Ένα ατελείωτο επικοινωνιακό Bατερλό !

Γράφει ο
Χρήστος Αλεξανδρής

Δεκτά έγιναν από τον Εισαγγελέα Εφετών Λάρισας τα αιτήματα συγγενών για τη διενέργεια τοξικολογικών και βιοχημικών εξετάσεων στις σορούς των θυμάτων του τραγικού δυστυχήματος των Τεμπών.

Προσέξτε η Εισαγγελία Εφετών Λάρισας δεν έκανε δεκτό μόνο το αίτημα του απεργού πείνας Πάνου Ρούτσι αλλά με την απόφασή της αυτή ικανοποιεί τα αιτήματα και όλων των συγγενών θυμάτων που έχουν ζητήσει την εκταφή των παιδιών τους για να μάθουν τις αιτίες θανάτου τους. Η Δικαιοσύνη έκανε το καθήκον της. Ικανοποίησε ένα απολύτως δίκαιο αίτημα χαροκαμένων γονιών.

Όμως μετά την απόφαση αυτή ένα ερώτημα παραμένει αναπάντητο.

Γιατί έπρεπε να περάσουν 2,5 χρόνια για να ικανοποιηθεί το αυτονόητο και δίκαιο αίτημα των συγγενών.

Γιατί έπρεπε να περάσουν 22 ημέρες με τον απεργό πείνας στο Σύνταγμα να ζητά την εκταφή για να μάθει την αιτία θανάτου του γιού του στο δυστύχημα των Τεμπών ;

Γιατί έπρεπε να πέσει τόση χολή και δηλητήριο στην πολιτική ζωή του τόπου για να καταλήξουμε τελικά σε αυτό που ήταν κοινή επιθυμία όλων ; Η δικαιοσύνη έψαξε και βρήκε τη λύση εκθέτοντας υπουργούς και βουλευτές της κυβέρνησης που το προηγούμενο διάστημα και επί 22 ολόκληρες ημέρες δεν έκαναν άλλη δουλειά από το να βγαίνουν στα κανάλια, κραδαίνοντας το “πανίσχυρο επιχείρημα” ότι αν γίνει δεκτό το αίτημα του απεργού πείνας θα καθυστερήσει η δίκη.

Η απόφαση της δικαιοσύνης κονιορτοποίησε κυριολεκτικά “το ακράδαντο επιχείρημά τους”, καθώς δεν έκανε δεκτό μόνο το αίτημα του απεργού πείνας αλλά όλων των συγγενών διαβεβαιώνοντας μάλιστα ότι καμία δίκη δεν πρόκειται να καθυστερήσει.

Τελικά τη συμπεριφορά της κυβέρνησης και των στελεχών της στην τραγωδία των Τεμπών μια φράση μπορεί να τη χαρακτηρίσει : Ένα ατελείωτο επικοινωνιακό βατερλό ! Τρέχουν συνεχώς πίσω από τα γεγονότα και τις εξελίξεις. Από την αρχή αυτής της τραγωδίας έδωσαν την εντύπωση με τη συμπεριφορά των στελεχών τους έδωσαν την εντύπωση ότι μοναδική τους έγνοια ήταν να προστατέψουν το κομματικό και πολιτικό συμφέρον της παράταξης. Από την αγωνία τους να μην πάθει ζημιά το κόμμα έκαναν το ένα λάθος πίσω από το άλλο, δίνοντας τελικά την εντύπωση ότι κάτι ήθελαν να συγκαλύψουν.

Προσωπικά πιστεύω ότι δεν υπάρχει καμία συγκάλυψη, ωστόσο αποδεικνύεται για πολλοστή φορά ότι ο μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας τελικά δεν είναι το ψέμα αλλά η πεποίθηση. Και αυτή η πεποίθηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου ότι η συγκάλυψη χαρακτηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης είναι το αποτέλεσμα ολέθριων επικοινωνιακών σφαλμάτων.

Συνέβη ένα τρομακτικό σιδηροδρομικό δυστύχημα με 57 νέους ανθρώπους να χάνουν τη ζωή τους σε συνθήκες κόλασης. Μαύρισε η ψυχή όλων των Ελλήνων.

Θρηνήσαμε σαν να ήταν τα δικά μας παιδιά. Και αντί η κυβέρνηση να συμπεριφερθεί ανθρώπινα, πρόταξε το κομματικό συμφέρον, κινήθηκε με πολιτική ιδιοτέλεια, λογάριασε το πολιτικό κόστος και συμπεριφέρθηκε πολλές φορές με απίστευτο κυνισμό και έλλειψη ενσυναίσθησης.

Βιάστηκε να βγάλει από την ατζέντα την τραγωδία των Τεμπών πιστεύοντας ότι θα ξεχαστεί και αυτό που κατάφερε είναι να τη βρίσκει συνεχώς μπροστά της και να την ακολουθεί σε κάθε της βήμα !

Λησμόνησε ότι πολιτική είναι η τέχνη των συμβολισμών και υπέρτατος νόμος σε ένα κράτος δικαίου και σε μια πολιτισμένη κοινωνία είναι η προστασία της ανθρώπινης ζωής και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.