Δεν είναι το πώς έπεσα, είναι το πώς λασπώθηκα

Γράφει η
Αρχοντούλα Ζωγραφοπούλου - Τσιάμη

Εδώ δεν πρόκειται για το πέσιμο του μεθυσμένου που βάζει τα δυο του χέρια και σηκώνεται. Δεν είναι οι 57 συνάνθρωποί μας που χάθηκαν άδικα.

Χάθηκαν γιατί κάποιοι φρόντισαν γι΄ αυτό. Φρόντισαν με τις αστοχίες και με την ανευθυνότητα ορισμένων αρμοδίων.

Είναι το πώς εδώ και 2 χρόνια κωλυσιεργεί η δικαιοσύνη και δε δίνει τέλος σ΄ αυτό το τεράστιο έγκλημα των Τεμπών - άσχετα αν μερικοί θέλουν
να το αποκαλούν ατύχημα - Ατύχημα δε λέγεται κάτι όταν 57 φέρετρα γέμισαν τα περισσότερα με νιάτα, ομορφιά και όνειρα.

Το δε παράδοξο είναι εδώ πως κλείνοντας αυτά τα άχαρα ξύλινα κουτιά, να αθωώνεται ο Καραμανλής έξω βέβαια από δικαστήρια για να χειροκροτείται καθώς κι ο Μητσοτάκης εκεί.

Σαν να μας λένε πως το θέμα των Τεμπών είναι παρελθόν ε και τι έγινε; Ξένος γέννος, ξένος πόνος.

Μην το ψάχνετε έχει ήδη μπει στ΄ αζήτητα.

Γιατί αρχηγού παρόντος πάσα αρχή παυσάτω.

Άλλο είναι να πεθάνει κάποιος από μια αρρώστια και άλλο να πεθάνει κάποιος άδικα, σκοτωμένος, καμένος ή διαμελισμένος. Απαράδεκτο.

Απαράδεκτο χίλιες φορές να μην καταλαβαίνουν πως αυτές οι οικογένειες των θυμάτων βρίσκονται διαρκώς μ΄ ένα πικρό κινίνο στο στόμα και με μια βδέλλα που να τους ρουφάει το αίμα μέχρι να πεθάνουν.

Η κυβέρνηση του Κυριάκου το περνάει ντούκου. Ε, τώρα για περσινά ξινά σταφύλια θα μιλάμε;

Κι έπρεπε να περάσουν δυο χρόνια για να θυμίσουν οι οικογένειες των αδικοχαμένων, με διαμαρτυρίες τους και με την συμπαράσταση την ειλικρινή απ΄ όλη την  Ελλάδα και όχι μόνο.

Η ερώτησή μας για ν΄ απαντήσετε στον εαυτό σας.

Πιστεύετε πως θ΄ αλλάξει κάτι από εκείνα τα χειροκροτήματα ή κάποιος που δεν έχει δύναμη και φωνή θα πληρώσει τη νύφη δεδομένου πως το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό;

Κι εδώ πάλι οι πολιτικοί θα αλληλοφαγωθούν.

Να δούμε τέλος τίνος το χτένι θα μαζέψει τις ψείρες.