“Χωρίς Θεό, όλα επιτρέπονται” (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Μια ανησυχία κατέλαβε τον πολιτικό κόσμο στην Ευρώπη για την ραγδαία άνοδο της ακροδεξιάς στη Γερμανία. 

Με αφορμή τα εκλογικά αποτελέσματα στα Γερμανικά κρατίδια άρχισαν να ξαναβλέπουν ένα φάντασμα πάνω από τα σπίτια τους. Το φάντασμα του φασισμού και του ναζισμού. Όμως στην εποχή των ακροτήτων και των διαρκών συγκρούσεων, το ερώτημα δεν είναι αν θα ξανάρθει ο Χιτλερ αλλά αν θα μπορέσουμε αυτή τη φορά να τον αναγνωρίσουμε.

Βάναυση, θηριώδης και απάνθρωπη ήταν η πολιτική του ναζισμού και του φασισμού. Ωστόσο η μεταπολεμική Γερμανία έκανε τεράστιες προσπάθειες για να αποτινάξει το στίγμα που την ακολουθούσε για πολλά χρόνια. Έγινε μια δημοκρατική χώρα αρχιτέκτονας της ευρωπαιϊκής αλληλεγγύης και παράδειγμα κοινωνικού κράτους για όλους τους άλλους λαούς.

Έμεινε όμως το μάθημα της ιστορίας. Ότι το πλέον ειδεχθές έγκλημα στην ιστορία της ανθρωπότητας διαπράχθηκε σε μια εξελιγμένη και πολιτισμένη χώρα που διέθετε τους περισσότερους ατομικούς επιστήμονες στον κόσμο. Στη χώρα του Γκαίτε και του Μπετόβεν. Αυτό ως μια μικρή υπενθύμιση για όλους αυτούς που δεν κρύβουν τον ενθουσιασμό τους για τα έξυπνα όπλα που χρησιμοποιούνται για την εξόντωση αμάχων και μικρών παιδιών. Στα μέτωπα της Ουκρανίας και της Παλαιστίνης.

Βάναυση, θηριώδης και απάνθρωπη είναι και η σημερινή αιματοχυσία με τις εκατόμβες νεκρών. Αλήθεια, πόσο αίμα αθώων ανθρώπων, αμάχων, μικρών παιδιών και γυναικών μπορεί να αντέξει ο πολιτισμένος κόσμος της Δύσης που βρίσκεται πάντα “στη σωστή πλευρά της ιστορίας”, όπως συνεχώς διακηρύσσουν και επαναλαμβάνουν οι ηγέτες του δυτικού κόσμου επικαλούμενοι τις κοινές αξίες και αρχές που τους ενώνουν ;

Με την έναρξη του πολέμου στην Ουκρανία οι διαπρύσιοι κήρυκες της δημοκρατίας, του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανεξαρτησίας κρατών και λαών, δεν σταμάτησαν να αποκαλούν τον Πούτιν δικτάτορα και δολοφόνο υπερασπιζόμενοι και ορθώς τον αμυνόμενο απέναντι στη βαναυσότητα της ρωσικής εισβολής.

Βλέποντας τα πράγματα πάντα απο τη σωστή πλευρά της ιστορίας, οι ηγέτες της Δύσης καταδίκασαν με όλη τη δύναμη της φωνής τους την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στο Ισραήλ που είχε ως αποτέλεσμα την δολοφονία άμαχου πληθυσμού και την μετατροπή ενός φεστιβάλ νεολαίας για την ειρήνη σε εκατόμβη νεκρών αθώων ανθρώπων.

Φρικαλεότητα χωρίς δεύτερη κουβέντα. Με ποιό ηθικό ανάστημα, όμως, σήμερα οι ηγέτες της Δύσης ανέχονται τις φρικαλεότητες του Ισραήλ που στο όνομα της εξόντωσης των τρομοκρατών της Χαμάς, αυτό που κάνουν είναι να δολοφονούν αμάχους και μικρά παιδιά ;

Τι νόημα έχει σήμερα να μιλάμε για διεθνές δίκαιο και ανθρώπινα δικαιώματα και για διεθνείς οργανισμούς, η αποστολή των οποίων είναι η ειρηνική διευθέτηση των διαφορών μεταξύ κρατών, όταν έχει κουρελιαστεί κάθε εννοια διεθνούς έννομης τάξης ;

“Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται” γράφει ο Ντοστογιέφσκι στους αδελφούς Καραμάζοφ. Πως, αλήθεια, μπορούμε σήμερα να ξεχωρίσουμε τους υπερασπιστές του διεθνούς δικαίου από τους πολέμιους αυτών των θεσμών για να μπορούμε να διακηρύξουμε ότι “δεν είμαστε όλοι ίδιοι” και ότι εμείς είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας ;

Ο πόλεμος στην Ουκρανία και η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία κατάφερε να ενώσει τους ηγέτες της Δύσης σε ένα ενιαίο μέτωπο αντίστασης και υπεράσπισης του δικαιώματος της Ουκρανίας να υπάρχει ως ελεύθερο και ανεξάρτητο κράτος. Γιατί όμως δεν έχει το ίδιο δικαίωμα ο Παλαιστινιακός λαός ; Μήπως επειδή ο Πούτιν είναι εχθρός μας και ο Νετανιάχου είναι φίλος μας ;

Η διπλωματία στη Δύση κινδυνεύει να πέσει θύμα στην παγίδα του ηθικού συμψηφισμού, να διαμορφωθεί δηλαδή η πεποίθηση ότι οι δημοκρατίες της Δύσης δεν διαφέρουν και πολύ από τα αυταρχικά και απολυταρχικά καθεστώτα. Ότι όλοι ίδιοι είναι και ότι η στάση και η συμπεριφορά μας απέναντι σε πράξεις βίας και στις παραβιάσεις των κανόνων του διεθνούς δικαίου εξαρτάται κάθε φορά από τα συμφέροντα που εξυπηρετεί η κάθε πλευρά.

Τα θεμέλια της ελευθερίας μας αλλά και της υπεροχής της δημοκρατίας δυτικού τύπου έναντι όλων των άλλων συστημάτων ήταν πάντα οι απλοί άνθρωποι.

Η ηθική χρεοκοπία των αρχών και των αξιών της δυτικής φιλελεύθερης δημοκρατίας θα συντελεστεί από τη στιγμή που οι απλοί ανθρωποι θα χάσουν τη πίστη τους στη μεγάλη διεθνή συμμαχία και δεν θα είναι σε θέση να διακρίνουν τις διαφορές ανάμεσα στη δημοκρατία και την απολυταρχία.

Ας το προσέξουν αυτό οι ηγέτες της Δύσης που κλείνουν τα μάτια τους στα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος