Ήταν όλοι νέοι! (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Δεν το χωρά ανθρώπινος νους αυτό που συνέβη το βράδυ της Τρίτης στα Τέμπη. Μια ασύλληπτη τραγωδία με δεκάδες νεκρούς και τραυματίες σε ένα από τα μεγαλύτερα σιδηροδρομικά ατυχήματα στην Ευρώπη.

Είναι μια τραγωδία που αγγίζει τον κάθε πολίτη αυτής της χώρας. Γιατί όλοι μπορούμε να καταλάβουμε τη θέση αυτών των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους στο δυστύχημα. Ο καθένας γονιός θα μπορούσε να βρεθεί σε αυτή την οδυνηρή κατάσταση.

Έχουμε όλοι παιδιά που εξακολουθούν να ταξιδεύουν για τις σπουδές τους με τα τρένα. Είναι αδιανόητο αυτό που συνέβη στη χώρα. Χάθηκαν τόσο άδικα νέοι άνθρωποι.

Ήταν όλοι φοιτητές που εμπιστεύονταν για τις μετακινήσεις τους το ασφαλέστερο, όπως πίστευαν, μέσο μεταφοράς. Το τρένο. Δεν γνώριζαν ότι υπάρχουν σοβαρές ελλείψεις στις υποδομές και ότι εν έτει 2023 δεν λειτουργούν τα συστήματα ασφαλείας.

Και ότι εμπιστεύονταν τις ζωές τους σε έναν Σταθμάρχη.

Αυτοί που τα γνώριζαν όλα αυτά, όχι μόνο δεν έκαναν τίποτα για να τα διορθώσουν, αλλά υποκριτικά και εντελώς πολιτικάντικα δήλωναν από το βήμα της Βουλής ότι “εμείς δεν παίζουμε με την ασφάλεια των επιβατών στα τρένα”.

Σήμερα παραιτήθηκαν, αλλά τι νόημα έχει πια αυτό; Τι νόημα έχουν και όλα τ’ άλλα που είπε ο πρωθυπουργός;

Ότι θα αναζητήσουμε τις αιτίες της τραγωδίας. Ότι θα συστήσουμε μια επιτροπή εμπειρογνωμόνων για να μας πουν σε ένα πόρισμα κάποιων σελίδων τι έφταιξε και θρηνούμε σήμερα αυτή την ασύλληπτη τραγωδία.

Μήπως είναι η πρώτη φορά που τα ακούμε όλα αυτά από τους πολιτικούς υπεύθυνους και ανεύθυνους, αρμόδιους και αναρμόδιους.

Τα ίδια δεν ακούγαμε και με την τραγωδία στο Μάτι με τους 105 νεκρούς; Τα ίδια δεν ακούγαμε νωρίτερα και στη Μάνδρα με τους 25 νεκρούς;

Ένας 20χρονος φοιτητής ήταν ο μοναδικός επιζών από το πρώτο βαγόνι του επιβατηγού τρένου που συγκρούστηκε στα Τέμπη με εμπορευματική αμαξοστοιχία.

Η μητέρα του 20χρονου συγκλονίζει με το μήνυμά της μέσω Facebook: “Σκάστε σήμερα όλοι οι πολιτικοί, σήμερα ουρλιάζουν οι μανάδες”.

Ο γιος της είναι φοιτητής του Τμήματος Μηχανολόγων – Μηχανικών του ΑΠΘ και δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή.

Για ποιό κράτος επομένως μιλάμε όταν αδυνατεί να προστατέψει τη ζωή σου και την περιουσία σου;

Όταν γνωρίζει τα προβλήματα και δεν κάνει απολύτως τίποτα για να τα επιλύσει; Αντίθετα κάνει τα πάντα για να τα κρύψει κάτω από το χαλί.

Ζούμε σε ένα κράτος που, πριν λίγες ημέρες, παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για μη τήρηση των σιδηροδρομικών κανόνων. Ζούμε σε ένα κράτος που όταν κάποιος χτυπήσει καμπανάκι ότι κάτι δεν δουλεύει σωστά η Διοίκηση στην οποία απευθύνεται, αντί να ενδιαφερθεί για να διορθώσει τα κακώς κείμενα στέλνει ένα εξώδικο σε αυτόν που επισημαίνει το πρόβλημα και του χρεώνει κομματικές και πολιτικές σκοπιμότητες.

Ζούμε σε ένα κράτος που για να ολοκληρωθεί ένας διαγωνισμός και να υλοποιηθεί ένα έργο κοινής ωφελείας χρειάζεται να αλλάξουμε τρεις - τέσσερις κυβερνήσεις.

Ζούμε σε ένα κράτος που μπήκε σε τρία μνημόνια για να διορθώσει, υποτίθεται, τις στρεβλώσεις και να κόψει τα καρκινώματα και κατάφερε να πολλαπλασιάσει τα προβλήματα.

Ζούμε σε ένα κράτος που δεν ξέρει τι να κάνει τα ... βραβεία για την κακή και χρονοβόρα απονομή της δικαιοσύνης!

Zούμε σε ένα κράτος που βρίσκει πάντα δημοσιονομικό χώρο για να μοιράζει επιδόματα και να προσλαμβάνει καθαρίστριες στο δημόσιο και στον ΟΣΕ, αλλά δεν βρίσκει ποτέ χρήματα για την ασφάλεια των συγκοινωνιών και να προστατεύει τις ζωές των ανθρώπων.

Σε αυτό το κράτος είναι μοιραίο όλα να τα περιμένουμε !

Χρήστος Αλεξανδρής