Η φωνή των αγροτών!

Γράφει ο
Χρήστος Αλεξανδρής

Όσα χρόνια παρακολουθώ τις κινητοποιήσεις των αγροτών, σε ένα συμπέρασμα καταλήγω. Ότι ο μόνος τρόπος για να ακουστεί η φωνή του αγρότη είναι τα μπλόκα στους δρόμους.

Τα τελευταία χρόνια η αγαπημένη επωδός όλων ανεξαιρέτως των κυβερνήσεων και των υπουργών Αγροτικής Ανάπτυξης είναι ότι οι πόρτες τους είναι ανοιχτές στους αγρότες και ότι βρίσκονται σε ένα διαρκή διάλογο με τους εκπροσώπους τους για να βρεθούν λύσεις για την ανάπτυξη του πρωτογενούς τομέα.

Την ίδια επωδό επαναλαμβάνει και η σημερινή κυβέρνηση, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης και η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης. “Τα προβλήματα λύνονται με το διάλογο“ είναι το αγαπημένο μότο των κυβερνητικών στελεχών σήμερα. Ο διάλογος όμως που υποτίθεται γινόταν μεταξύ αγροτών και κυβερνώντων τα προηγούμενα χρόνια και όλους τους προηγούμενους μήνες δεν έφερε κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Περίτρανη απόδειξη πρώτον ότι  βρισκόμαστε μπροστά στη μεγαλύτερη κινητοποίηση των τελευταίων 20 χρόνων και δεύτερον αυτό που ζητούν σήμερα οι αγρότες είναι να επικοινωνήσουν απ' ευθείας με τον πρωθυπουργό, αφού οι συναντήσεις τους με υπουργούς και γενικούς γραμματείς δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα. Όλες επίσης οι κυβερνήσεις επαναλαμβάνουν με την κάθε ευκαιρία πόσο κεφαλαιώδους σημασίας είναι ο πρωτογενής τομέας για την ανάπτυξη της χώρας.

Παρ' όλα αυτά τα προβλήματα στον αγροτικό τομέα επιδεινώνονται χρόνο με το χρόνο. Ο κλάδος συρρικνώνεται, και όσοι αποφασίζουν να μην εγκαταλείψουν τη γή τους και να μείνουν στα χωριά τους για να καλλιεργούν φορτώνονται χρέη και υποχρεώσεις στις οποίες δύσκολα πλέον μπορούν να ανταποκριθούν.

Εκτεθειμένοι στα ακραία καιρικά φαινόμενα της κλιματικής αλλαγής, στις ζωονόσους και στο υψηλό κόστος παραγωγής, αγωνιούν για το μέλλον το δικό τους και των οικογενειών τους.

Η μαζική έξοδος των αγροτών με τα τρακτέρ στους δρόμους είναι κίνηση απελπισίας και όχι άσκηση πολιτικού συνδικαλισμού όπως θέλησαν να την χαρακτηρίσουν κυβερνητικοί παράγοντες σε μια προσπάθεια απαξίωσης του αγροτικού κινήματος. Το μήνυμα που στέλνουν οι αγρότες είναι ότι δεν υπάρχει πλέον χώρος και χρόνος για περισσότερες φλύαρες συζητήσεις στα γραφεία των υπουργών και κυρίως δεν υπάρχει χώρος και χρόνος για να ακούσουν και πάλι οι αγρότες από το στόμα μιας ακόμη κυβέρνησης τις γενικότητες που αναμάσησαν επί δεκαετίες πολλές κυβερνήσεις και πολλοί πρωθυπουργοί και υπουργοί Αγροτικής Ανάπτυξης, δίχως να μπορέσουν να εφαρμόσουν τα περισσότερα από όσα υποσχέθηκαν.

Είναι θλιβερό και τραγικό συνάμα να ακούς σήμερα από επίσημα κυβερνητικά χείλη ότι για πρώτη φορά γίνονται έλεγχοι για να διαπιστωθεί ποιοι είναι πραγματικοί αγρότες και ποιοι δικαιούνται να πάρουν τα χρήματα των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Πώς θα πείσει άραγε σήμερα η κυβέρνηση τους αγρότες ότι κατανοεί τα προβλήματα τους και προσπαθεί να βρει λύσεις, όταν επί έξι χρόνια, οι οργανισμοί με τους διοικητές, τους γενικούς γραμματείς και τους πολιτικούς προϊσταμένους που η ίδια διόρισε στις θέσεις ευθύνης, αποδείχτηκαν ανίκανοι να αντιληφθούν το πάρτι διαφθοράς και ρεμούλας που γινόταν στον ΟΠΕΚΕΠΕ. Αποδείχτηκαν ανίκανοι να εντοπίσουν και να ξεριζώσουν τις εστίες καταλήστευσης του ευρωπαϊκού χρήματος που προοριζόταν για την στήριξη πραγματικών αγροτών και κτηνοτρόφων.

Στις κινητοποιήσεις των αγροτών δοκιμάζεται η αξιοπιστία και της σημερινής κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, την οποία ο αγροτικός κόσμος πίστεψε, εμπιστεύτηκε και επιβράβευσε στις τελευταίες εκλογές με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά εκλογικής αποδοχής. Στις κινητοποιήσεις των αγροτών δοκιμάζεται επίσης η αξιοπιστία του κράτους, η ποιότητα των θεσμών, η αποτελεσματικότητα των ελεγκτικών μηχανισμών που αποδείχτηκε ανεπαρκής στην προσπάθεια καταπολέμησης της διαφθοράς και της απάτης με τα κοινοτικά κονδύλια, η εφαρμογή των νόμων, το επίπεδο της γραφειοκρατίας, η εύρυθμη λειτουργία της αγοράς.

Η αλήθεια είναι ότι πέρα και πάνω από τα ωραία λόγια και τα επικοινωνιακά τεχνάσματα των πολιτικών, και η σημερινή κυβέρνηση απέτυχε εκεί που είχαν αποτύχει και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Απέτυχε να κατευθύνει την αναπτυξιακή δυναμική της χώρας σε έναν από τους βασικούς τομείς της οικονομίας. Τη βιομηχανία τροφίμων. Απέτυχε εκεί που θα έπρεπε να είχε οργανώσει καλύτερα την οικονομία. Πακτωλός χρημάτων έρρευσε τα προηγούμενα πολλά χρόνια στα δημόσια ταμεία για την αγροτική ανάπτυξη. Μικρό μόνο μέρος αυτού του πακτωλού διοχετεύτηκε στην παραγωγική οικονομία. Η γεωργία συρρικνώθηκε, η ύπαιθρος εγκαταλείφθηκε. Δεν είναι τυχαίο ότι ζούμε σε εποχή ακρίβειας για τους καταναλωτές και ταυτόχρονα εξευτελιστικών τιμών για τα αγροτικά προ ιόντα και τους Έλληνες παραγωγούς αγρότες και κτηνοτρόφους.