28η Οκτωβρίου - ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΔΙΑΤΕΛΕΙ

Γράφει ο Ηλίας Σπυρόπουλος
συνταξιούχος εκπαιδευτικός

Με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ στις 28 Οκτωβρίου, τις γιορταστικές εκδηλώσεις, παρελάσεις κλπ. ενάντια στην τότε ιταμή απαίτηση των Ιταλών να τους παραδώσουμε, Πατρίδα – Ελλάδα, θα καταθέσω ορισμένες σκέψεις, τις οποίες θα προσπαθήσω να μεταφέρω και στους αναγνώστες, πιστεύοντας ότι θα έχω και τη σύμφωνο γνώμη τους.

Σ’ αυτές λοιπόν τις γιορταστικές εκδηλώσεις – παρελάσεις στρατιωτικές και όχι μόνο, συγκεντρώνονται όλοι οι ερεθισμοί που χρειάζονται για να κουβαλήσουν τη μνήμη μας στις ανταριασμένες ράχες των Ελληνικών βουνών, καθώς ο αχός – ΑΕΡΑ – συνθλίβεται στις ρεματιές ανάμεσα στα γεγονότα που γράφονται τα έπη.

Ο χρόνος βαδίζει ακάθεκτα και σήμερα μιλάμε για παγκόσμια κοινωνία ισότητας λαών – ανθρώπων. Ναι αλλά απ’ ότι όλοι γνωρίζουμε η ισότητα αυτή φτάνει ως εκεί που αρχινάει το συμφέρον ΚΑΠΟΙΩΝ.

Η Ηθολογία, η καινούργια αυτή επιστήμη που μελετά και την συμπεριφορά των ζώων, προσπαθεί να βγάλει ορισμένα συμπεράσματα από τη συμπεριφορά του πιο παράξενου και ίσως αρπακτικού ζώου του HOMO SAPIENS, που μας φέρνει πάραυτα στη θύμηση τον ανεκδιήγητον εκείνον δικτάτορα, που φορτωμένος εξουσία εκφράζει την επιθυμία για έναν περίπατο στην Ελλάδα. Καμιά φορά και ίσως συχνά σ’ ορισμένους ηγέτες γίνονται στον οργανισμό τους κάτι διεργασίες, οι οποίες επενεργούν στην απελευθέρωση του αισθήματος ενοχής, γιατί αυτό το αίσθημα τους προστατεύει από το σαδισμό και τις ένοχες διαθέσεις. Έτσι λοιπόν ελευθερωμένοι από το αίσθημα ενοχής, γίνονται επικίνδυνα επιθετικοί, επιθετικότητα συνυφασμένη με δειλία.

Γιατί οι δειλοί έχουν την τάση να είναι επιθετικοί. Η πατρίδα μας από αρχαιοτάτων χρόνων έχει τρομερές εμπειρίες πάνω στο ζήτημα αυτό. Πάντοτε αυτοί οι θρασύδειλοι εχθροί μας ήταν 4 – 5 φορές περισσότεροι από μας και πολύ υπέρτεροι σε άψυχο υλικό.

Και όμως παρόλα αυτά νικητές δεν ήταν αυτοί!! Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μαραθώνα, 1821, 1912, 1922, αλλά και το έπος του ’40, που ξεπέρασε ακόμα και την από τους αρχαίους κληρονομιά μας.

Ίσως αυτό συμβαίνει γιατί πάντα οι Έλληνες εκφράζουν το πνεύμα της αρετής, του χρέους απέναντι στην πατρίδα και πάντα με το συναίσθημα, ότι πολεμούν για πατρίδα, λευτεριά και δικαιοσύνη.

Αυτό σημαίνει, πως η φιλοσοφία των Ελλήνων σε τέτοιες περιπτώσεις μετατρέπεται σε αγωνιστική δραστηριότητα και όχι σε νηφάλια θέαση των γεγονότων και των φαινομένων.

Σ’ αυτές τις περιπτώσεις τα παιδιά της Ελλάδος αδράχνουν τους σταυρούς και τα λάβαρα από τα χέρια των νεκρών προγόνων τους και ξεπλένουν με το αίμα την προσβολή του Έθνους.

Γιατί πάντα στην καρδιά του Έλληνα είναι ριζωμένο, ότι ο καλύτερος θάνατος και η δόξα η αιώνια έρχονται μόνο σαν καθένας για την πατρίδα θυσιάζεται.

Και οι εκάστοτε εχθροί της Ελλάδος δεν πρέπει να ξεχνούν, πως στην κακοτράχηλη τούτη γωνιά, οι Έλληνες ποτέ δε μέτρησαν τη δύναμη με το ατσάλι και τους αριθμούς, αλλά με της ψυχής το πύρωμα και με αίμα.

Ο ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ μας λέει ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΔΙΑΤΕΛΕΙ το γένος των Ελλήνων και βέλτιστα πολιτευόμενο και δυνάμενον άρχειν πάντων μια τυγχάνουν πολιτείας (Πολιτικό Β31)

Δηλαδή: Ζει ελεύθερα το γένος των Ελλήνων και κυβερνιέται πολύ καλά και θα μπορούσε να άρχει πάνω σ’ όλους αν ήταν πολιτικά ενωμένο.

Κι εμείς το ελπίζουμε και το πιστεύουμε όπως κατ’ επανάληψη στις δύσκολες στιγμές έχει αποδειχτεί ότι τέτοιο θα μείνει πάντα είτε το θέλουν είτε όχι οι εχθροί μας.

Αυτές τις σκέψεις καταθέτει ο γράφων υμνώντας το έπος του ’40.

Ζητώ η 28^η Οκτωβρίου