Όλα ήταν θέατρο τελικά; (Άρθρο του Χρήστου Αλεξανδρή)

Παρακολουθώντας τις τελευταίες ημέρες την αντιπαράθεση που έχει ξεσπάσει μεταξύ των κομμάτων για την Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής για τα Τέμπη και τις ευθύνες του υφυπουργού παρά τω πρωθυπουργώ Χρήστου Τριαντόπουλου για την υπόθεση της αλλοίωσης του χώρου του σιδηροδρομικού δυστυχήματος, έχω την αίσθηση ότι στην προκειμένη περίπτωση οι θεσμοί της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας υπονομεύονται, όχι από κάποιους αρχηγούς ακραίων κομμάτων που εκφράζουν την απέχθειά τους προς τους δημοκρατικούς θεσμούς, αλλά από πολιτικούς που ορκίζονται στο όνομά τους και υπό κανονικές συνθήκες θα έπρεπε να τους υπηρετούν και να τους υπερασπίζονται !

 Οι “ανησυχούντες” πολιτικοί για την άνοδο των άκρων στην Ελλάδα και τον κόσμο, βλέπουμε ότι στην περίπτωση των Τεμπών με μεγάλη προθυμία είναι έτοιμοι να παραβιάσουν τις συνταγματικές επιταγές προκειμένου να εξυπηρετήσουν κομματικές και άλλες σκοπιμότητες.

Αν δεν μας απατά η μνήμη, που δεν μας απατά, η σύσταση της Προανακριτικής Επιτροπής ψηφίστηκε από το Κοινοβούλιο και μάλιστα με πολύ μεγάλη πλειοψηφία, καθώς την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ, της Πλεύσης Ελευθερίας και της Νέας Αριστεράς υπερψήφισε και ορθώς το κυβερνών κόμμα της Νέας Δημοκρατίας με το επιχείρημα ότι δεν πρόκειται να σταθεί εμπόδιο στην διερεύνηση της πολύκροτης τραγωδίας που σημάδεψε ολόκληρη τη χώρα και επισκίασε τα πάντα στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου.

Τελικά, όπως αποδείχτηκε στην πορεία, η Νέα Δημοκρατία ψήφισε την Προανακριτική για να την καταργήσει λίγο αργότερα, υιοθετώντας την θέση του ελεγχόμενου υπουργού της, ότι θέλει να πάει στον φυσικό του δικαστή για να κριθεί αν η κατηγορία σε βάρος του ευσταθεί ή όχι.

Εμείς οι αδαείς θα προσπεράσουμε την άποψη των περισσότερων συνταγματολόγων, σύμφωνα με την οποία για τα πολιτικά πρόσωπα ο φυσικός εισαγγελέας που διενεργεί την προκαταρκτική εξέταση και εξετάζει τον κατηγορούμενο και τους μάρτυρες είναι η Προανακριτική της Βουλής. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ευάγγελο Βενιζέλο “η απλουστευμένη διαδικασία που ακολουθεί η κυβέρνηση συνιστά προφανή παραβίαση του συντάγματος και ελέγχεται δικαστικά σε εθνικό και διεθνές επίπεδο”.

Εμείς οι αδαείς όμως θα επιμείνουμε στην πολιτική κριτική και θα πούμε ότι η απόφαση του πρώην υπουργού της κυβέρνησης μπορεί να χαρακτηρίστηκε από τον πρωθυπουργό ως πράξη γενναιότητας, αλλά όπως εμείς αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα συνιστά κατάφωρη περιφρόνηση των κοινοβουλευτικών κανόνων.

Είναι άραγε στην διακριτική ευχέρεια του ελεγχόμενου υπουργού να παρακάμπτει με τέτοια ευκολία και με τη στήριξη του ίδιου του πρωθυπουργού τους κοινοβουλευτικούς κανόνες ;

Αν πράγματι ο κ. Τριαντόπουλος επιθυμούσε να πάει στον φυσικό του δικαστή για να κριθεί η ενοχή του ή η αθωότητά του, θα έπρεπε να παραιτηθεί από τη βουλευτική του ασυλία και να ζητήσει να εκδικαστεί η υπόθεσή του στο ακροατήριο μαζί με όλους τους άλλους εμπλεκόμενους στην υπόθεση της αλλοίωσης του χώρου και με βάση φυσικά την ποινική δίωξη που έχει ασκήσει η Εισαγγελία της Λάρισας. Τι είδους γενναιότητα συνιστά, άραγε, να κρύβεσαι πίσω απο τη βουλευτική σου ασυλία ;

Αλλά ας το παραβλέψουμε και αυτό. Εφόσον ο κύριος Τριαντόπουλος επιθυμούσε να πάει στον φυσικό του δικαστή, όπως ισχυρίζεται, γιατί την επιθυμία του αυτή δεν την είχε εκφράσει από την αρχή και άφησε να εξελιχθεί το θέμα της σύστασης της Προανακριτικής Επιτροπής σε μια σκληρή πολιτική αντιπαράθεση στη Βουλή ; Τόσο πολύ σέβεται ο πολιτικός ανδρας τις κοινοβουλευτικές διαδικασίες ; Αλλά και ο πρωθυπουργός που χαρακτηρίζεται από “θεσμική σοβαρότητα”, πώς ανέχεται τον εμπαιγμό των κοινοβουλευτικών κανόνων από ένα στέλεχος της κυβέρνησής του ;

Και τι μήνυμα περνάνε στους πολίτες, ότι όλα όσα διαδραματίστηκαν πριν δύο εβδομάδες στη Βουλή ήταν ένα θέατρο και τίποτα περισσότερο ;

Άραγε με αυτές τις πολιτικές πρακτικές προσδοκούν οι πολιτικοί να ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη των πολιτών ; Και με αυτή τη σοβαρότητα προαναγγέλλουν και την αναθεώρηση του Συντάγματος ; Και τι σόι αναθεώρηση χρειάζεται το Σύνταγμα όταν σπεύδουμε να το παραβιάσουμε με την πρώτη ευκαιρία ;

Χρήστος Αλεξανδρής

Δημοσιογράφος