H BIA - Γέννηση και Θεραπεία

Γράφει ο Νίκος Ταξ. Δαβανέλλος,

Δάσκαλος

«Απαλλάξαμε τη γη από τη ζούγκλα,
και την κουβαλάμε στην ψυχή μας».
Ι.Μ. Παναγιωτόπουλος

Από τη χαραυγή του ανθρώπου πάνω σε τούτο το φλοιό της φιλόξενης γης, από το ‘κοπάδιασμα’ του ανθρώπου σε κοινωνία, η βία, οι πόλεμοι, η εγκληματικότητα, η ανέχεια, οι λεηλασίες και τόσα άλλα δεινά ,ακατανόμαστα και αποτρόπαια εγκλήματα, όχι μονάχα δεν έχουν ελαττωθεί , αλλά έχουν γίνει μια μόνιμη σκιά του εαυτού μας.

Όμως, ποια είναι τα αίτια που τα γεννούν, εκτρέφουν, συντηρούν και διαιωνίζουν όλες αυτές τις έκνομες εγκληματικότητες, ώστε ο άνθρωπος του 21ου αιώνα, της υλικής επιτυχίας και της τεχνολογίας να βιώνει σήμερα μια ζωή χωρίς την πιο παραμικρή γαλήνη και σιγουριά;

Μέσα από το προλογικό κείμενο του σπουδαίου γάλλου συγγραφέα, και εξαίρετου φιλέλληνα, Βίκτωρ ος Ουγκώ [1802-1885] μπορούμε να διαγνώσουμε τα αίτια της ύπαρξης και της θεραπείας.

Όσο οι νόμοι και τα ήθη που υπάρχουν, θα δημιουργούν, μ’ όλο το σημερινό πολιτισμό μας, κοινωνικούς απόκληρους και τεχνητές κολάσεις κι η γήινη μοίρα του ανθρώπου θα γίνεται εμπόδιο στο θείο του προορισμό, όσο τα τρία προβλήματα του αιώνα μας, ο ξεπεσμός του ανδρός από τη στέρηση, ο εξευτελισμός της γυναίκας από την πείνα κι η ατροφία του παιδιού από το σκοτάδι, δε βρουν τη λύση τους, όσο σε μερικά στρώματα θα βασιλεύει η κοινωνική ασφυξία, μ’ άλλα λόγια, κι από μια άποψη πιο πλατεία ακόμα, όσο θα υπάρχει απάνω στη γη αμάθεια και δυστυχία, η βία και η εγκληματικότητα θα κατατρώγουν τον άνθρωπο…

Ύστερα από τις δάνειες σκέψεις και απόψεις του Βίκτωρος Ουγκώ, θα ’θελα ακόμα να προσθέσω πως όσο η πλάστιγγα της δικαιοσύνης θα παραπαίει, όσο το 98/100 των ανθρώπων θα στερείται ακόμα και μιας κόρας ψωμιού, όσο θα υπάρχουν παρίες, ημέτεροι και ουδέτεροι, όσο τα παιδιά θα κλαίνε και θα εκτοπίζονται απ’ τη γη τους, και όσο η ΠΑΙΔΕΙΑ θα ’ναι ένα μακρινό και άπιαστο όνειρο, σωτηρία δεν υπάρχει.

Στο διάβα των αιώνων νόμοι άτεγκτοι, σκληροί και βάναυσοι, εφαρμόστηκαν, όπως για παράδειγμα: λιθοβολισμός, διαπόμπευση, αποκεφαλισμός, καρμανιόλες, απαγχονισμοί, γκιλοτίνα, φυλάκιση, θανατική ποινή, ηλεκτρική καρέκλα, και πολλά ακόμα. Αποτέλεσμα μηδέν.

Θετικά αποτελέσματα θα υπάρξουν μονάχα αν οι κρατούντες και διοικούντες στοχαστούν και ενσκύψουν και εφαρμόσουν τις πιο πάνω σκέψεις, ίσως τότε ο άνθρωπος να δει μια άσπρη μέρα. Η κοινωνία δεν θα πρέπει να πολεμήσει το ‘τέρας’ μα τη ‘Σκύλλα’ που τα γεννάει.

Θα κλείσω με μία φράση από τη Μήδεια του Ευριπίδη: Τώρα το μίσος και η βία κυριαρχούν και η αγάπη αρρώστησε.