Να αλλάξουμε γιατί χανόμαστε…
Τα προβλήματα της καθημερινότητας πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν.
Με αφορμή όμως τα επαναλαμβανόμενα φαινόμενα δυσκολίας διαχείρισης των προβλημάτων ίσως, έχει έρθει η ώρα να αρχίσουμε να απαιτούμε από τους ηγέτες μας διαφορετική προσέγγιση των πραγμάτων.
Είναι φύση αδύνατον να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα κάνοντας ακριβώς τα ίδια πράγματα.
Δεν γίνεται να συνεχιστεί η μόνιμη μετακίνηση πληθυσμού από την περιφέρεια στα αστικά κέντρα και ειδικά στην πρωτεύουσα.
5.000.000 άνθρωποι στοιβαγμένοι σε μια ακτίνα 25 χιλιομέτρων.
Η αρχή της αποκέντρωσης θα μπορούσε να είναι η αρχή της ανάπτυξης της χώρας μας και η βάση της εξέλιξής του σε ένα σύγχρονο και μοντέρνο κράτος.
Είναι η ώρα να υπάρξει ανακατεύθυνση πόρων προς τις περιφέρειες, όπου με σωστό σχεδιασμό σε ορίζοντα 20ετίας να υπάρξει αποσυμφόρηση των μεγάλων αστικών κέντρων και επαναφορά της κανονικότητας σε ευρεία γεωγραφική επιφάνεια.
Δεν είναι ένα μακρόπνοο πλάνο όπως μπορεί να φαίνεται μια και τα οφέλη από μία τέτοια στρατηγική επιλογή θα είναι πολλαπλά και εμφανή από την αρχή.
Αναφέρω επιγραμματικά ελάχιστα από αυτά :
– Επαναφορά ποιότητας ζωής σε φυσιολογικά επίπεδα.
– Εκμετάλλευση τεράστιων παρθένων εκτάσεων παράπλευρα του οδικού δικτύου.
– Συγκράτηση ντόπιου πληθυσμού με αναβάθμιση του οικονομικού τους επιπέδου.
Υπάρχουν πολλά ακόμα που θα μπορούσαν να προστεθούν, τα παραπάνω όμως δείχνουν την προσέγγιση.
Διανύουμε ένα κομβικό χρονικό σημείο μέσα από το οποίο θα διαμορφωθεί η ποιότητα της χώρας για τα επόμενα 30 χρόνια τουλάχιστον.
Αναφέρομαι φυσικά στα πράσινα πακέτα ανάπτυξης που αναμένονται στη χώρα μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Με αυτό το δεδομένο θα μπορούσαμε να συμφωνήσουμε σε ένα πλάνο που θα περιλαμβάνει και τους εξής τρόπους διάθεσης των αναπτυξιακών εργαλείων:
– Πλήρης απορρόφηση των πακέτων πράσινης ανάπτυξης και με γεωγραφικά κριτήρια, με τη λογική όσο πιο μακριά από την πρωτεύουσα τόσο μεγαλύτερη επιδότηση.
– Παροχή κινήτρων για μετεγκατάσταση υφιστάμενων επιχειρήσεων στην ενδοχώρα.
– Πλήρης χρήση των διακομιστικών κέντρων ανά τη χώρα, λιμάνια, σιδηρόδρομος, αυτοκινητόδρομοι.
– Εξέλιξή τους σε σύγχρονα logistic centers ώστε να συμβάλουν στην τάχιστη διανομή εμπορευμάτων.
Δεν είναι οι μοναδικοί άξονες που θα μπορούσαμε να κινηθούμε, υπάρχουν πολλοί ακόμα.
Ο σκοπός του άρθρου είναι να καταλάβουμε το πρόβλημα, τις επιπτώσεις του και κατά συνέπεια να μπούμε σε διαδικασία να το λύσουμε.
Συνεχίζοντας την υπάρχουσα γραμμή οδηγούμαστε μαθηματικά στην αποδυνάμωση της χώρας με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Προλαβαίνουμε ακόμα να γυρίσουμε το καράβι…
Χρήστος Κουτσούκος
Μέλος Δ.Σ. Επιμελητηρίου Φθιώτιδας
