ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ… ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΜΟΖΑΜΒΙΚΗΣ

Το φετινό Μεγάλο Σάββατο, πέραν της θρησκευτικής ιδιαιτερότητάς του, επιφύλαξε για τους κατοικούντες και καταγόμενους απ’ τα χωριά του Δήμου Αμφίκλειας-Ελάτειας και ιδιαίτερα για τους Τιθωριώτες, ένα δυσάρεστο μαντάτο, του οποίου χρειάστηκαν αρκετή ώρα να συνειδητοποιήσουν το μέγεθός του.

Ένα βλαστάρι της Τιθωριώτικης γης, μετά από σύντομη, αλλά μεστή παρουσία του στην επίγεια ζωή, απεδήμησεν εις τας «αιωνίας μονάς», αφήνοντας ένα τεράστιο και δυσαναπλήρωτο κενό.

Ο Αρχιεπίσκοπος Μοζαμβίκης, κυρός Χρυσόστομος (κατά κόσμον Γεώργιος Καραγκούνης), άφησε την τελευταία του πνοή στη μακρινή αφρικανική χώρα, όπου τα τελευταία χρόνια, έδινε τη δική του μάχη για την εδραίωση και ενίσχυση της Ορθόδοξης Χριστιανικής Θρησκείας.

Ο σύντομος, επί γης, βίος του, ήταν μια αδιάκοπη μάχη για την Ορθοδοξία, ιδιαίτερα στις χώρες της αφρικανικής ηπείρου, μέσα από τις δράσεις, του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, ξεκινώντας από τη Λιβύη, την Αλεξάνδρεια και τελικά από τον Επισκοπικό θρόνο της Μοζαμβίκης.

Γόνος φτωχικής αγροτικής οικογένειας, γεννήθηκε στα 1960, στις υπώρειες του Παρνασσού, πάνω στα αρχαιολογικά ευρήματα της αρχαίας Τιθόρας, σημερινής Τιθορέας.

Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, φοίτησε στο Εκκλησιαστικό Λύκειο Λαμίας, αλλά όντας πνεύμα ανήσυχο και θέλοντας να εντρυφήσει στις αλήθειες της Ορθοδοξίας, παρακολουθεί την Ανωτέρα Εκκλησιαστική Σχολή της Αθήνας και σπουδάζει στην Θεολογική Σχολή του ΕΚΠΑ.

Συνέχεια εμπλουτίζει τις γνώσεις του και την επιστημονική του επάρκεια, παρακολουθώντας μαθήματα Κοινωνιολογίας, Ψυχολογίας και Φιλοσοφίας, ενώ αποφοιτά και από τη Σχολή Κατηχητών της Αποστολικής Διακονίας.

Μ’ όλα αυτά τα εφόδια, αποφασίζει ν’ ακολουθήσει το μοναχικό βίο και στα 1983, αρχίζει την ιερατική του ζωή, από την Ιερά Μονή Αγάθωνος, όπου εκάρη μοναχός απ’ τον αείμνηστο αρχιμανδρίτη π. Γερμανό Δημάκη.

Ακολουθεί η χειροτονία σε Διάκονο από τον αείμνηστο Μητροπολίτη Φθιώτιδας, κυρό Δαμασκηνό και η τοποθέτησή του στον Ιερό Ναό Αγίου Παντελεήμονος Καμένων Βούρλων (1983).

Τρία χρόνια αργότερα (1986) χειροτονείται Πρεσβύτερος επίσης απ’ τον κυρό Δαμασκηνό και τοποθετείται στον Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στη γενέτειρά του Τιθορέα, όπου παρέμεινε επί δεκαετία περίπου, λαμβάνοντας και το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη.

Μετά από ένα σύντομο πέρασμα από ενορίες της Αττικής, πραγματοποιεί το μεγάλο του όνειρο, να βρεθεί σε χώρες του εξωτερικού και να υπηρετήσει τον μεγάλο ιεραποστολικό αγώνα της στήριξης και εδραίωσης της Ορθοδοξίας.

Ξεκίνημα από τη Λιβύη, όπου αναγκάζεται ν’ αποχωρήσει, μαζί με την Ορθόδοξη Κοινότητα λόγω των πολιτικών ταραχών.

Τοποθετείται στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας και στη συνέχεια εκλέγεται Μητροπολίτης Μοζαμβίκης, γεγονός που χαιρετίστηκε με ιδιαίτερο ενθουσιασμό τόσο από το Μητροπολίτη Φθιώτιδας, όσο και από τη γενέτειρά του, Τιθορέα.

Παράλληλα με την ποιμαντική του (πλούσια) δραστηριότητα, δημοσίευσε, κατά καιρούς, άρθρα θρησκευτικού, επιστημονικού και κοινωνικού περιεχομένου, στον ημερήσιο και περιοδικό Τύπο.

Ιδιαίτερης σημασίας, υπήρξε το συγγραφικό του πόνημα που αναφέρεται στο Βίο του Οσίου Αββά Ζωσιμά καθώς και δημοσίευση, στο ίδιο πόνημα, της ιερής ακολουθίας στη μνήμη του Οσίου, την οποία συνέθεσε ο Πανεπιστημιακός Δάσκαλος και Υμνογράφος της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, Χαράλαμπος Μπούσιας.

Μάλιστα, ο εκλιπών «έτρεξε» όλες τις διαδικασίες για να εγκριθεί η ακολουθία απ’ τη Διαρκή Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Η ιδιαιτερότητα συνίσταται στο γεγονός ότι ο Όσιος Αββάς Ζωσιμάς, τιμάται ιδιαίτερα στην Τιθορέα, όπου υπάρχει ναός στη μνήμη του Οσίου, μοναδικός στον ελλαδικό χώρο, με τον τιμώμενο Όσιο, να ευλαβούνται βαθιά οι κάτοικοι του χωριού, αλλά και της ευρύτερης περιοχής.

Ο εκλιπών δεν ήταν δυνατό ν’ αποτελέσει εξαίρεση στα ευλαβή αισθήματα προς τον Όσιο, πραγματοποιώντας παράλληλη πορεία με αυτή του Οσίου, στην Αφρικανική ήπειρο.

Μας καταλείπει την προσπάθεια και την απλότητα του χαρακτήρα του, τις συμβουλές και το ανύστακτο ενδιαφέρον του για όλους τους συγχωριανούς του.

Χαρακτηριστικό της απλότητάς του, ήταν το γεγονός ότι όταν επισκεπτόταν τη γενέτειρα γη, με άδεια του Μητροπολίτη Φθιώτιδας, ιερουργούσε στα χωριά της Λοκρίδας, μόνος χωρίς την παρουσία άλλων ιερέων.

Πολλές οι θύμησες, αλλά η συγκίνηση της απώλειας εμποδίζει το μολύβι να τρέξει στο χαρτί και ν’ αποτυπώσει στιγμές και αναμνήσεις.

«Χρυσοστόμου του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Μοζαμβίκης αιωνία η μνήμη».

Νικ. Ζ. Καλαντζής
Συνταξιούχος Δάσκαλος