήμαρχος, θέλοντας να εξηγήσει στους δημότες του τους λόγους της δημιουργίας ενός δευτέρου παζαριού, θα προβεί στην πιο κάτω ανακοίνωση: « Τα πλεονεκτήματα της Λαμίας δια εμπορικά συναλλάγματα και το εμπόριον εν γένει είναι γνωστά, ιδίως διά την θέσιν της.
Η Λαμία είναι δίοδος των εισερχομένων και εξερχομένων του κράτους, το κέντρον της εμπορικής συνεννοήσεως και οι εμπορευόμενοι θέλουν εύρει όλας τας ευκολίας δια τας εμπορικάς των υποθέσεις.
Εις αυτήν θέλουν συρρεύσουσει έμποροι και πωληταί, ένθεν μεν αφ’ ολοκλήρου της Ελλάδος, ένθεν δε εκ των γειτονικών επαρχιών της Οθωμανικής Επικρατείας, ήτοι της Θεσσαλίας, Μακεδονίας και Ηπείρου…» Γνωστές άλλωστε οι προσπάθειες των κατά καιρούς αρχόντων μας να του βάλουν ταφόπετρα!
Είναι τάχατες αναχρονιστικό, παλιομοδίτικο, δεν το θέλουν οι έμποροι. Όμως, υπάρχουν τρόποι της θετικής λειτουργίας του. Είναι ένας μακροχρόνιος θεσμός-και οι θεσμοί δεν καταργούνται. Είναι μέρη της ΙΣΤΟΡΙΑΣ ενός Λαού!!
Ιστορία δεν είναι μόνον οι πόλεμοι, αλλά και τα ήθη, τα έθιμα, οι θεσμοί… όλα αυτά που διαμορφώνουν ένα λαό, που τον διατηρούν, τον συντηρούν και τον κάνουν διαφορετικό.
Το βδομαδιάτικο παζάρι – το Σαββατιάτικο - λειτουργεί από το έτος 1834. Σε τούτο προσέτρεχαν έμποροι και παραγωγοί από τη γύρω περιοχή. Ήταν μία μικρογραφία των πιο πάνω παζαριών.
Σήμερα λειτουργεί ως Λαϊκή Αγορά.
Ο Λαμιώτης έμπορος Βαγγέλης Κατσαντώνης μαζί με το προσωπικό του μπροστά από το εμπόρευμά τους σε ένα από τα παζάρια μας, στην πλατεία Πάρκου, το έτος 1947.
