Αυτή είναι η Τουρκία, αυτή είναι η Ελλάδα!

Γράφει ο Χρήστος Αλεξανδρής

Τα πράγματα στην διεθνή διπλωματία είναι απλά. Ο ισχυρός επιβάλλει όχι μόνο την ατζέντα αλλά και με ποιούς θα συναντηθεί και ποιούς όχι Το ίδιο συνέβη και στην πολυδιαφημιζόμενη συνάντηση Ερντογάν-Μητσοτάκη.  

Στην προκειμένη περίπτωση ο Τούρκος πρόεδρος αποφάσισε να ακυρώσει το προγραμματισμένο ραντεβού με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Δεν χωρούσε βλέπετε στο βαρύ πρόγραμμα του Τούρκου ηγέτη η συνάντηση με τον Κυριάκο Μητσοτάκη γι αυτό και προτίμησε ο Τούρκος ηγέτης να βγάλει από τη λίστα αυτό το ραντεβού. Για το οποίο εμείς τις προηγούμενες ημέρες καλλιεργούσαμε προσδοκίες με δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών στα μέσα ενημέρωσης ότι αυτή η συνάντηση είναι κρίσιμης σημασίας για τις ελληνοτουρκικές διαφορές.

Μετά την ψυχρολουσία της ακύρωσης της συνάντησης, τα ίδια στελέχη που έλεγαν ότι αυτό το ραντεβού δεν θα είναι εθιμοτυπικό και ότι θα τεθούν ζητήματα κρίσιμα για τα εθνικά μας θέματα από την πλευρά του Έλληνα πρωθυπουργού, λένε σήμερα ότι “δεν τρέχει και τίποτα” που δεν έγινε αυτή η συνάντηση. Τι είχαμε τι χάσαμε δηλαδή. Άλλωστε υποστηρίζουν δεν ήταν η ελληνική πλευρά που ακύρωσε τη συνάντηση.

Φιλότιμη η προσπάθεια τους να υποβαθμίσουν το θέμα αλλά υποτιμούν και τη νοημοσύνη μας. Καθαρές κουβέντες.

Στη διεθνή διπλωματία οι συμβολισμοί μετράνε. Παράγουν πολιτική. Διαμορφώνουν εξελίξεις. Προωθούν ή ματαιώνουν εξοπλιστικά προγράμματα και αναθεωρητικά σχέδια.

Το ότι ακυρώθηκε το ραντεβού των δύο ηγετών ακόμη κι αν αυτό δεν έγινε με δική μας ευθύνη, πρέπει να παραδεχτούμε ότι δεν είναι και η καλύτερη εξέλιξη για την εξωτερική μας πολιτική και την ελληνική διπλωματία.

Τα τελευταία χρόνια η ελληνική εξωτερική πολιτική στήριξε πολλά στις καλές προθέσεις, στο διάλογο, στην πολιτική των ήρεμων νερών, στην αναζήτηση μιας ελάχιστης βάσης συνεννόησης με τον γείτονα και στην οικοδόμηση ενός κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης μεταξύ των δύο κρατών. Τα τελευταία χρόνια διακηρύξαμε πολλές φορές τη φιλία μας με τον γείτονα. Ακόμη και τότε που μας απειλούσε ότι “θα έρθει μια νύχτα ξαφνικά”, εμείς τονίζαμε την ανάγκη του διαλόγου, της επωφελούς αμοιβαίας συνεργασίας και δεν κλείσαμε, παρά τις απειλές, κανένα δίαυλο επικοινωνίας με την τουρκική εξωτερική πολιτική.

Σήμερα η διακήρυξη των Αθηνών αποτελεί κενό γράμμα. ( Εδώ αποτελεί κενό γράμμα ολόκληρος ΟΗΕ -βλέπε δηλώσεις Τραμπ -, η διακήρυξη των Αθηνών θα έμενε όρθια). Αποδεικνύεται με πολύ καθαρό τρόπο ότι δεν την πίστεψε ποτέ η άλλη πλευρά. Απλά τη χρησιμοποίησε για να προωθήσει τα συμφέροντά της στη διεθνή κοινότητα. Φαίνεται ότι η άλλη πλευρά όλες αυτές τις... επιθέσεις φιλίας και καλής γειτονίας, αν δεν τις εκλαμβάνει ως αδυναμία σίγουρα τις χρησιμοποιεί για την έξωθεν καλή μαρτυρία, για τη βελτίωση των σχέσεων της με Ευρωπαίους και Αμερικανούς, πολύ περισσότερο τώρα που στο τιμόνι της υπερδύναμης είναι ένας Τράμπ, ο οποίος έχει εκφραστεί με κολακευτικά λόγια για τον Τούρκο ηγέτη, δέχεται να συναντηθεί μαζί του χωρίς να έχει προηγηθεί κάποια συνάντηση με τον Έλληνα πρωθυπουργό.

Στο σκεπτικό τέτοιων ηγετών που δεν τηρούν το λόγο τους η αγένεια γίνεται όπλο διαπραγμάτευσης, ενώ οι τρόποι καλής συμπεριφοράς εκλαμβάνονται ως αδυναμία. Αλλά αυτή είναι η Τουρκία και αυτή είναι η Ελλάδα και δεν θα αλλάξει πολιτική επειδή ακυρώθηκε το ραντεβού του Έλληνα πρωθυπουργού με τον Τούρκο ηγέτη.

Η Ελλάδα δεν αμφιταλαντεύεται ανάλογα με τη συγκυρία.

Η Ελλάδα είναι μια ελεύθερη δημοκρατική χώρα και μια πολιτισμική δύναμη στον κόσμο. Όσο ρομαντικό κι αν ακούγεται αυτό, εκεί βρίσκεται η δύναμή μας και όχι τόσο στα Rafal. H Ελλάδα είναι μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης και αποτελεί εγγυητή της ειρήνης, της ασφάλειας και της συνεργασίας μεταξύ των κρατών στην Νοτιοανατολική Ευρώπη και τη Μεσόγειο.

Η Ελλάδα δεν κρατά ίσες αποστάσεις, ούτε παίρνει ουδέτερες θέσεις σε κρίσεις και σε πολεμικές συγκρούσεις. Τις δυτικές αξίες και τις φιλελεύθερες δημοκρατίες υπερασπίζεται.

Το πρόβλημα είναι στους άλλους και κυρίως στους Ευρωπαίους και Αμερικανούς φίλους και συμμάχους μας που δείχνουν να μην το αντιλαμβάνονται όσο καθαρά θα έπρεπε και είναι έτοιμοι να κάνουν εκπτώσεις στις αξίες τους προκειμένου να κάνουν δουλειές με αυταρχικούς ηγέτες και δικτάτορες.